Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie

Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie
Marianne op Twitter (klik op afbeelding)

30 september 2015

Gebrek aan zelfvertrouwen - uitspraken van chirurgen werken na - regressietherapie - taal en uitspraken


Zelfvertrouwen

In vervolg op een eerder artikel dat ik schreef over nawerkingen van uitspraken die chirurgen deden terwijl een patiënte onder narcose was, hier nog een voorbeeld uit mijn praktijk hoe woorden van o.a. chirurgen een eigen leven kunnen gaan leiden.

Els (57) was net oma geworden. Met veel plezier paste ze twee dagen in de week op haar kleinkind. Ze zei: 'Ik ben best onzeker, maar met de baby kan ik goed omgaan. Als hij huilt, strijk ik met mijn handen gewoon langs zijn lijfje en dan is hij direct rustig. Een beetje magnetiseren doet wonderen.’ Els wilde graag een cursus babymassage of aurahealing gaan volgen, maar het ontbrak haar aan voldoende zelfvertrouwen om zich voor zo'n cursus in te schrijven: ’Ik denk dat ik het in me heb, maar ik weet niet of het er uitkomt.’

Het komt er niet uit...

Speurend naar waar die laatste overtuiging vandaan kwam, ontdekten we de volgende situaties in het leven van Els waarbij ze uitspraken van anderen was gaan geloven alsof het haar eigen gedachten waren.

* De moeder van Els was een bang type. Toen ze zwanger was van Els vertelde ze vaak aan familieleden 'dat die baby dan wel in haar buik zat, maar dat ze geen idee had of dat er wel gezond uit zou komen'.
* Eenmaal volwassen, bracht Els zelf een dochtertje ter wereld. Vlak na de bevalling werd ze met een ernstige borstontsteking met spoed in het ziekenhuis opgenomen, onder narcose gebracht en geopereerd. Tijdens die operatie grapte een chirurg: ‘Pak die draad, grijp niet mis. We maken er een leuke rollade van.’ Een operatie-assistent peuterde geïrriteerd in het lichaam van Els en riep uit: ‘Het zit vast, het komt er maar niet uit!’ Na geharrewar binnen het chirurgisch team werd een stukje weefsel weggesneden en zei de chirurg: ‘Dichtmaken maar.' Een dag later was een vervolgoperatie noodzakelijk. Els ging opnieuw onder het mes; de vorige narcose was amper uitgewerkt. Ze hoorde de chirurg zeggen: ‘Het pus komt er niet uit. Het is hard nodig dat er weer in gesneden wordt.’ Ondanks alle verdoving registreerde Els het metalen gekletter van operatiemateriaal in zilverkleurige bakjes en hoorde ze een stukje van de conversatie: ‘We halen het niet, er is te weinig tijd. Het komt er niet op tijd uit.’ Ook ving ze gedachten op van een operatiezuster, die zich druk maakte om een afspraakje met haar vriend, want de operatie duurde veel langer dan gepland.
* Een kaakoperatie, jaren later, onder narcose. Els liep tegen de 40. De kaakchirurg morrelde aan 'verstandskiezen die eruit moesten’ en mopperde hardop: ‘Die kies achterin zit muurvast. Ik krijg hem er niet uit!’

Bij wie hoort die gedachte?

Nadat we de vele 'het komt er niet uit'-uitspraken hadden opgespoord, liet ik Els met behulp van therapeutische instructies alsnog oude narcoseresten, achtergebleven in haar energiesysteem, uitademen (zie linkje naar ballonnenoefening in eerder artikel). Daarna schreef ze de hierboven in cursief gezette uitspraken op vellen papier en verbond die al tekenend met de juiste situaties in het verleden. Zo ging ze beseffen dat haar overtuiging ‘Ik denk dat ik het in me heb, maar het komt er niet uit’ níet sloeg op zaken die zij wilde gaan ondernemen, maar thuishoorden bij andere personen, in oude situaties. Dit besef gaf haar meer vertrouwen in eigen kunnen.

Zelf verdovingsresten uitademen - ballonnenoefening

Ooit ingeademde verdovende middelen (in het huidige leven, maar ook in voorgaande levens) kun je zelf, op eigen kracht, uit je energiesysteem/aura verwijderen, zie linkje onderaan dit blogartikel. 
'Verdovende middelen' is een ruim begrip. In het huidige leven kan het bijvoorbeeld gaan om langdurig slikken van kalmeringsmiddelen, genuttigde alcohol, wiet, drugs, paddenstoelen, gebruik van heroïne, cocaïne, narcose, opium en morfine. In voorgaande levens kan het gaan om het innemen van kruidenmengsels bij inwijdingsrituelen, vergiftiging, inademing van rook en gassen, heroïne en opium. In bijna alle gevallen is het zo dat speciale ademhalingsoefeningen in combinatie met therapeutische begeleiding helderheid oplevert, hetgeen de huidige gezondheid absoluut ten goede komt.

Tijdens het opblazen van de ballonnen kunnen er onverwachte emoties vrijkomen of kun je plotseling misselijk worden of moeten braken. Plan in elk geval na deze uitadem-oefening een dagdeel rust in. De meeste cliënten die deze oefening deden, doken erna hun bed in om te gaan slapen.
Durf je de ballonnenoefening niet te doen zonder begeleiding, dan kun je altijd een afspraak maken voor een consult bij mij. Collega-regressietherapeuten kunnen je ongetwijfeld ook helpen evenals therapeuten van andere disciplines (bijv. energetische therapeuten). Het is maar net wat bij je past en wat je prettig vindt.

Zelf narcose-resten uit je lichaam en energieveld ademen met behulp van ballonnen

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut
www.mariannenotschaele.n l 

29 september 2015

Stoomschip SS Rotterdam - rondleiding bovendek en machinekamer - voor vintageliefhebbers jaren 1950 -1960


Uitzicht vanaf SS Rotterdam - (c) RHA Publishing

Vakantiegevoel op het water

Afgelopen zomervakantie (juli/augustus 2015) bleven manlief en ik thuis voor een staycation. De keren dat we een dag op pad gingen, kozen we voor lange wandelingen in regionale natuurgebieden (Waayenberg, Wallstein, Buissche Heide, De Moeren) of voor het thema water en boten, weer eens wat anders. Zo maakten we een rondvaart in de Biesbosch en genoten daar van de natuur, zagen vanaf een rondvaartboot in de haven van Antwerpen indrukwekkende zeecontainerschepen en overslagterminals en voeren in Breda in een motorbootje door de singels langs oude herenhuizen. 


Gebouw van de Holland Amerika Lijn, Rotterdam - (c) RHA Publishing

Holland Amerika Lijn - Rotterdam

In Rotterdam wandelden we vanaf het Centraal Station via de indrukwekkende Erasmusbrug naar het gebouw van de 'Holland Amerika Lijn', het vertrekpunt voor vele emigranten in de vorige eeuw, en naar het stoomschip SS Rotterdam, dat verderop aan de kade ligt. Voor wie met de auto erheen wil, je kunt er betaald parkeren (groot terrein): 3e Katendrechtsehoofd 25, Rotterdam.


SS Rotterdam ligt aan de kade - (c) RHA Publishing

Stoomschip Rotterdam - rondleiding

SS Rotterdam is een imposant stoomschip dat voor de Holland Amerika Lijn voer in de jaren 1956-1959. Het is 228 meter lang, 29 meter breed en 61 meter hoog. Reusachtig groot.
Hoewel manlief en ik geen scheepfanaten zijn, vonden we de SS Rotterdam bijzonder indrukwekkend, net zoals de rondleiding (verzorgd door enthousiaste, gepensioneerde vrijwilligers die een connectie hebben met dit schip), waarvoor we op het allerlaatste moment nog konden inschrijven. 


 
Feestzaal in jaren '60 stijl - (c) RHA Publishing

Trappen in het schip - (c) RHA Publishing

De rondleiding 'bovendek + machinekamer' bracht ons o.a. naar een piepklein binnenzwembad, het stuurhuis, de radiokamer, de kapiteinshut, een filmzaal, feest- en eetzalen, een cocktailbar, en in de machinekamer naar enorme stoomturbines, generatoren en het ketelruim. De sfeer van de jaren '50-'60 is goed bewaard gebleven en de machinekamer vond ik machtig interessant om te zien.

  

 
SS Rotterdam, kapiteinsbrug, kapiteinshut - (c) RHA Publishing

Na deze rondleiding bekeken we een korte film; hierin waren authentieke filmbeelden van SS Rotterdam gemengd met acteerspel. 

Op het schip overnachten

Je kunt de SS Rotterdam gratis op, maar dan loop je wat verloren rond (er zijn amper bordjes met aanwijzingen) en kun je slechts een restaurant bezoeken, een stukje het bovendek op en de trappen in het midden van het schip op en af. Een rondleiding is echt aan te bevelen, je ziet veel meer.
Een gedeelte van het grote schip is in gebruik genomen als hotel, typisch iets voor kajuitliefhebbers of gezinnen met kinderen die een onvergetelijke slaapervaring in een hut willen hebben. Het schip vaart niet, dus zeeziek kan niemand worden.

Bezoek aan machinekamer, reserveer tijdig

Ik raad je aan de rondleiding voor de machinekamer tijdig te reserveren want ze laten maar enkele kleine groepjes bezoekers (max. 20 personen) per dag toe. Per persoon betaalden wij 16,-- euro voor de 'complete rondleiding' plus 12,50 voor de 'stoom & chroom'-tour. Best prijzig, maar het geld zeker waard. Kinderen: 9,50 en 7,50 euro. 


        
SS Rotterdam, machinekamer - (c) RHA Publishing 

Onze uren op het schip vlogen om; gelukkig vonden we nog een plekje in het Lido Restaurant, waar we heerlijk aten. Ook daar is vooraf reserveren aan te bevelen.
Kortom, dit lijkt me een ideaal gezinsuitje voor de naderende herfstvakantie of voor jongeren die een vorig leven hebben gehad dat zich in de jaren vijftig van de vorige eeuw afspeelde.

Emigratie jaren vijftig - per vliegtuig - filmtip

In het kader van emigratie rond 1950 kan ik de Nederlandse film Bride's Flight aanraden. Hier gaat het niet om een stoomschip, maar om een vliegtuig. Zelfde sfeer, kleding, meubels, enz.

Vorige levens & schepen

Andere artikelen in dit Blog Vorige Levens over scheepvaart:


vorig leven als kapitein
herkansing voor de Titanic
tentoonstelling voorwerpen Titanic.

Groetjes,


Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.mariannenotschaele.nl 

24 september 2015

Een jongetje van 11 treedt uit zijn lichaam en vliegt boven New York - animatiefilm 'Phantom Boy' - uittreding en vliegen

Animatiefilm 'Phantom Boy' over uittreding en vliegen

Kinderanimatiefilm over uittreding

De animatiefilm 'Phantom Boy' is binnenkort te zien tijdens het jeugdfilmfestival Cinekid (15 t/m 22 oktober 2015 in Amsterdam). Ik zag deze aankondiging en dacht meteen, yes! eindelijk iets over uittredingen voor kinderen in filmvariant.

Koen de Wolkenvlieger - boekje over uittreding en vliegen

In 2002 maakte ik het kinderboekje Koen de Wolkenvlieger, over een jongetje dat 's nachts uittreedt en rondvliegt. Reguliere uitgevers vonden mijn boekje destijds te eng qua onderwerp voor kinderen om het uit te geven. Bovendien koppelde ik onverklaarbaar bedplasgedrag, aan niet op tijd terug in het lichaam zijn na een uittredingservaring. Ik besloot het zelf in beperkte oplage uit te geven en nadat het boekje was uitverkocht, zette ik een gratis ebookversie op mijn website
Een dikke tien jaar later krijg ik nog steeds bedank-e-mails van ouders met hoogsensitieve kinderen. Gevoelige nieuwetijdskinderen vinden dit onderwerp verre van eng en hun ouders zijn juist geholpen met een andere kijk op hoe ze bedplassen bij hun kinderen kunnen voorkomen.

'Koen de Wolkenvlieger' - gratis downloaden via website

Animatiefilm 'Phantom Boy'
Phantom Boy - verhaal

Maar nu dus een kinderanimatiefilm waarin een jongetje van 11, Leo, lijdt aan kanker. Hij ligt in New York in het ziekenhuis, treedt met zijn geest buiten zijn lichaam en vliegt heel de stad door. Hij ziet bijvoorbeeld zijn verdrietige moeder op een parkeerplaats van het ziekenhuis. Ze huilt, terwijl ze kort ervoor nog bij hem op de kamer deed alsof er niets aan de hand was.
In het ziekenhuis waarin Leo in bed ligt, wordt een agent met een gebroken been opgenomen. De agent kan niet verder met zijn werk, boeven vangen. Maar Leo gaat met zijn geestkracht achter de boeven aan. 
Een animatiefilm voor kinderen én volwassenen over een uittreding, buitengewone krachten, een simpel boeven-vang-verhaaltje en een zwaar onderwerp als kanker. Ik ben nieuwsgierig geworden!

Phantom Boy, regie Jean-Loup Felicioli en Alain Gangol, Frankrijk, 2015, 75 minuten.

Groetjes, 

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut/auteur

20 september 2015

'Durf te vragen en verrijk je leven' - The art of asking - boek - Amanda Palmer - recensie

Boek 'Durf te vragen' The art of asking - Amanda Palmer
Wie is Amanda Palmer?

Amanda Palmer. Wereldberoemd rockpunk-zangeres, componiste, songwriter, activiste, blogster, de helft van punk-cabaret-duo The Dresden Dolls, levend standbeeld, TED-spreekster, crowdfundpioneer. Getrouwd met een beroemde schrijver, Neil Gaiman… Heb ik onder een steen gelegen of wat? Ik had werkelijk nog nooit van haar gehoord.
Ik leerde haar pas deze maand kennen, als schrijfster van het boek ‘Durf te vragen en verrijk je leven’ (The art of asking), in een goede vertaling van Marike Groot en Sander Brink (‘The art of asking, durf te vragen en verrijk je leven’, Amanda Palmer, www.levboeken.nl 2015, ISBN 9789400506237, 397 blz. – 19,95). In dit boek komt ze op mij over als een gevoelige, oprechte vrouw. Boeiend, inspirerend. Brutaal en schreeuwerig aan de buitenkant, maar lief van binnen. In ‘De kunst van het vragen’ geeft ze een verfrissende kijk op het kunstenaarschap en de relatie tussen artiest en publiek, door op haar eigen manier - met zelfspot en humor - te vertellen over persoonlijke ervaringen binnen het systeem ‘vragen en krijgen, geven en nemen’.

De relatie tussen kunstenares en publiek

Amanda vraagt als artiest ondersteuning aan haar publiek. In het begin van haar zangcarrière vroeg ze om slaapplekken voor haar band en zichzelf, later om leningen zodat ze nieuwe albums kon maken, tegenwoordig om financiële hulp via crowdfunding en Kickstarter-projecten. Ze vertelt o.a. over obstakels en valkuilen die ze tegenkwam, over privé emotionele situaties en filosofische, bijna therapeutische kanten van de kunst van het vragen (om geld).
Hulp vragen is moeilijk. Herkenbaar. Ook ik vraag weinig hulp aan anderen, ik wil het liefste alles zelf kunnen en doen. Lastig en vermoeiend soms. Ik weet het. Daarom vond ik Amanda’s boek leuk om te lezen, en op zijn tijd leerzaam. Zo ontdekte ik dat ik misschien wel meer kunstenaarschap in me heb dan ik voorheen vermoedde. Ik ben therapeut, blogger, schrijver, uitgever, verzin nieuwe creatieve therapeutische opdrachten voor cliënten, ontwerp, teken, en ik hou van films, theater, toneel, cabaret.

Moeite met geld vragen voor geleverde diensten

Amanda Palmer zegt dat een verstoorde relatie tot geld accepteren van anderen - ook binnen een liefdesrelatie - vaak te maken heeft met 'gezien willen worden door de ander', met 'je geliefd willen voelen'. Daar ben ik het mee eens, maar soms is er meer aan de hand.
Geld vragen voor geleverde therapeutische diensten, zoals een consult, daar heb ik weinig moeite mee. Toch zie ik in de alternatieve zorg veel therapeuten die daar wél problemen mee hebben. Ze vragen extreem lage bedragen voor goede massages, therapiesessies, healingen, enz. Dit komt niet altijd voort uit het feit dat ze graag aardig gevonden willen worden, maar ook vanwege te weinig vertrouwen in eigen kunnen of een te laag zelfbeeld. Angst voor bekendheid en succes kan meespelen, zelfs geboortenaweeën en onverwerkte vorige levens kunnen nog hun invloed doen gelden. (Zie blogartikelen over: Angst om facturen uit te schrijven - vorig leven en Geen oplossing zien in financiële problemen - geboorte).
Zo gaf ik jarenlang onbetaald advies aan derden op paranormaal gebied. Het liep op den duur de spuigaten uit qua tijd en inspanning. Tot ik uitzocht hoe deze verstoorde relatie met betrekking tot geven en nemen in elkaar zat. Waarom wilde ik juist dat soort adviezen gratis verstrekken?
In een ver verleden, in een aantal vorige levens, had ik behoorlijk geknoeid met paranormale vermogens en krachten als dader. Zonder me daarover toendertijd schuldig te voelen. Toch knaagde ergens diep van binnen een schuldgevoel en was ik in mijn huidige leven extreem voorzichtig met mijn paranormale vermogens en talenten. Ik wist precies hoe je wel en niet zuiver hoorde te werken. Gaf gratis paranormale adviezen aan anderen totdat ik begreep hoe de vork in de steel zat. We teach what we most need to learn. 
Vooral schrijvers zijn er goed in anderen te vertellen wat ze zelf nog niet helemaal begrijpen. Ze ontdekken dat vaak tijdens het schrijven of pas nadat een boek is afgerond. Ik blog en schrijf me niet voor niets een slag in de rondte. Informatieve artikelen schrijven voor anderen is gratis therapie voor mezelf.

Levend standbeeld 'de bruid'

Amanda Palmer worstelde jarenlang met geld vragen voor haar werk als kunstenares. In het begin van haar carrière trad ze op als straatartieste. Met een witgeschminkt gezicht, gekleed in een witte trouwjurk met lange sleep, een boeket bloemen in haar handen, stond ze urenlang stil als ‘bruid’. Een levend standbeeld, buiten, in weer en wind. Als een voorbijganger stopte om kleingeld te geven, bewoog ze, pakte een enkele bloem uit het boeket dat ze vasthield en overhandigde dat aan de geld-gever. Via haar ogen probeerde ze de gever te bereiken, te bedanken. Het standbeeld zijn, leerde haar veel over de relatie tussen artiest en publiek, over geven en nemen.
In de eerste honderd bladzijden van ‘De kunst van het vragen’ kwam ik mooie uitspraken tegen van Amanda over straattheater, relaties, de symboliek van trouwen (de bruid als standbeeld, stilstaan=niet in beweging zijn), vertrouwen, en kleine signaaltjes richting een Japans vorig leven als geisha (antieke trouwjurk, witte schmink, vuurrode mond, zen, een Japanse man die urenlang naar ‘het standbeeld’ keek, origami vouwen) en een Duits vorig leven (speelgoedpistool, Duitsland, The Dresden Dolls, act betaversie). Ik denk overigens dat Amanda weinig tot niets weet over haar vorige levens, ze heeft/had haar handen vol aan 'het heden': “Als ik er eenmaal volledig als lijk bij lag, hoopte ik op applaus, stond ik weer op, klopte ik mijn glinsterende tutu af en keerde ik zwierig terug naar mijn plaats in het midden.” 
De rest van het boek staat in het teken van Amanda Palmers chaotische liefdesleven, haar kwetsbaarheid, vriendschappen, verbindingen leggen met anderen, het bandleven en de muziek, de relatie met het publiek dat naar optredens komt, jezelf de moeite waard vinden, crowdsurfen en crowdfunding (digitaal bedelen).

Sfeer - onderwerpen en uitspraken van Amanda Palmer

Om de sfeer van dit boek te pakken, hieronder enkele uitspraken die mij het meest raakten:
* Blz. 31: “Als kunstenaars goed werk leveren, verbinden ze mensen met zichzelf en rijgen ze mensen aan elkaar, via die gedeelde ervaring van het ontdekken van een verband dat daarvóór niet zichtbaar was.” ... “Volwassen kunstenaars trekken de lijnen tussen de grotere puntjes van het volwassen leven: seks, liefde, ijdelheid, geweld, ziekte en dood.”
* Blz. 45: “In mijn zwijgende, verstijfde toestand kregen tijd en ruimte een fascinerende nieuwe hoedanigheid, die gemeten werd van de ene bevrijde beweging tot de andere, en ik creëerde een inwendig gesproken dialoog met de wereld om me heen. Ik bedacht dat als ik dingen maar luid genoeg in mijn hoofd zei, de boodschap wel door mijn ogen naar buiten zou schieten.”
* Blz. 48: “Diep van binnen willen we allemaal gezien, begrepen, geaccepteerd en verbonden worden. Ieder van ons wil geloofd worden. Kunstenaars zijn daar alleen wat … luidruchtiger in.”
* Blz. 55: “Vraag het iedere goede acteur: soms is het masker het hulpmiddel waarmee je tot de waarheid kunt komen”.
Amanda babbelt verder in haar boek over ‘haat is angst’, dat ‘een geschenk altijd in beweging moet blijven’ qua energie, dat haar baan als standbeeld een perfecte gelegenheid was om over zichzelf en het leven te leren. Ze kan ‘een krachtveld van menselijke energie aanvoelen’ als ze op het podium staat (blz. 148: “Als ik terugkijk op de afgelopen 15 jaar van mijn leven in de muziek – al het toeren, praten, signeren laat op de avond, bloggen, twitteren, op de bank slapen, crowdsurfen en alle andere manieren waarop ik contact heb gemaakt van oog tot oog, van ziel tot ziel en hand tot hand met de leden van mijn publiek – zie ik als een net.”) Ze is creatief, inventief, grappig. Vertelt niet alleen over fanmail, maar ook over haatmail en negatieve reacties op haar levensstijl, over ‘zonde-eters’ en medicijnmannen, haar moeizame relatie met platenmaatschappijen en het willen vrij blijven.
Weinig minpunten aan ‘Durf te vragen en verrijk je leven’. Hier en daar wat herhalingen van dezelfde gebeurtenissen, maar absoluut bijzonder en inspirerend om te lezen. 

TED & Amanda Palmer

En haar schreeuwerige muziek… ik heb inmiddels enkele YouTube-filmpjes bekeken. Met haar rockpunk-muziek heb ik geen klik, ik hou meer van de zachte filosofische binnenkant van Amanda Palmer.
Via deze link kun je haar TED-speech bekijken. Laat je inspireren en/of lees 'The art of asking'.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut
www.mariannenotschaele.nl 

17 september 2015

Nawerkingen narcose - operatie - uitspraken van chirurg - verdovingsresten zelf uitademen - oefening

Narcose kan nawerken, maar ook gesprekken van chirurgen tijdens een operatie

Concentratieproblemen na een narcose-behandeling?

Vorige week bracht ik een bezoek aan een familielid in het ziekenhuis. De patiënte had een operatie ondergaan, die gelukkig goed was verlopen. Wel moedigde ik de herstellende patiënte aan om eventuele narcose-resten denkbeeldig uit te ademen voor meer helderheid. Ze zei: 'dat heb ik vanochtend al gedaan, ik zag hele zwarte wolken uit mijn mond komen'. Het verplegend personeel was verbaasd dat deze patiënte sneller dan gemiddeld haar helderheid terug had na zo'n zware operatie met verdoving.
Meteen dacht ik terug aan een verhaal dat een tijdlang op mijn website stond. Voor dit Blog heb ik het aangepast en ingekort. Onderaan vind je een linkje naar de 'ballonnenoefening', een ademoefening in combinatie met tekenopdracht die ik door de jaren heen veel cliënten heb aangeraden wanneer ze operaties onder narcose hadden ondergaan en daarna last kregen van onverklaarbare dufheid of concentratieproblemen. Terugkoppeling van cliënten gaf aan dat deze oefening uitstekend werkt. Doe er je voordeel mee!

Volgende patiënt - hsp - onder narcose - trigger vorig leven

Narcose is een nuttig verdovingsmiddel om operaties pijnloos voor patiënten te laten verlopen, maar omdat de energieverbinding tussen lichaam en ziel voor een klein gedeelte altijd blijft bestaan, kan op onbewust niveau van alles (zoals beeld, geluid) worden geregistreerd.

Marie-Louise onderging als kind een operatie aan haar amandelen. Een routine-operatie, niets bijzonders zou je denken. Maar Marie-Louise was een dromerig meisje en hoogsensitief. Op de toegediende narcose met mondkapje - inademing, terugtellen van 10 naar 1 - reageerde ze met een onmiddellijke uittreding en haar bewustzijn registreerde 'wat er verder beneden gebeurde met haar lijf'.
De uitvoerende chirurg was chagrijnig, had zijn dag niet. Marie-Louise was onder narcose, maar zweefde voor haar eigen gevoel rond in de operatiekamer van het ziekenhuis. Ze hing gedurende de operatie zo'n beetje tegen het plafond aan, boven haar lichaam, en zag de chirurg aan het werk. Ze zag groene operatielakens, ving een gesprek op over wie er wanneer van het team op vakantie zou gaan, en hoorde de chirurg lachend zeggen: ‘Huppaké. Volgende patiënt. En weer eentje. Het zijn net koeien vandaag.’ Het bezorgde haar een naar gevoel. Ze was toch een meisje, geen koe? 
Een halve dag later was de narcose uitgewerkt. Operatie geslaagd. Marie-Louise werd opgehaald door haar ouders en mocht weer naar huis.
Terug op school kreeg ze problemen met eenvoudige rekensommen, optellen en aftrekken ging steeds mis. Bij het rekenen 'kwam ze er niet meer uit.' Marie-Louise vertelde dat ze gepest werd door een klasgenootje. 'Dat voelde aan alsof ik geen mens was, maar een stuk vee'.

Marie-Louise werd volwassen; ze werd zich tegelijkertijd meer en meer bewust van haar paranormale gevoeligheid. Tijdens een regressiesessie op latere leeftijd begreep ze pas dat ze als kind een uittreding had gehad toen ze onder narcose was. Ook kwam wat de chirurg destijds had gezegd, opnieuw in haar op. Woorden die - zonder dat de arts dat overigens bedoeld had - een vorig leven triggerden bij Marie-Louise, een leven in oorlogstijd. Als Joodse was ze op treintransport gezet, in een veewagon. 
Het uitademen van oude narcoseresten zorgde ervoor dat de wolkenmist - die al jaren in haar hoofd zat - daaruit verdween. Als kind was ze wel 'in narcose geteld', van 10 naar 1, maar niemand had er aan gedacht om haar er weer uit te tellen. Zo was ze blijven steken in de ervaring, net zoals ze niet meer uit de getallen en sommen wijs kon, op school.

(Een ander praktijkverhaal over nawerkingen van uitspraken van chirurgen tijdens operaties vind je hier.)

Ballonnenoefening
Helderheid nodig na een narcose? Zelf-doen! Uitademingsoefening


Durf je de ballonnenoefening niet te doen zonder begeleiding, dan kun je altijd een afspraak maken voor een consult bij me. Ook collega-regressietherapeuten, bij jou in de buurt, kunnen je ongetwijfeld helpen. Het is mogelijk dat er onverwachte emoties vrijkomen tijdens het opblazen van de ballonnen, of dat je lichamelijke reacties krijg als misselijkheid en/of braken. Plan in elk geval na deze uitadem-oefening een dagdeel rust in. De meeste cliënten die deze oefening deden, doken erna hun bed in om te gaan slapen.

Zelf narcose-resten uit je lichaam en energieveld ademen met behulp van ballonnen

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer

Regressie- en reïncarnatietherapeut
www.mariannenotschaele.nl 

8 september 2015

Workshop 'Er is leven na de overgang' - olv therapeuten Laura Daggers en Paula Repi - overgangsklachten en een vorig leven

In 'vuur en vlam' tijdens de overgang
Vrouwen in de overgang

Vrouwen in de overgang... ongeveer 80% van alle vrouwen die de menopauze naderen hebben last van lichamelijke klachten. Opvliegers, gewichtstoename, onregelmatige menstruatie, minder zin in seks, stemmingswisselingen, haaruitval, slaapstoornissen, droge huid, nachtelijk zweten, onregelmatige hartslag. Ze puffen, steunen, klagen, zijn boos, verdrietig of depressief.
Ben ik blij dat ik tot de minderheid behoorde met relatief weinig klachten. Ik 'genoot' slechts van haaruitval, opvliegers overdag en nachtelijk transpireren. Op zijn tijd kon ik er ook wel om lachen, al was het soms verre van praktisch. Wat mij betreft hoorde het gewoon bij ouder worden, geen vruchtbare vrouw meer zijn maar (hopelijk) een wijze vrouw worden.

Pfff, warm!

Een hitteaanval of opvlieger krijgen tijdens het winkelen, plotseling knalrood worden in mijn gezicht, het zweet over mijn rug naar beneden voelen druppen en wensen dat ik me à la minute van al mijn te warme kleding mocht ontdoen ... niet echt lekker. Voor nachtelijke overmatige transpiratie vond ik de oplossing in slapen in mijn blootje. Regelmatig gooide ik het donzen dekbed van me af als ik het snikheet kreeg, om het drie minuten later weer over me heen te trekken als ik begon te klappertanden van de kou. Overdag kon ik geen warme kleding verdragen. Wol op mijn huid? Pff, veel te warm! Ik droeg katoenen t-shirts en katoenen vestjes, die ik naargelang de temperatuurwisselingen van mijn lichaam aan- en uit kon trekken. Rimpels, haaruitval, geen menstruatie meer, dat vond ik horen bij het ouder worden, daar zat ik niet zo mee.

In vuur en vlam - vorig leven

In 'mijn' overgangsperiode mocht ik meedoen aan een interview voor de Libelle ('Ja, ik ben in de overgang!). Ik was me enorm bewust van alle 'overgangen' die ik op dat moment in mijn leven (mee)maakte. Niet alleen als vrouw, privé, lichamelijk, maar ook in werk en relaties. Vriendschappen die ik al jarenlang met anderen onderhield, eindigden. Nieuwe vriendschappen ontstonden. Alles was - ten goede - in beweging.
Mijn eigen taalgebruik nam ik onder de loep, want iedere vrouw in de overgang omschrijft haar lichamelijke klachten weer anders. Ik sprak over opvliegers als 'hitte-aanvallen, het snikheet hebben, in vuur en vlam staan, in brand staan' en bij een raar kuchje dat ik kreeg dat maar niet overging, 'geen lucht krijgen en bijna stikken'. 
Met deze specifieke uitspraken ben ik zelf nog aan de slag gegaan. Ze verwezen naar een vorig leven van mij dat ooit eindigde op de brandstapel. Als vrouw, een ouderwetse versie van een kruidenmiepje, was ik letterlijk in vuur en vlam gezet, in de rookontwikkeling van het vuur kon ik niet meer ademen, ik stikte. Na de dood zweefde ik met mijn ziel omhoog, weg van het gestorven lichaam. Een andere vorm van een 'opvlieger'. Nadat ik dit vorige leven emotioneel afrondde werden mijn temperatuur-overgangsklachten in mijn huidige lijf direct stukken minder.

De overgangsfase voor vrouwen kan lastig zijn, pijnlijk, complex. Soms weten vrouwen niet meer wat ze willen met hun leven of welke richting ze op willen. Regressie- en reïncarnatietherapie kan dan ingezet worden in plaats van hormoonpreparaten of andere medicijnen.

Workshop 'Er is leven na de overgang' - Laura Daggers & Paula Repi

In mijn praktijk begeleid ik zelden vrouwelijke cliënten met overgangsklachten, maar regressie- en reïncarnatietherapeute Laura Daggers heeft zich juist in dit probleemgebied gespecialiseerd. Samen met collega-therapeute Paula Repi organiseert zij in Nieuwveen, zuid-Holland, een ééndaagse workshop voor vrouwen in de overgang op zaterdag 31 oktober 2015: 'Er is leven na de overgang'. 
In deze workshop worden overgangsklachten van de aanwezige vrouwen serieus genomen. Er wordt gewerkt met visualisaties en (regressie)opstellingen.
Waar loop je tegenaan als vrouw in de overgang? Waar ligt de oorzaak van je klachten en hoe los je ze op? Je lichaam is in verzet tijdens de overgang, waarom? Een workshop vol békenning, herkenning en erkenning.

Therapeuten Laura Daggers en Paula Repi
In dit filmpje vertellen Laura Daggers en Paula Repi over hun workshop 'Er is leven na de overgang'Meer informatie vind je op deze webpagina.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeute/auteur
www.mariannenotschaele.nl 

6 september 2015

Lezingencyclus - rouw - overlijden - verlies - afscheid - theater - lezingen 2015 - 2016 - Zuylen - Breda

Verlies beter verweven met het leven - lezingencyclus
Lezingen over rouwverwerking, verdriet, verlies, zelfdoding, afscheid

Zuylen Uitvaartverzorging in Breda presenteert voor de 16e keer een lezingencyclus - ditmaal met een theatervoorstelling - om verlies beter te verweven met het leven. 
Jaren geleden gaf ik in 'Zuylen' zelf een lezing over reïncarnatie en sindsdien ontvang ik ieder jaar informatie over de nieuwe lezingencyclus, die ze met zorg samenstellen. Alle bijeenkomsten zijn gratis toegankelijk, maar je moet je wel tevoren aanmelden via hun website.

Programma 2015 - 2016

Zondag 18 oktober 2015, 14.00 uur - Tumult bij de uitgang - Bert Keizer.
Zondag 15 november 2015, 14.00 uur - Wie krijgt de gouden armband van moeder? - Else-Marie van den Eerenbeemt
Zondag 17 januari 2016, 14.00 uur - Ik en de verloren ander (zelfdoding) - Liesbeth Gijsbers
Zondag 21 februari 2016, 14.00 uur - Dan neem je toch gewoon een hond? - Theatergezelschap 'De kunst van het rouwen'.

Digitale nieuwsbrief lezingencyclus

Je kunt via dit linkje de folder bekijken en je aanmelden voor een gratis digitale nieuwsbrief zodat je automatisch op de hoogte wordt gehouden.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut/auteur
www.mariannenotschaele.nl 

4 september 2015

'De kracht van stille mensen' - boek van Sophia Dembling - introvert - hsp - kracht - recensie

Boek over introverte hoogsensitieve personen
Introvert of gewoon lekker rustig

Noemen anderen jou wel eens introvert, maar vind je dat overdreven? Hou je gewoon van rust en stilte op z'n tijd omdat je hoogsensitief bent? Geef je meer om één-op-één-gesprekken dan om oppervlakkig geklets? Hou je niet van drukke feestjes die anderen oh zo gezellig vinden? Vind je extraverte mensen aardig en interessant maar bovenal extreem luidruchtig? Dan herken je je vast in Sophia Demblings beschrijvingen van zichzelf en andere introverte mensen.

Sophia Dembling - introvert zijn als kracht gebruiken

Sophia Dembling schrijft blogs voor Psychology Today, PsychCentral.com en reportages voor The Wall Street Journal. Ze is introvert en sensitief. Heeft een relatie met een extraverte man en probeert iedere dag om zich staande te houden in een wereld waarin ze laveert tussen introverte en extraverte mensen.
Ze is niet verlegen, maar geniet van stilte. Ze is niet a-sociaal, maar vindt het prettig om tijd alleen door te brengen. Temidden van grote groepen mensen zal ze niet snel haar mond opendoen, maar ze houdt er wel van om lange gesprekken aan te gaan met andere introverte mensen waarmee ze een klik voelt. 
In haar boek ‘De kracht van stille mensen’ laat ze zien wat introverte, hoogsensitieve personen uniek maakt en hoe ze hun sterke punten kunnen inzetten om het maximale uit hun persoonlijkheid te halen. Ze legt het accent op voordelen van introvert zijn, gevoeligheid en talenten, op een zelfde wijze als schrijfster Elaine N. Aron dat doet in haar boeken voor hsp'ers.

Psychologie - praktijkvoorbeelden

In 49 korte hoofdstukken gaat Sophia Dembling in op allerlei aspecten van introvert zijn (blz. 21: “Onze stille wateren hebben diepe gronden, onze uiterlijke kalmte is vaak een masker voor alles wat er onder de oppervlakte afspeelt.”), met een mini-samenvatting aan het eind van elk hoofdstuk. Hoewel ze halverwege dit boek vaak in herhaling vervalt, geeft ze goede voorbeelden uit de dagelijkse praktijk, vooral uit haar eigen leven.
Dankzij vele verwijzingen naar psychologische onderzoeken en onderzoekspsychologen (Sigmund Freud, C.G. Jung, Rollo May, Jennifer Grimes, Mihaly Csikszentmihalyi, IPIP-HEXACO-meetinstrument, UCLA-eenzaamheidsschaal, Will Fleeson, Donna McMillan, de Likert-schaal, Jonathan Cheek, Kelly Parkinson, Rosarch-test, Robin Dunbar, Default Mode Network van neurologen en DSM5) is ‘De kracht van stille mensen’ een goed en informatief boek geworden voor psychologen, psychiaters, therapeuten en coaches die werken met cliënten die hooggevoelig zijn. Introverte lezers zullen die passages misschien minder interessant vinden, maar zij hebben juist weer baat bij tips en adviezen hoe je als introvert persoon in een drukke sociale wereld kunt 'overleven' (blz. 62: “De magische woorden zijn: Niet mijn verantwoordelijkheid, niet mijn probleem".)
Op licht humoristische toon geeft de auteur voorbeelden uit haar privéleven. Hoe functioneert een introvert iemand het beste in een groot gezelschap of tijdens een feestje? Welk excuus kun je gebruiken om je even terug te trekken om 'op te laden'? (Blz. 21: “Je hoeft niet altijd iets hard te zeggen om gehoord te worden, zolang je het maar consequent blijft zeggen."). Hoe overwin je telefoonangst? Hoe vind je je plek in social media? Ze adviseert er vriendelijk op los. Ook moedigt ze introverte personen aan zaken te ondernemen, er op uit te gaan, uit hun comfortzone te stappen en te investeren in nieuwe vriendschappen, hoe moeilijk dat ook is. Tegelijkertijd doet ze haar best zowel introverte als extraverte mensen in hun waarde te laten (blz. 190: “Willen we onze eigen introversie respecteren… dan betekent dat dat we evenveel respect moeten hebben voor extraversie. Het mooie hiervan is dat wanneer de yin en yang van introversie en extraversie in balans zijn, we een evenwicht in de wereld bewerkstelligen: gedachte en actie, stilte en geluid, rust en beweging. Te veel van het een of het ander en de dingen kloppen niet meer.”)

Geschikt voor een brede doelgroep lezers

‘The Introvert’s Way’ is goed vertaald, maar de tekst had op sommige punten vlotter gekund. Soms is iets te letterlijk vertaald vanuit het Amerikaans naar het Nederlands (“Een zelfbenoemde extraverte vrouw vroeg me…”, hier had ik bijvoorbeeld liever zien staan 'een vrouw die zichzelf extravert noemt, vroeg me…'). En bij een zin als “Hoe komt het toch dat onbeduidend gekeuvel alle leven uit me wegzuigt?” moet ik meteen denken aan wat er oorspronkelijk zou hebben gestaan in het Engels.
Verwijzingen naar psychologische onderzoeken zijn niet zo mijn ding, maar dat maakt de inhoud van dit boek wel toegankelijk voor een grotere doelgroep dan alleen introverte, hoogsensitieve lezers. 'De kracht van stille mensen' is geschikt voor een breed lezerspubliek: informatief voor introverte, onzekere mensen die zoeken naar een plek in onze drukke samenleving én kennisverhogend voor psychologen, psychiaters, therapeuten en coaches die cliënten graag het labeltje 'introvert' opplakken.

‘De kracht van stille mensen. Introvert zijn in een drukke wereld’, een uitgave van www.levboeken.nl, ISBN 9789400506220, softcover, 192 pagina’s, prijs 19,95 euro/ook als e-book verkrijgbaar.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur

1 september 2015

Symposium 'Wat wél werkt!' - hulpverlening na seksueel misbruik - zaterdag 7 november 2015 in Utrecht


Symposium hulpverlening na seksueel misbruik

Het praktijkgerichte symposium 'Wat wél werkt!' over positief en vakkundig hulpverlenen na seksueel misbruik' vindt plaats op zaterdag 7 november 2015 in Utrecht. 
Dit symposium is bedoeld om handvatten te geven aan professionals (zoals therapeuten) die seksueel misbruik bij cliënten in hun praktijk tegenkomen en willen weten wat ze kunnen inzetten. Want, hoe ga je om met traumatische herinneringen en herbelevingen? Wat doe je als een cliënt moeite heeft met vertrouwen? Hoe kun je een cliënt contact laten maken met zijn/haar eigen kracht? Hoe werk je met het innerlijke kind?


Workshops worden gegeven door Magdaleen de Bruyckere (Educatieve Academie), Paula Repi (gespecialiseerd in regressietherapie), Henk Meulendijks (innerlijk kindwerk na seksueel misbruik), Renate Hoenselaar (dans en bewegingstherapie, omgaan met agressie). 
Forumgesprek met professionals en ervaringsdeskundigen: Thérése Bravenboer (EFT-therapeut, natuurgeneeskundige en ervaringsdeskundige; secretaris van de Stichting Revief en initiatiefnemer van project 'Unbreakable' in Nederland), Aafke Scharloo (auteur van SOS - snelle opvang bij seksueel misbruik van mensen met een verstandelijke beperking, lid van TASKFORCE kindermishandeling en seksueel misbruik) en Ivonne Meeuwsen (auteur van het boek 'Helen van seksueel misbruik. Het trauma voorbij', ervaringsdeskundig professional met een coachingspraktijk gespecialiseerd in helen van seksueel misbruik).

Meer informatie over dit symposium: klik hier. 

Al eerder blogde ik over het nuttige boek van Ivonne Meeuwsen.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.mariannenotschaele.nl