Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie

Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie
Marianne op Twitter (klik op afbeelding)

5 september 2016

Boekrecensie 'De Verwanten' - Guido Bottinga - YA-roman over reïncarnatie en de Eerste Wereldoorlog - geschiedenis - filosofie

Boek 'De Verwanten' - herinneringen aan een vorig leven
in de Eerste Wereldoorlog

Roman voor jongeren - YA - 'De Verwanten' - Guido Bottinga

Hoe zit dat met die Eerste Wereldoorlog? Wanneer was dat nou precies? Welke landen vochten tegen elkaar? Hoe voelden soldaten zich? Wat deden ze in de loopgraven? Bestaat zielsverhuizing, reïncarnatie? Wat zijn dolende entiteiten en hoe kan je daarmee te maken krijgen? 
Ben je docent geschiedenis, filosofie of maatschappijleer en wil je jongeren tussen pakweg 15-18 jaar met zulke onderwerpen laten kennismaken, duw ze De Verwanten van Guido Bottinga in handen om te lezen. Een spannende Young Adult-roman, lekker dik (412 pagina’s) en tóch gemakkelijk leesbaar. Geschiedenis- en filosofieles verpakt in een goedlopend verhaal. Bij uitstek geschikt voor jongeren die weinig afweten van gebeurtenissen in de Eerste Wereldoorlog, reïncarnatie en vorige levens.
Vriendin/docent Ineke - die het boek met plezier las - tipte me over deze uitgave van Lemniscaat (2014, ISBN 9789047706731). De uitgever was zo vriendelijk om me een recensie-exemplaar toe te zenden, waarvoor dank. Ik vind De Verwanten een geslaagde roman.

Waar gaat 'De Verwanten' over?

Luka is een eigenwijs en mooi meisje van 17 jaar. Ze brengt de zomer door bij een spirituele tante, Jeanne, omdat ze schoon genoeg heeft van haar bemoeizieke ouders, voor wie alles draait om geld en uiterlijke schijn. Luka was op haar 16e verliefd geraakt op een Engelse jongen, William. Hun 'relatie' was kort, maar speciaal. Ze vermoedde dat hij met een ander meisje naar bed was geweest, dus verbrak ze het contact. Een jaar later e-mailt William, 19 jaar, dat hij een bezoek gaat brengen aan Ieper in België. Hij onderzoekt namelijk de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog. Op doortocht naar België zou hij Luka kunnen opzoeken in Nederland. Zonder dat Luka precies begrijpt waarom, besluit ze halsoverkop met hem mee op reis te gaan. Tante Jeanne leent William haar auto en geeft Luka en William een doosje mee waarin oude brieven zitten. Brieven die een Duitse soldaat schreef aan het front in Ieper in 1914, aan zijn verloofde. Op hun tocht naar en in Ieper ontdekken Luka en William dingen over zichzelf, elkaar en vorige levens. De liefde bloeit weer op.

Geschiedenis Eerste Wereldoorlog - filosofie - theosofie - oorlog

Wat mij opviel tijdens het lezen:
- De geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) is verpakt in een lekker leesbaar verhaal, dat zich in 2013 afspeelt. Een prima combinatie om jongeren te interesseren voor gebeurtenissen uit het verleden.
- Beschreven geschiedkundige situaties zijn op juiste en logische momenten ingebed in het verhaal (bijv. op blz. 182, over de kerk van Langemark). Hierdoor wordt het niet vervelend voor jongeren om over geschiedenis te lezen.
- Droombeschrijvingen over de Eerste Wereldoorlog zijn goed verwoord en verbinden regelmatig in dit verhaal verleden en heden, op een prettige manier.
- Een goede vondst om de tekst van de brieven, geschreven door een soldaat in oorlogstijd, in een ander lettertype weer te geven. Zo lezen die 'brieven' langzaam, alsof het echte brieven zijn. Toch begon ik me daar bij erg lange briefteksten aan te storen en had ik de neiging gedeeltes over te slaan.
- Over het algemeen is de tekst heel goed geredigeerd. Er komen weinig tekstfoutjes in voor en de synoniemen zijn goed verdeeld over de totaaltekst. De enige zin die te vaak voorkwam in dezelfde variant was dat iets 'bezit van ... had genomen' (pagina's 138-147). 
- Goede uitleg over 'theosofie' en hoe mensen kunnen denken over zielsverhuizing. 'De Verwanten' laat ruimte aan lezers bij welke hoofdpersoon ze zich willen aansluiten waar het denkbeelden over reïncarnatie betreft. Jeanne is spiritueel georiënteerd; Luka is paranormaal gevoelig maar begrijpt niet wat dat is en hoe reïncarnatie en vorige levens in elkaar zitten; William vertegenwoordigt de wetenschappelijke, nuchtere en afwijzende rol. 
Blz. 213: “Ik geloof absoluut dat een mens meer is dan alleen zijn lichaam. En ik denk dat als iemand sterft er iets blijft voortbestaan. Een ziel of iets dergelijks’. William zweeg even. ‘Maar verder dan dit gaat mij overtuiging niet. Het is meer een gevoel. Het is voor mij ook op een bepaalde manier logisch, maar ook weer niet, snap je?“
Britse omgekomen soldaten, gestorven in de Eerste Wereldoorlog, worden in Ieper bij de Menenpoort geëerd (blz. 100). “Om ze te eren vindt elke avond de zogenaamde Last Postceremonie plaats. Het is best indrukwekkend. Een aantal mannen blaast op bugels de zogenaamde ‘Last Post’, als een groet aan de zielen van de gesneuvelden die hier nog ronddolen. Met dit signaal willen wij als levenden zeggen dat we nog steeds aan ze denken. En dat is voor een dolende ziel het enige houvast dat hij heeft. Als wij niet aan ze denken, verkeren ze in het grote niets.” Deze ceremonie, en een bijbehorend gedicht, verbindt het paranormale deel van dit boek (de geest/entiteit) met de hoofdpersonen.
- Luka is een 17-jarig meisje, maar wel een jongedame met - naar mijn mening - iets te veel mannelijke invloed. Ze klokt rode wijn en pils naar binnen en gebruikt typisch mannelijke gedachten en uitspraken die niet zo goed bij een meisje passen, zoals: "Een zielenknijper van achter zijn kaasplankje vandaan halen voor een hysterisch wicht". De auteur had misschien beter een jongen als hoofdpersoon gekozen, zijn mannelijke stem klinkt te veel door.
- Ineens een hoofdstuk vanuit het perspectief van de 19-jarige William (blz. 161). Dat kwam vreemd op me over, ook al begrijp ik dat dit een mooie oplossing was om via het verhaal meer te leren over o.a. chloor- en mosterdgas.
- Schrijver Guido Bottinga (1963) hanteert spreektaal voor de hoofdpersonen, gelardeerd met boekentaal. Hier en daar verbaasde ik me over ouderwetse woorden en zinnen die ik tegenkwam, zoals 'zieleroerselen, bakvis, godlof, deugden die worden aangemoedigd'). Jongeren gebruiken dat soort woorden niet. Op die leesmomenten is merkbaar dat de auteur niet helemaal goed aansluit op jongeren en hun taalbeleving.

Paranormaal - reïncarnatie - vorige levens

- De paranormale ervaringen (geest, entiteit) en onderwerpen als reïncarnatie en vorige levens worden goed uitgelegd, terloops in het verhaal, zonder dat het al te belerend overkomt.
- De ‘geest’ doet zijn intrede op blz. 33 en komt telkens terug in het verhaal. Mocht je al het nodige weten over reïncarnatie en entiteiten, dan is mijn advies: gewoon doorlezen. De ontknoping is - hoewel al van verre duidelijk - toch goed neergezet.
Reïncarnatietherapeuten zullen het met me eens zijn, dat zaken rondom reïncarnatie en vorige levenservaringen (bijvoorbeeld hoe hedendaagse buikpijn verbonden kan zijn met een sterfervaring in een vorig leven) duidelijk en goed zijn verteld.
- Het is in het begin van de roman niet helder of het gaat om een dolende entiteit, de geest van een overledene, een aangehechte obsessor of een pseudo-obsessor. Blz. 152: “Luka bedacht dat hij de laatste maanden steeds vaker was verschenen. En hij was steeds dichter genaderd. Bleef hij vroeger op gepaste afstand naar haar staren, de laatste tijd was hij haar tot op een paar meter genaderd” (….) “En wat Luka werkelijk verontrustte was dat hij de laatste tijd ook in haar dromen verscheen” (…) “meestal gaf hij zwijgend aan dat hij wilde dat ze hem volgde”.
- Uitleg over het 6e zintuig is goed (blz. 212) en duidelijk voor jongeren.
- Filosofische stukken zijn fijn om te lezen, zoals een brief van Friedrich aan Sophie, uit 1914. De 'oorlogsbrieven' werken sfeerverhogend in 'De Verwanten' om de mensen en hun gedachten ten tijde van de Eerste Wereldoorlog beter te begrijpen. 
Blz. 245: “We kwamen te spreken over zielsverhuizing. Hij zei dat niets in de leer van Christus in strijd is met reïncarnatie. Hij beweerde dat onze zielen steeds opnieuw geboren worden om zich in steeds andere omstandigheden te ontwikkelen. Zo verklaarde hij ook de zin van het lijden. Mensen kijken op een verkeerde manier naar tegenslagen in het leven en het lijden dat daaruit voortkomt. Ze zien het als een straf van God, als onrecht of domme pech. Friedrich beschouwt het lijden als een noodzakelijke weerstand die de mens nodig heeft om zich verder te ontwikkelen. Friedrich betrok het op deze oorlog die we volgens hem te danken hebben aan een verkeerde manier van denken van onze generatie en de generatie daarvoor.”…”Hij zei nog iets wat me raakte. Hij beweerde dat waar mensen gevoelsbanden met elkaar hebben ontwikkeld, deze banden na onze dood in stand blijven. Deze zielen blijven met elkaar verbonden en zullen elkaar weer treffen in volgend levens."
De oorlogsbrieven laten jongeren die deze roman lezen nadenken over gevolgen van oorlog, voor iedereen die ermee te maken krijgt.
- Citaat blz. 145: “En op dat moment besefte ze dat wat haar nu overviel, er altijd al was geweest. Dit duistere mengsel van angst, verdriet en ongerustheid had ze met zich meegedragen zolang ze zich kon herinneren. Als een donkere schaduw had het haar achtervolgd. Ze had het kunnen vermijden door er niet op te letten, zoals je schaduwen niet ziet als je naar de zon kijkt. En dat had ze altijd geprobeerd: er niet aan te denken, druk te zijn met haar leven. Dan slaagde ze erin om te vergeten dat het er was – deze diepe en onverklaarbare angst. Heel soms, op haar dapperste en sterkste momenten, had ze geprobeerd het onder ogen te zien. Maar op zulke momenten liet het zich niet kennen. Het dook op op de momenten dat Luka niet sterk was. Dan kwam dat vreemde gevoel van dreiging weer opzetten. En vandaag had dat gevoel een gezicht gekregen.” 
- Op blz. 296 zegt Jeanne: “Het heeft niet zoveel zin om je hier een les reïncarnatie te geven. Er zijn over dit onderwerp bibliotheken vol geschreven. Het gaat erom dat je het zelf ontdekt en wat het voor jou kan betekenen.” Guido Bottinga is erin geslaagd om jongeren via dit boek zelf te laten nadenken over oorlog en de gevolgen voor alle betrokken partijen.
- Ik vroeg me af of de cover van 'De Verwanten' geïnspireerd was de cover van mijn boek 'Diehards in de War'?

Vorige levens in oorlogstijd
boek, praktijkervaringen reïncarnatietherapie


Andere zienswijze - tijd tussen 2 levens in

Er is slechts één citaat waar ik me niet in kon vinden: “'Over het algemeen is het pas zinvol om terug te komen op aarde als de omstandigheden op aarde flink zijn veranderd. Het heeft weinig meerwaarde om twee levens vlak achter elkaar te leiden in een en dezelfde cultuur. In de regel zit er daarom ongeveer duizend jaar tussen twee levens.'‘Dan komen de jongens die in de Eerste Wereldoorlog zijn gesneuveld pas over negenhonderd jaar terug’, zei William. ‘Normaal gesproken wel’." 
Dit denkbeeld komt uit de antroposofische leer; reïncarnatietherapeuten weten uit praktijkervaringen dat zielen wel degelijk snel opnieuw kunnen incarneren. In mijn boeken, zoals 'Diehards in de war' en 'Waarom Esther geen Robinson werd', staan praktijkvoorbeelden van Nederlanders die vlak ná de Tweede Wereldoorlog geboren zijn en die zich al vorige levens herinneren die zich tijdens die oorlog afspeelden. 

Verder lezen - jongeren

Voor jongeren (man): De witte veer (Eerste Wereldoorlog, roman)
Voor jongeren (vrouw): De Vincie-trilogie van Leni Saris (Tweede Wereldoorlog). In die roman komt een vergelijkbare geest/entiteit voor als in 'De Verwanten'.
Voor jongeren (vrouw): YA-roman 'Zie me, hoor me' over een meisje dat last krijgt van herinneringen aan een vorig leven (Spaanse Inquisitie).

Via www.vorigelevens.nl kun je e-books gratis downloaden, waarin mensen vertellen over hun herinneringen aan vorige levens. 'Ben jij een koekje van eigen deeg?', 'Vintage Life' en 'Liefs uit oud-Egypte' zullen jongeren het meest aanspreken.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl