Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie

Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie
Marianne op Twitter (klik op afbeelding)

19 oktober 2011

Geuren en herinneringen - regressie - terug in de tijd

Hoe kleuren we een herinnering in?

Hoe we ons gebeurtenissen herinneren, verschilt per persoon. Denk maar eens aan de keer dat je als klein kind voor het eerst op een fiets reed. Zo’n herinnering kan op allerlei manieren in je geheugen zijn opgeslagen, afhankelijk van welke zintuigen je het liefst gebruikt.

-          Visueel: je ziet de fiets zo weer voor je, in beeld en in kleur, scherp tot in detail.

-          Weten: je maakt een vaag beeld in je hoofd, maar je ‘weet’ hoe die fiets er uitzag en dat je erop rondreed.

-          Emotioneel: je voelt opnieuw de blijheid. Zelf kunnen fietsen als kind is geweldig!

-          Lichamelijk: je herinnert je hoe je voeten voelden op de trappers, je handen aan het stuur.

-          Auditief: het is alsof je een van je ouders plots weer hoort roepen: ‘Pas op dat je niet valt!’

-          Proeven: je proeft het bloed op je dikke lip, net nadat je keihard viel omdat het fietsen nog niet zo goed lukte.

-          Ruiken: je ruikt de rubberen handgrepen van je nieuwe fiets of je ruikt de buitenlucht waarin je fietst.

Een herinnering bevat een mix van zien, weten, voelen, horen, proeven en ruiken. De ene persoon is heel gespitst op lichamelijke gewaarwordingen, de andere persoon op beeld en geluid. Bij de meeste mensen voeren visuele herinneringen - beelden, plaatjes - de boventoon, terwijl geur- en/of smaakherinneringen meestal minder vertegenwoordigd zijn.

Bij regressietherapie (teruggaan in het verleden) gebruiken therapeuten zoveel mogelijk álle representatievoorkeuren om herinneringen van een cliënt te kaderen in tijd en ruimte. Dit doen ze door aan cliënten vragen te stellen als: wat zie je, wat weet je, wat voel je, wat hoor je, wat ruik je, wat proef je? Op één van die vragen kan altijd wel antwoord worden gegeven.

Regressie- en reïncarnatietherapeuten werken geregeld met niet leuke ervaringen van cliënten uit het verleden. Ze doen hun best traumatische gebeurtenissen bij cliënten inzichtelijk te maken opdat oude trauma’s alsnog emotioneel en lichamelijk verwerkt kunnen worden.

Bij traumatische ervaringen schakelen slachtoffers vaak automatisch sommige zintuigen uit. Slachtoffers die in shock raken sluiten meestal eerst hun ogen, ze willen niet zien wat er voor akeligs gebeurt. Vervolgens worden bijna als vanzelf emoties, lichaamsgevoelens en omgevingsgeluiden  geblocked. Geur- en smaakbeleving is moeilijker uit te schakelen of te negeren. 

Een traumatische herinnering in een park verdringen

Een fictief voorbeeld. Een meisje, laat ik haar Miranda noemen, wordt op 12-jarige leeftijd na schooltijd aangerand door een onbekende, oudere man. De gebeurtenis vindt plaats in de buitenlucht, ergens achter bossages. Tijdens de aanranding sluit het meisje haar ogen, ze wil haar belager niet aankijken. Haar lichaam gaat in shock, ze verstijft. De betastingen aan haar onderlichaam weigert ze op dat moment te voelen. Ze hoort amper wat de man tegen haar zegt.
Als Miranda uiteindelijk weg kan hollen, trillen haar benen. Haar ademhaling gaat snel op en neer. Het duurt lang voordat ze gekalmeerd is.

Thuisgekomen bij haar ouders doet Miranda alsof het hele voorval  niet is gebeurd, ze is in staat er niet meer aan te denken. Al haar aandacht richt ze op andere zaken, op overleven. Het lijkt alsof de hele aanranding nooit is gebeurd.

De jaren verstrijken. Als Miranda 27 jaar oud is, loopt ze op een zomeravond ’s avonds laat door het stadswandelpark. Ze is in een vrolijke bui, heeft een leuke avond met een vriendin achter de rug. Ze is op weg naar huis.

Geuren zijn moeilijk buiten te sluiten.

Wanneer een man haar voorbij loopt, registreert ze zonder dat ze zich daar echt bewust van is een weeïge lichaamsgeur in combinatie met de geur van wiet en aftershave. Miranda voelt ‘zomaar ineens’ een golf van misselijkheid over zich heenkomen. Haar benen trillen, ze kan geen stap meer verzetten. Haar ademhaling gaat snel, ze voelt krampen in  haar buik. Ze begrijpt er niets van. Zou ze iets verkeerd gegeten hebben?

De man die haar zojuist passeerde was niet eng, er ging geen dreiging van hem uit. Maar Miranda’s onderbewustzijn herkende een specifieke geur, die hoorde bij een aanrander en een gebeurtenis die ze heel ver in haar geheugen had weggestopt. De man destijds rook precies zo: dezelfde weeïge lichaamsgeur in combinatie met een wiet- en aftershavelucht. Deze specifieke geurherinnering triggert in één keer een akelige ervaring uit Miranda’s jeugd en haar lichaam reageert opnieuw precies als toen, na de aanranding. Angst, misselijkheid, buikkrampen, trillende benen en geen stap meer kunnen verzetten.

Een regressietherapeut kan Miranda via de juiste vragen begeleiden naar de oude aanrandingservaring om deze alsnog emotioneel te verwerken en af te ronden. Via geurvragen wordt het trauma alsnog bereikbaar, ook al leek in eerst alsof zo’n ervaring niet had plaatsgevonden omdat de akelige gebeurtenis was weggedrukt. Via vragen over geur wordt de hele ervaring bereikbaar: met zicht op wat er gebeurde, hoe het voelde, welke conclusies Miranda eraan verbond. 
Geur die haar neus binnendrong, was hier de trigger tot iets uit het verleden.

Regressietherapeuten beperkten zich tot werken in het huidige leven van cliënten, reïncarnatietherapeuten gaan verder terug in de tijd. Ook geurherinneringen kunnen verder terug gaan dan ons huidige leven.
Voorbeelden daarvan lees je in het volgende blokje.

Een algemeen blogje over geur en essentiële oliën vind je hier.

Marianne Notschaele