Monique Steenvoorden en haar boek 'Het onzichtbare zien!'
Vorige maand ontving ik een recensie-exemplaar van 'Het onzichtbare zien!', geschreven door Monique Steenvoorden. Dit boek (303 blz.) verscheen in 2012 bij Uitgeverij Aspekt (ISBN 9789461531575), maar ik had er tot op heden nog niet van gehoord. Kan gebeuren, ik probeer zoveel mogelijk boeken in mijn vakgebied bij te houden maar het zijn er zoveel dat er natuurlijk wel eens eentje tussendoor glipt. En voor alles is er een juist moment, toeval bestaat niet. Net nu ik zelf meer artikelen ga schrijven over paranormale ervaringen, waaronder ook de invloed van zielsenergieën zonder lichaam (entiteiten) op levende personen, kwam ik ‘Het onzichtbare zien!’ tegen.
Energie-invloeden van buitenaf
Monique Steenvoorden (1963) beschrijft haar twintig jaar durende zoektocht naar
genezing van onverklaarbare vermoeidheids- en andere lichamelijke klachten. Onverklaarbare
klachten die haar persoonlijke leven, werkcarrière en gezinsleven danig
ontwrichtten. Zijzelf en geraadpleegde artsen binnen de reguliere
gezondheidszorg wisten op den duur niet meer wat te doen. Uiteindelijk vond ze toch
een verklaring en oplossing voor haar lichamelijke problemen in het leren
omgaan met energie-invloeden van buitenaf. “Medici
kijken bij vermoeidheidsklachten hoofdzakelijk naar interne oorzaken van het
energieprobleem. Er wordt weinig tot geen aandacht besteed aan wat er zich
extern afspeelt.”
‘Het onzichtbare zien!’ bevat een
duidelijke indeling en inhoudsopgave. De schrijfster begint met een persoonlijke
inleiding en legt de opbouw van haar boek en het doel ervan uit. Ze hanteert daarbij
deze driedeling:
- ‘Onwetend’: wat is er aan de hand, is beter worden mogelijk?
- ‘Wetend’: er is een verband tussen vermoeidheidsklachten en energieën
van buitenaf (aura-lifters/obsessor)
- ‘Verlost, en dan?’: als entiteiten verdwenen zijn, hoe verder?
Monique: “Ik wil mensen bewust maken van wat energieën van buitenaf, een
onzichtbaar natuurlijk proces, met je kunnen doen en daardoor maak ik het
onzichtbare zichtbaar!” (blz. 24).
Energie van anderen
Aan alles wat ik las kon ik merken dat Monique
Steenvoorden een lieve vrouw is die zorgvuldig en respectvol naar anderen toe,
lang aan dit boek heeft gewerkt. “Ik werkte aan mijn eigen heling en dat gebeurde op mijn
wijze en op mijn tempo. Omwegen zijn ook wegen.” (blz. 27) Het onzichtbare zichtbaar maken, is haar zeker gelukt.
Jarenlang verzamelde ze van bekende en
minder bekende mensen quotes, uitspraken en citaten die haar raakten. Ze
gebruikt ze royaal in dit boek, in de meeste gevallen aangevuld met persoonlijke
ervaringen. Tot ver over de helft van ‘Het onzichtbare zien!’ vond ik de geciteerde
quotes een mooie aanvulling. Daarna werden het er zoveel, inclusief citaten uit
diverse krantenartikelen en stukken tekst in het Engels, dat het Monique’s
eigen ‘stem’ wat afzwakte. Jammer, want ze is in staat zelf een interessant
eigen verhaal te vertellen. Het overdadig gebruik van ‘uitspraken van derden’ is
tegelijkertijd passend bij de inhoud, want het lijkt op de energie-invloeden
van buitenaf waarmee de auteur juist leert omgaan. Hoe sterker en krachtiger
zijzelf is/wordt, hoe minder citaten van anderen ze nodig heeft om haar eigen
boodschap uit te dragen.
Vermoeidheids- en andere lichamelijke klachten
Monique schetst helder en makkelijk
leesbaar, het chronologische verloop van haar ziektegeschiedenis. Als lezer
besef je daardoor des te meer hoeveel hulpverleners ze wel niet raadpleegde in
de loop der jaren om er achter te komen wat ze mankeerde, in de hoop van haar lichamelijke
klachten verlost te worden. Ze legt nader uit wat het chronisch
vermoeidheidssyndroom (ME) inhoudt en vertelt over mogelijke oorzaken,
genezingen en behandelingen. Een ervaringsverhaal van een andere ME-patiënte is
toegevoegd – weer een niet-eigen energie stukje ;) - evenals overpeinzingen en
overdenkingen over ME-patiënten en hoogsensitieve personen.
Regressie- en reïncarnatietherapeuten
Als ze terechtkomt bij regressie- en reïncarnatietherapeute
Riet Hop, komt er schot in de zaak (deel 2: ‘Wetend’). “De diagnose van Riet was dat ik last heb van energieën van buitenaf.
Obsessieve energieën, die zich hebben aangehecht in het energieveld dat je lichaam
omringt (aura). Deze maken gebruik van de energie. Hierdoor ontstaat er een
chronische vermoeidheid, die vervolgens ontaardt in o.a. duizelingen,
concentratiestoornissen en pijnen. Dit heeft zijn weerslag op mijn emotionele
gemoedsgesteldheid.” (blz. 102).
Als reïncarnatietherapeut ben ik natuurlijk
bekend met het fenomeen energie-aanhechting. Mensen met een zwak
energieveld/aura zijn inderdaad, zoals Monique vertelt, gevoeliger voor aanhechting
van energieën van buitenaf. Dat kan energie betreffen van levende personen,
maar ook van gestorven personen (zielsenergie zonder lichaam=entiteit). De
schrijfster probeert zo goed mogelijk uit te leggen wat entiteiten, aura-lifters
en kwaadwillende obsessoren zijn en wat ze kunnen aanrichten op
gezondheidsgebied. Ze gaat in op diverse benamingen hiervoor en vertelt hoe
reïncarnatietherapeuten als Hans ten Dam, Pieter Wieringa en Henri de Vidal de
St. Germain al een indeling maakten daar waar het o.a. entiteiten, (pseudo)obsessoren,
aura-lifters en karmische relaties betreft. Die uitleg is voor mij bekend, maar
ik vond het nuttig om het nog eens samengevat tegen te komen. Beetje oude
kennis opfrissen is nooit weg.
Carol Bowman komt voorbij, Ian
Stevenson, hoe het werkt met regressie- en reïncarnatietherapie, vorige levens,
enz. Voor regressie- en reïncarnatietherapeuten - over het algemeen bekend met
werken met niet-eigen energie bij cliënten - zal het middenstuk van dit boek
gesneden koek zijn, maar ik weet niet zeker of lezers die nog volkomen onbekend
zijn met het onderwerp aangehechte energieën (toch de doelgroep van dit boek) dit
ook allemaal kunnen volgen. Verschillende zienswijzen en elkaar overlappende
benamingen voor energieën van buitenaf maken het er niet gemakkelijker op om de
toch al lastig in kaart te brengen onzichtbare energiewereld te begrijpen.
De auteur doet in ieder geval erg haar
best in het hoofdstuk ‘de wereld van obsessie’ alles duidelijk uit te leggen
aan de lezer. Gelukkig stelt ze: “Met het
losmaken van aanhechtingen zijn we er nog niet. Hoe komt het dat er
aanhechtingen waren? Er waren zwakke plekken, openingen. Er was onvoldoende
zelfgevoel. De patiënt moet evenzeer iets van zichzelf terugvinden als iets van
anderen kwijtraken.” (blz. 127) Een heel belangrijk item, want ik ken
helaas ook therapeuten, paragnosten en magnetiseurs die telkens bij cliënten
nieuwe energie-aanhechtingen verwijderen zonder de werkelijke oorzaak op te
sporen en zonder het ‘energielek’ (aura) te dichten. Een bodemloze put voor de
cliënt en een voortdurend financiële inkomstenbron voor de behandelaar.
Persoonlijk verslag – nuttige adviezen
Monique vat in haar boek een hele serie
gedane therapiesessies samen. “Om
uiteindelijk mijn obsessor naar het licht te kunnen begeleiden heb ik heel hard
moeten werken om sterker te worden en in mijn kracht te komen.” (blz. 171)
Het gebruik van therapeutentaal in enkele
sessie-verslagen is niet overal even duidelijk. Bijv.: “Als we allebei in ons kinddeel zitten, roepen we allebei om aandacht.”
(blz. 208). Maar lezers krijgen dankzij de verkorte weergave van 130! sessies
die Monique Steenvoorden nodig had om uiteindelijk gezondheidsverbetering te
bewerkstelligen, wel een indruk hoe een therapietraject kán verlopen. Kán, want
bij andere lichamelijke klachten is soms in veel minder therapiesessies
vooruitgang te boeken. Zelf zou ik zo’n lang traject met een cliënt niet
aangaan. Ik ben meer iemand van de korte-route.
Monique schrijft uitgebreid over hoe het
zit met entiteiten, obsessoren, aura-lifters, energie-aanhechtingen van levende
personen én over haar eigen leerproces. Nuttige tips en adviezen voor alle
lezers komen voorbij. Aanwezig blijven in het eigen lichaam, minder pleasen,
grenzen aangeven en nee zeggen, emotionele ballast opruimen,
beschermingstechnieken en goed en meer voor jezelf zorgen.
Op het einde van ‘Het onzichtbare
zien!’ besteedt ze aandacht aan de invloed die deze lange ziekte- en
genezingsgeschiedenis heeft gehad op haar relatie met partner Edwin en binnen
haar gezin, met dochter Nathalie. Een onderwerp dat doorgaans nogal eens
vergeten wordt bij therapiebeschrijvingen. Hier is daar wel aandacht aan
besteed. Partner Edwin geeft zelfs in een kort verslagje zijn visie op de
zoektocht van Monique.
Minpuntje
Ik vind dit boek absoluut informatief,
maar de inhoud leest niet snel achter elkaar lekker weg, ook al is de manier
van schrijven geschroeid op Amerikaanse leest (veel quotes, dankbaarheid,
liefde).
Storend bij het lezen vond ik de soms
inconsequente lay-out, kleine stijlfoutjes, het gebruik van hoofdletterwoorden,
bijv. “Ik voelde me LEEG”. “Ik was wel
een beetje UITGETHERAPIED.” (blz. 108) en de enorme hoeveelheid
uitroeptekens. Ik heb zelden een boek gelezen met zo’n overdaad aan
uitroeptekens. Het redigeren van de tekst had echt strakker en beter gekund, zeker
wanneer de lezersdoelgroep ‘medici’ gehaald moet worden. Psychiaters, psychologen
en artsen zijn over het algemeen allergisch voor boeken met zulke tekstuele
‘foutjes’. Een gemiste kans.
Hoopvol
‘Het onzichtbare zien!’ vind ik hoopvol
leesmateriaal, vooral voor personen die worstelen met jarenlange lichamelijke klachten
waarvoor maar geen oorzaak of medicijn wordt gevonden, en voor hun familie,
vrienden en kennissen. Zij kunnen zich dankzij de inhoud van dit boek beter
inleven in hoe een zieke zonder diagnose zich voelt. Regelmatig wanhopig, en
niet zonder reden. De ‘zieke’ kan eventuele negatieve energie-invloeden
lokaliseren, de oorzaak ervan achterhalen en ermee leren omgaan, om uiteindelijk
weer gezond te kunnen worden.
De auteur heeft enorm haar best gedaan
om gevarieerde informatie bijeen te brengen die hulpverleners in de reguliere
gezondheidszorg kan aanspreken, maar dan moeten ze wel openstaan voor alternatieve
behandelmethoden of meer willen weten van de invloed van andere energieën op
ons lichaam.
Groetjes,
Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
