Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie

Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie
Marianne op Twitter (klik op afbeelding)

13 februari 2011

Geboren worden via een spermadonor - toeval of niet?

incarnatie - reïncarnatie


In het weekblad Flair 06-2011 kwam ik een artikel tegen over twee jonge vrouwen die dochters zijn van dezelfde anonieme spermadonor. DNA-onderzoek bevestigde hun vermoeden dat ze halfzusjes zijn.

Sinds juni 2004 is anoniem sperma doneren niet meer mogelijk. Dat maakt het voor kinderen die via donoren zijn verwekt makkelijker om in de toekomst meer over hun identiteit te weten te komen. Althans... daar waar het genetische informatie betreft.
Voor donoren die nog anoniem hebben gedoneerd en voor kinderen die daaruit zijn voortgekomen, is de FIOM-databank opgericht. Hoe meer donoren en donorkinderen zich daar inschrijven, hoe groter de kans op een match tussen donor en donorkind en donorkinderen onderling (http://www.fiom.nl/)

Als regressie-/reïncarnatietherapeut kijk ik vaak met belangstelling naar het tv-programma 'Spoorloos', helemaal wanneer geadopteerde kinderen hun biologische ouder(s) zoeken of donorkinderen hun biologische vader. Als therapeut vraag ik me af: waarom gaat iemand op zoek? Wat maakt dat kinderen nu informatie nodig hebben over hun genetische oorsprong? Wat voegt dat toe aan hun huidige leven?

Als paranormaal gevoelig therapeut let ik extra goed op uitspraken van personen die hun zoektocht beginnen. Welke dagelijkse uitspraken geven mij al informatie over hun geboorte of over de zwangerschapsperiode? In taal zit zoveel informatie verscholen... Mensen kunnen door alleen al te vertellen OVER hun geboorte -ook al weten ze nog zo weinig- wel degelijk informatie prijsgeven over hun biologische ouder(s).

Als reïncarnatietherapeut vind ik het interessant om uit te puzzelen waarom iemand in een bepaald gezin geboren wordt, tijdelijk opgenomen wordt (pleegzorg) of geadopteerd wordt.
Welke oude energieverbindingen liggen hieraan ten grondslag? Kennen mensen elkaar al uit eerdere levens? Wat komen ze nu afronden of leren?
Is het wel zo toevallig dat die twee jonge vrouwen -uit het genoemde Flairartikel- elkaar ontmoeten? Dat ze ontdekken dat ze halfzusjes zijn. Wie weet was die ontmoeting al ergens 'geregeld' vóór hun incarnatie, maar was het niet mogelijk om beide kinderen bij dezelfde moeder geboren te laten worden. Wie weet kennen de halfzusjes elkaar wel uit een voorgaand leven? Incarnatie hangt af van vele factoren: gezinssamenstelling, tijdstip, lokatie etc. 

Misschien gewoon eens iets om over na te denken. Hoe 'toevallig' is de plek die iemand inneemt in een gezin? De jongste, de middelste, de oudste, de zoveelste, de laatste ...
Hoe al dan niet toevallig zijn ontmoetingen in een mensenleven?

Op mijn webiste http://www.vorigelevens.nl/ vind je

- een verhaal van Jacqueline Troost over reïncarnatie en de plek die een kind in een gezin kan innemen (in het Engels en in het Nederlands)
- een verhaal over adoptie/angstdromen en niet toevallige gebeurtenissen rondom adoptie.

In een van mijn boeken 'Ik was eens...' is een verhaal opgenomen van een vrouw, Mudjinda, die als pleegmoeder de zorg op zich neemt voor vele kinderen. Ook niet geheel toevallig.... oude gedachtenpatronen uit een voorbij leven hadden ermee te maken.

In mijn laatste boek 'Hé, waar ken ik je van?' komen allerlei praktijkervaringen aan bod van mensen die elkaar uit voorbije levens kennen en elkaar dit leven nu weer ontmoeten.


dna

Hou je meer van de technische of de wetenschappelijke kant van spermabanken, donorschap en DNA, neem eens een kijkje op mijn website en lees de informatie over vorige levens in Atlantis. Er zijn nogal wat Nieuwetijdskinderen, via donorschap verwekt, die vorig levens hadden ten tijde van Atlantis. Ook buitenaardse ervaringen zijn niet ongebruikelijk. Nieuwetijdskinderen worden niet voor niets ook wel Sterrenkinderen genoemd.

De verhalen uit mijn praktijk vind je via http://www.vorigelevens.nl/ (op thema of op tijdschronologie).

Groetjes,
Marianne Notschaele