Blog Vorige Levens: Prostitutie: beminnen als beroep (in dit en in vorige levens)

In een vorig leven was ik ... prostituee

In mijn vorige leven was ik…

Als ik Google op vorige levens, kom ik op internet veel uitspraken tegen die over een switch in beroepsuitoefening gaan. "In mijn vorige leven was ik ……, maar nu ben ik als …… werkzaam." In negen van de tien gevallen hebben mensen die zo’n uitspraak doen nog nooit van ‘echte’ vorige levens gehoord.

Voordat ik reïncarnatietherapeute en daarna schrijfster werd, was ik o.a. consultant bij een werving- en selectiebureau en jarenlang directiesecretaresse. Dat lijken inderdaad vorige levens. Maar ‘echte’ vorige levens heb ik ook gehad, en heel wat van die levens bracht ik in kaart, nieuwsgierig als ik ben.

In het vak

In één van die vorige levens - lang geleden, voor onze jaartelling - woonde ik in een woestijnachtige streek, vermoedelijk Babylonië. In dat leven was ik een vrouw die haar status van prostituee op den duur verruilde voor het financieel meer succesvolle vak van bordeelhoudster.

Op oudere leeftijd hoefde ik zelf niet meer als prostituee aan de bak, maar ik runde de tent. Letterlijk, want ik herinner me kleine, simpele vierkante huisjes van ruwe steen met open ramen en deuren. Huisjes zonder daken. Tegen de hitte en felle zonnestralen waren er grote doeken gespannen over muurtjes zodat deze kleine vierkanten huisjes op tenten leken. Daarin werkten ‘mijn meisjes’ voor me. Ik leerde ze de kneepjes van het vak: dansen en beminnen voor geld. Een prima inkomstenbron voor een vrouw op leeftijd. De zaken liepen voorspoedig en aan dat leven hield ik prettige herinneringen over, vooral omdat ik als vrouw een zelfstandig leven leidde. Geen man die mij er op latere leeftijd in dat leven nog onder kreeg ;) .

Ik schreef daarover al kort in het voorwoord van mijn boek Lichte zeden onder de zoden. Een boek waarin ik aan de hand van cliëntencases uit mijn praktijk vertel over hoe vorige levens m.b.t. erotiek en seks kunnen doorwerken in het hier en nu. En dat seksueel getint taalgebruik van iemand nu, zelfs kan duiden op seksuele ervaringen in het verleden.

Sterke vrouwen - uit vrije wil

Op vrouwen die geld verdienen met hun lichaam, kijk ik niet neer. Het is een manier om geld te verkrijgen als je geen andere opties tot je beschikking hebt. Voor mensen die van seks houden kan het zelfs een prettige manier zijn om je brood mee te verdienen. Wel kan ik medelijden voelen met meisjes en jongens die tegen hun wil hun lichaam moeten verkopen aan anderen en seks moeten hebben met anderen omdat ze onder het gezag van loverboys of pooiers vallen.
Voor vrouwen die uit vrije wil de prostitutie ingaan, heb ik bewondering. Vaak zijn het sterke, krachtige vrouwen, en heus niet altijd vrouwen met een incest- of misbruikverleden. Verleiden is bovendien een kunst, beminnen een vak apart. Meer nog, het is hard werken om het klanten seksueel naar de zin te maken.

Bij jonge vrouwen die bijvoorbeeld in hun studententijd vrijwillig de escortservice ingaan om (tijdelijk) bij te verdienen, zie je nogal eens dat ze vorige levens hebben gehad als geisha of courtisane. Ze grijpen onbewust terug op een aangenaam vorig leven waarin ze de touwtjes zelf stevig in handen hielden en waar ze de verleidingskunst al goed beheersten.
Vergelijk het met een wonderkind dat op 4-jarige leeftijd ingewikkelde pianostukken prachtig speelt. Wie denkt er na over eerdere levens die aan dit talent ten grondslag liggen? Wie weet speelde datzelfde kind al prachtig klavecimbel in 1700?
Talenten gaan niet zomaar verloren. In vele levens borduren we voort op waarin we al goed waren. Of dat nu een instrument bespelen was of een lichaam verleidelijk betasten…

Bordeelhoudsters vroeger en nu

Laatst kreeg ik een cliënte voor een consult reïncarnatietherapie bij mij in de praktijk. Een bordeelhoudster van klasse. Een sterke vrouw, positief getekend door het leven; én spiritueel ontwikkeld.

Ze kwam voor een inzichtelijk gesprek over welke levens ze allemaal al geleefd had. Ze wilde ervan leren, ze wilde weten welke kant ze nu op moest of kon in haar huidige leven.

Het oudste vak van de wereld, de prostitutie, verbond ons op de achtergrond. Ik runde ooit in het verleden een bordeel, zij doet dat anno 2012. Als Babylonische prostituee en hoerenmadam had ik extra respect voor haar, hoe zij nu met haar meisjes omging. Ze doet dat vele malen beter dan ik ooit deed.

In het oude Babylonië streek ik namelijk het grootste deel van de verdiensten van ‘mijn meisjes’ op. Er bleef maar een schijntje over voor de hardwerkende prostituees die ik met mannen liet dansen, vrijen en seks hebben. Bijna al hun inkomsten droegen ze aan mij af.
De bordeelhoudster en zakenvrouw die mij nu consulteerde heeft keurige financiële contracten lopen met haar medewerksters. Ze is als een moeder voor haar meisjes. Zo kan het dus ook.

Boek 'Beminnen als beroep', mijn carrière als courtisane
door Roos Bachelier

Leestip: boek Beminnen als beroep – Roos Bachelier

In het boek Beminnen als beroep - dat ik een paar weken geleden las - vertelt Roos Bachelier openlijk over haar werk als courtisane. Uit heel dit boek blijkt dat Roos een intelligente vrouw is, goed in balans, die met humor en zelfs een spiritueel tintje aankijkt tegen haar eigen vrije beroepskeuze.

Net zoals iedere hardwerkende, goede, alleenstaande moeder heeft ze het druk, maar staat ze met twee benen op de grond. Roos heeft overdag een gewone baan, ’s avonds is ze courtisane in een dure nachtclub. Daar proost ze champagne met mannelijke klanten, poedelt in jacuzzi’s en vervult hun intiemste seksuele verlangens. Niet alleen om de hypotheek van haar huis te kunnen betalen, maar ook omdat ze goed is in haar vak en ze er plezier in heeft. Ze vertelt over een romantische nacht met een spastische man, over verzoeken van mysterieuze BN’ers.
Roos’ verhalen laten niet alleen zien hoe het er achter de schermen van exclusieve nachtclubs aan toegaat, ze werpen ook een ongemakkelijk licht op de manier waarop mensen meestal neerkijken op prostituees. Hoe professioneel Roos haar beroep als courtisane ook uitoefent, medewerkers van de GGD en het schoolmaatschappelijk werk reageren vaak vol onbegrip op haar beroepskeuze. Zelfs bij het doen van de belastingaangifte komen vooroordelen die de betaalde liefde omringen, pijnlijk naar voren.

De wens om courtisane te worden

Roos schrijft, dat ze als jong meisje van een jaar of elf voor het eerst het woord 'prostituee' hoorde. Het intrigeerde haar mateloos: “Hoewel ik niet wist wat het betekende, wist ik intuïtief dat ik dat wil worden: prostituee. In mijn fantasie had het te maken met ogenzwart, kanten beha’s, verleidelijke en opwindende geheimen.”

In haar boektekst vond ik enkele andere aanwijzingen die mij aangaven dat Roos mogelijk een vorig leven had als Parijse courtisane. Une grande dame, een prostituee voor welgestelde zakenmannen. Charmant en krachtig tegelijk, met een werkhoogtepunt ;) in de jaren 1915-1920. Een recent vorig leven, waarin ze geld als water verdiende en mannen prima aankon. Ze verstond haar vak.
Haar fascinatie voor de prostitutie als 11-jarige vind ik daarom verre van vreemd. Hoogsensitieve kinderen herinneren zich vaak flarden vorige levens. Uit alles wat ze in haar boek schrijft, blijkt dat Roos een zeer sensitief type is. Ze moet zich voortdurend inleven in wat klanten van haar willen op seksueel gebied, ze moet aanvoelen tot hoever zij en de ander kan gaan. Ze moet vooraf aanvoelen wat een klant wenst, of een klant een bedreiging vormt, of juist niet. Haar antennes staan voortdurend op scherp. En daarbij herinnert ze zich af en toe onbewust verleidingskunsten uit haar voorbije leven als Parijse courtisane.

Haar boek Beminnen als beroep is een aanrader als je meer wilt weten over hoe het er tegenwoordig in de betere bordelen aan toe kan gaan. Het oudste beroep van de wereld is nog springlevend.

Documentaire 'Ouwehoeren'- trailer

Kijk-tip: documentaire 'Ouwehoeren'

Terwijl ik dit blog samenstelde, bekeek ik via Uitzending Gemist een prachtige documentaire die ook een tijdlang in de bioscoop heeft gedraaid: Ouwehoeren.

Rob Schroder en Gabrielle Provaas maakten een film over de bejaarde tweelingzussen Louise en Martine Fokkens, die bijna 50 jaar lang hun beroep als prostituee uitoefenden op de Amsterdamse Wallen. De film is openhartig, integer gemaakt, en bevat een mooie mix tussen serieus, grappig, informatief en triest.

De levens van de tweelingzussen zijn en waren hard, mooi en tragisch tegelijk. De documentaire laat twee krachtige vrouwen zien die hun mannetje staan en stonden…