7 januari 2016

'Klaar Licht, de ontrafeling van mijn roeping' - Kitty Nashid Hendriks - boek - kloosterleven

Boek 'Klaar Licht' van Kitty Nashid Hendriks

'Klaar Licht' - Kitty Nashid Hendriks

Kitty Nashid Hendriks zond me een e-mail met daarin de aankondiging van haar nieuwste boek 'Klaar Licht, de ontrafeling van mijn roeping'. Ze schreef me o.a.: "Mijn boek gaat over mijn kloosterroeping. Een paar jaar lang heb ik mij voorbereid op een leven in het klooster, en in die tijd ook in kloosters gewoond. Uiteindelijk anderhalve week voor mijn intrede ervan afgezien. Ik begreep er niets van, maar ineens kon het niet meer. 
Jarenlang ben ik mij blijven afvragen waarom het gegaan was zoals het gegaan was, tot ik een paar jaar geleden op een ochtend wakker werd met deze gedachte, of eigenlijk deze zekerheid: Als ik toen in reïncarnatie had geloofd, had ik geweten dat het een herinnering was en geen roeping. 
Hoewel ik dat in het laatste hoofdstuk kort aanstip, wordt het onderwerp in de rest van het verhaal niet benoemd, al is het voor mij een duidelijke onderstroom." 
Kitty Nashid maakte me nieuwsgierig naar haar boek; inmiddels heb ik eindelijk - druk, druk, druk met al die decemberfeestdagen - tijd kunnen vinden om de e-bookversie door te lezen. En ontdekte ik, dat het boek 'Vaag Verleden, hoe ik ging geloven in fictieve herinneringen' dat zij in 2004 schreef, bij mij thuis op een boekenplank stond. Ik had dus al eerder iets van haar gelezen.

Over de inhoud van 'Klaar Licht'

Als Kitty Hendriks een christelijk klooster bezoekt, hoort ze een innerlijke stem die haar toefluistert dat dit haar thuis is. Ze onderzoekt haar roeping door zeven maanden in een clarissenklooster te verblijven, twee jaar in milieuklooster Stoutenburg te wonen en een pelgrimstocht naar Assisi te maken. Terug in Nederland weet ze het zeker: ze wil in stilte en beslotenheid een leven van gebed leiden. De intrede wordt aangevraagd en voorbereid. Maar dan valt ze ten prooi aan gevoelens van benauwdheid en verwarring. Zijn dit de gebruikelijke zenuwen die bij zo’n grote stap horen of zit ze toch niet op het juiste spoor?

In acht hoofdstukken, met een proloog en epiloog (184 blz.), neemt Kitty Nashid ons mee terug in de tijd naar privé-gebeurtenissen uit de jaren 1987-1994. Ik vond dit boek (ik las de pdf-versie) boeiend om te lezen. Het is gelukkig géén jankerig dramatisch ego-document geworden, maar een goed geschreven, prettig leesbaar, uitgebalanceerd persoonlijk verslag van een innerlijke zoektocht waarin diverse geloven centraal staan. Openhartig en eerlijk. Met hier en daar droomfragmenten, enkele verwijzingen naar onderliggende jeugdtrauma's. Een mooie laag symboliek, vaak met betrekking tot de natuur. Op Kitty's levenspad dienen zich vele kleine wondertjes aan in de vorm van juiste ontmoetingen op het juiste moment, ze krijgt antwoorden op gestelde vragen door stil te worden, in zichzelf te keren en naar zichzelf te luisteren, maar ook via song/psalm/poëzie-teksten die ze op bepaalde momenten leest of hoort.
Het is een boek met een grote verscheidenheid aan onderwerpen. Over pijn en gemis van 'het moederlijke' in het leven van de auteur. Over het nut van stilte en in afzondering leven, over lessen in vriendschap, over het kloosterleven zelf. Over Perzische gewoontes, Soefi-gedichten, psalmen zingen, dansen, sabbats, logeren in fraterniteiten, twee maanden pelgrimeren naar Assisi te voet, liftend, per trein.
'Klaar Licht' is met liefde naar anderen toe geschreven. Nergens kwetsend, overal zoekend naar begrip (zoals verschillende religies met respect met elkaar willen verbinden). Een nauwgezet verslag over tijdelijke verblijven in en als sabbatgast deel uitmaken van diverse kloostergemeenschappen. Het geloof in haarzelf wordt groter, maar ook de verwarring over welk klooster ze moet gaan kiezen voor haar intreding. Ze weet zich geen raad meer met haar roeping. Tenslotte kan ze haar lichamelijke reacties op het kloosterleven niet langer ontkennen. Ze herziet haar keuze. "De non die ik niet werd, leeft ergens diep in mij" (blz. 168).
De auteur maakt in de epiloog duidelijk hoe het haar nu, 21 jaar later, vergaat. De eerste zeven jaren had ze nodig om haar plek in de wereld te hervinden. Daarbij vroeg ze zich geregeld af of de roeping geen vlaag van verstandsverbijstering was. De zeven jaren daarna stonden in het teken van een verwoestende therapie (boek 'Vaag Verleden'), die haar tevens in contact bracht met een oerkracht. De afgelopen zeven jaren 'wortelde' ze in Enschede en werd ze zich bewust van haar plek in het universum en kwam ze in contact met haar ziel. Pas nu is ze in staat met 'Klaar Licht' de cirkel rond te maken, te begrijpen waarom 'het geloof haar riep'.

Voor welke lezers geschikt?

Regressie- en reïncarnatietherapeuten die werken met thema's als seksueel misbruik, je terug willen trekken uit de maatschappij, behoefte aan stilte en reflectie, nawerkingen van vorige levens, én lezers die belangstelling hebben voor 'wat een roeping inhoudt', hoe het kloosterleven er tegenwoordig uitziet, of een warm herkennigsgevoel ervaren bij het kloosterleven, zullen 'Klaar Licht' zeker waarderen. 
Heb je Kitty's eerdere boek 'Vaag Verleden' gelezen en vond je dat toen een wat zeurderig boek (aanklacht tegen alternatieve therapeuten), dan kan ik je nu geruststellen. 'Klaar Licht' is taalkundig vele malen beter en prettiger om te lezen. We zijn tien jaar verder en de auteur heeft zichtbaar een spirituele groeispurt doorgemaakt die je aan alle kanten terugvindt in haar nieuwste boek. 
Op Kitty Nashids website lees je meer over 'Klaar Licht'.

Vorige levens in kloosters

Voor mij is het al weer wat levens geleden dat ik in een vorig bestaan een monnik was. Dat levensverhaal verwerkte ik in het boekje 'Lang zullen we leven' (hoofdstuk 16). In diezelfde pocket staat een verhaal van een cliënte die zich een vorig leven herinnerde dat met een klooster te maken had. Als jongen werd ze in een vorig leven liefdevol opgevangen door een broeder (hoofdstuk 14) in een klooster. Bij het betreden van een kloostertuin in haar huidige leven overkwam haar het wonderlijke gevoel van 'thuiskomen'. Dat lijkt wat op de innerlijke roepstem die Kitty ervaart in haar boek, dat het klooster haar thuis is.

Her-innering aan voorbije levens - innerlijke stem

Wanneer ik jongeren hoorde vertellen in interviews op tv of in weekbladen over hun roeping om in het klooster te gaan, vroeg ik me al eerder af of deze keuze gebaseerd zou kunnen zijn op onbewuste rest-energie uit voorbije levens als non of monnik. Misschien is de innerlijke stem of het 'zalige moment van herkenning om thuis te horen bij een kloosterorde' niet afkomstig van een engel of god, maar vaker terug te voeren op aangename herinneringen aan vorige levens in kloosters.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapie/auteur
www.vorigelevens.nl