Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie

Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie
Marianne op Twitter (klik op afbeelding)

28 mei 2012

Twee nieuwe tentoonstellingen over 'na de dood' in Amsterdam

Reïncarnatie in het oude Egypte: de ziel verlaat het dode lichaam 


'Na de dood' is niet eng

Al weer flink wat jaren geleden (in 2002) gaf ik vanuit mijn professie reïncarnatietherapie een lezing Herinneringen aan doodgaan in uitvaartcentrum Zuylen in Breda. Dit in het kader van hun lezingencyclus Wie niet weet van sterven, weet niets van het leven, die daar nog steeds jaarlijks wordt gehouden rondom het thema rouwverwerking, leven en dood. Op deze lezingen komen steevast veel belangstellenden af.

Mijn lezing over reïncarnatie had ik tevoren zorgvuldig samengesteld en uitgewerkt. De inhoud ervan was zelfs vooraf goedgekeurd door de organisatie want het mocht niet te alternatief worden. Iets waar ik me wel in kon vinden :).
De organisator verwachtte die dag een vaste groep toehoorders van 50-70 personen. Groot was mijn verrassing dat er bijna 200 mensen in de aula van het uitvaartcentrum zaten op het moment dat ik een microfoontje opgespeld kreeg. Een groep van 50 vond ik best te doen. Dit aantal was even wennen...

De plek vooraan in de zaal waar ik moest staan om mijn verhaal te houden, was normaal gesproken de plek waar de kist met een overledene werd neergezet. Precies op die plek bemerkte ik dat niet alleen mensen op stoeltjes in de zaal zaten die naar me kwamen luisteren, maar ook dat er energieën van overledenen, entiteiten, boven mijn hoofd rondzweefden. Deze paranormale waarneming vond ik niet eng, maar een lezing houden voor een zaal met veel mensen wel.
Goed en wel begonnen met de lezing, kwamen er steeds meer vragen van toehoorders. Vragen die niet aansloten op wat ik voorbereid en afgestemd had met de organisatie. Afstemmend op wat dit publiek wél wilde weten, besloot ik mijn lezing qua inhoud om te gooien en aan te passen. Dat vond ik 'dood'eng, want ik hou erg van voorbereiden en controle houden.


Eén speciale vraag
Na afloop van de lezing waren er zeker 30 mensen die me nog een persoonlijke vraag wilden stellen. Eén vragensteller is me bij gebleven. 
Een kleine, vriendelijk uitziende man van een jaar of tachtig. Geduldig stond hij meer dan een uur in de lange rij te wachten.
Toen hij aan de beurt was, vertelde hij dat zijn vrouw was overleden. Hij had dromen gehad waarin ze aan hem verscheen. Levensechte dromen. Kon dat? In zijn directe omgeving durfde hij hierover niet te praten. 

Ik antwoordde dat dit zeker mogelijk was. Als hij sliep en droomde, was hij namelijk met zijn zielsenergie in eenzelfde gebied/sfeer als waar zijn overleden vrouw was. Op die manier was contact zeker mogelijk.

De man pakte mijn handen vast terwijl de tranen hem spontaan in de ogen sprongen. Hij zei: "Ik ben zo blij dat ik deze vraag aan u heb durven stellen. Ik wist dat zij het echt was geweest, maar ik durfde het tegen niemand te zeggen. Ik ben opgevoed met een geloof dat er na de dood niets meer is. Ik ging zo twijfelen of ze het wel echt was geweest. Ze kwam in mijn dromen afscheid van me nemen. Nu ik weet dat het kan, ben ik niet bang meer om zelf dood te gaan."

Voor mij is werken met sterfervaringen in vorige levens gewoon geworden. Het gebied tussen leven en dood is bekend terrein. Spontaan contact met overledenen komt voor. Dat ik entiteiten waarneem, daar ben ik door de jaren heen aan gewend geraakt. Echter, op momenten zoals hierboven genoemd, besef ik pas dat wat voor mij gewoon en niet eng is, voor anderen nog steeds vreemd is.

 
Twee tentoonstellingen

Op dit moment zijn er twee tentoonstellingen om meer te weten te komen over 'de dood en daarna'. Verbreed je horizon zou ik zeggen.
In het Tropenmuseum in Amsterdam is t/m 26 augustus 2012 de tentoonstelling De Dood Leeft te zien, over hoe mensen wereldwijd met de dood omgaan, afscheid nemen, rouwen en herdenken. Welke rol speelt het sterven in ons leven. Hebben we behoefte aan nieuwe rituelen?

Waarom herdenken Mexicanen overledenen met het Allerzielenfeest? Hoe neemt een Tibetaan afscheid van een gestorven geliefde?
Een tentoonstelling met films, objecten en hedendaagse kunst.

In Museum Tot Zover bij de begraafplaats De Nieuwe Ooster in Amsterdam is t/m 1 juli 2012 de tentoonstelling Afterlife te zien.
Veertien kunstenaars exposeren bijzondere kunstwerken waarin ze hun visie op de dood en op wat daarna komt, hebben verbeeld.

Interesse in vorige levens? Neem eens een kijkje op mijn website. Hopelijk zul je bij het lezen van de vele praktijkervaringen ontdekken dat er veel meer is dan dit ene leven nu.
Sterven en doodgaan is ook weer opnieuw beginnen.

Het ebook Vintage Life kun je geheel gratis aanvragen.



In 2013 komt er een nieuw boek dat in het teken staat van paranormale ervaringen Ik loop je astraal voorbij! Ik hoop hierin mooie verhalen op te nemen, oa. over contact met overledenen.


Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer



18 mei 2012

In het Archeon Mode Weekend - mode van toen - 19 en 20 mei 2012

Reizen met een hoepelrok viel niet mee in vroegere tijden  ;)

 
Ik zag de aankondiging in de Libelle (met kortingsbon) deze week net te laat om zelf te gaan. Misschien is dit blogje nog wel op tijd voor andere geïnteresseerden.

Modeweekend in Archeon

In het Themapark ARCHEON in Alphen aan de Rijn wordt dit weekend op zaterdag 19 en zondag 20 mei 2012 een Mode Weekend gehouden. Alles draait om kleding van vroeger.
Volgens de website van Archeon: "Mode is van alle tijden. Mensen willen altijd het nieuwste van het nieuwste, of het nu om ondergoed of harnassen gaat."

Voor (ex-)cliënten uit mijn praktijk reïncarnatietherapie en andere mensen die vorige levens hadden in de Romeinse tijd, zijn er prachtige jurken te zien. Voor wie levens hadden in de prehistorie, is er bont en leer. Voor mensen die een leven hadden in de middeleeuwen, zijn er hoge hoofddeksels.
Ambachtslieden laten zien hoe kleding vroeger werd gemaakt en er is een modeshow van enorme hoepelrokken uit de 18e eeuw.

Geschiedenis laten herleven

Themapark Archeon belicht normaal gesproken 3 periodes uit de geschiedenis: prehistorie, Romeinse tijd en de middeleeuwen. In dit park bevinden zich 43 gebouwen - poorten, bruggen, herberg, hutten, tempels, klooster, boerderijen en gildewoningen - reconstructies van gebouwen die ooit echt in Nederland hebben gestaan. Deze gebouwen zijn op ware grootte herbouwd aan de hand van archeologische vondsten en ze worden 'bewoond' door mensen die gekleed volgens mode uit vervlogen tijden de geschiedenis op bijzondere manier laten herleven.

Vintage Life, gratis boek

Ik heb enorme zin om te gaan, maar kan helaas dit weekend niet. Jammer! 
Had me leuk geleken gezien een van mijn vorige levens als schoenlapper in de middeleeuwen ;).


Wil je lezen over vorige levens en mode, vintage, kleding, schoenen? Vraag het gratis e-book VINTAGE LIFE aan op mijn website.

Prehistorisch dorp Eindhoven

Behalve in Alphen aan de Rijn in het Archeon, kun je ook in Eindhoven een bezoek brengen aan het Prehistorisch Dorp. Ook een aanrader voor mensen met goede herinneringen aan voorbije levens in de prehistorie.

Een eerder artikel over grote verkleedpartijen vind je hier: Blogartikel over re-enactment


Groetjes,


Marianne Notschaele-den Boer
www.vorigelevens.nl


16 mei 2012

Wil je meedenken met cover-ontwerp nieuw boek?


Ghost Urn (c) Anna Marinenko - prototype urn

Nu mijn nieuwste e-book Vintage Life gratis beschikbaar is voor lezers, ben ik al weer bezig met nieuwe boekprojecten, zoals

- een Engelstalig e-book met verhalen over reïncarnatie en voorbije levens (gratis ebook PastLives)
een boekje over vorige levens, dat volgend jaar bij een collega uitgeverij verschijnt (Reïncarnatieverhalen. Lang zullen we leven! bij AnkhHermes)
- een nieuw boek Ik loop je astraal voorbij!' - ISBN 9789080628465 - 2013.


Over de inhoud van Ik loop je astraal voorbij!

Ik loop je astraal voorbij! gaat een boek worden met verhalen over paranormale gebeurtenissen die ik privé meemaakte én met cliënten in mijn praktijk reïncarnatietherapie. Denk daarbij aan langswapperende entiteiten, (energie van) overleden mensen waarnemen, contact met en boodschappen van overledenen, ontroerende kleine wonderen rondom leven, dood en levens die voorbijgaan.
De verhalen wil ik luchtig houden. Geen bangmakerij over enge geesten. Ik heb hele mooie, leuke, grappige en ontroerende contacten gehad met entiteiten/overleden mensen/geesten.

Net zoals ik met mijn boeken wil uitdragen dat vorige levens doodgewoon zijn, zo wil ik ook graag dat mensen ervaringen met entiteiten normaal of normaler gaan vinden. Na de dood gebeurt er nog heel veel moois.


Meedenken?


Van de week Twitterde ik of mijn volgers wilden meedenken over een leuke boekcover voor Ik loop je astraal voorbij! Liefst modern, niet al te zweverig. Niet te soft-esoterisch. Een beetje humoristisch. Een cover-afbeelding die weergeeft dat de dood een overgangsfase van de ziel is. Iets met een doorschijnende entiteit.

Ter voorbeeld in dit blogartikel 3 foto's die me aanspreken, zoals de foto bovenaan: een urn in spookvorm. Het doorschijnende van de geest op de foto hieronder en het lieve van de hond en het meisje.


Ik ontving al wat leuke tweets met cover-ideetjes:

- "Iets met een zebrapad, waar mensen elkaar letterlijk in het voorbijgaan voorbij lopen. Of elkaar passerende treinen: een stoomtrein en een tgv."
- "Mensen die elkaar astraal op de schouder tikken."
- "Zo'n toverlamp als die van Aladdin."
- "Een modern gekleed meisje dat in de spiegel kijkt. Haar spiegelbeeld is haar gezicht, maar de kleding is van heel vroeger. Een korte glitterrok aan en meisje en spiegelbeeld geven elkaar een knipoog."
- "Net als bij Vintage Life, een levende en een dode mixen.


Illustrator Maurice Hof van Prozart - die eerdere covers maakte voor uitgeverij RHA Publishing - zal tegen de tijd dat het boek klaar is de coverafbeelding maken aan de hand van ideeën die ik hem voorleg. Misschien zit jouw idee daarbij?
Voor alle duidelijkheid, onze uitgeverij is niet op zoek naar een illustrator, maar slechts op zoek naar goede ideeën.

Zin om mee te denken? Geef je idee door aan rhapublishing@gmail.com en vermeld 'cover idee boek 2013'. Beschrijf zo goed mogelijk wat je voor ogen hebt.
Als jouw idee uitgevoerd wordt door de illustrator, ben jij degene die als een van de eersten een gesigneerd exemplaar cadeau krijgt.

Denk mee! Ik ben benieuwd naar jullie reacties.

Update 31 jan.2013: Dit is het geworden! Kijk op http://www.vorigelevens.nl/boek-ik-loop-je-astraal-voorbij-paranormale-waarnemingen.htm




Groetjes, Marianne Notschaele-den Boer

15 mei 2012

Kan een krachtig vorig leven Joan Franka helpen bij een hogere score op het Songfestival?

Joan Franka - indiaan geweest in een vorig leven?

In het nieuws deze week: 'Joan Franka met grotere tooi op naar het Songfestival'.
Meteen dacht ik, wie weet helpt het haar inderdaad wel om haar liedje 'You and Me' kracht bij te zetten op het aanstaande Songfestival.

Chief

Joan Franka verkondigde in een interview laatst dat 'veren voor haar symbool staan voor vrijheid'.
In een interview met Ebru Umar in Libelle nr. 20 zei ze: "Toen ik zes was, had ik een vriendje met wie ik indiaantje speelde. Ik heb mooie onbezorgde herinneringen aan mijn kindertijd. Je verleden is altijd bij je, je draagt herinneringen met je mee, dat vind ik zo mooi en symbolisch. Vandaar dat ik ook met een siertooi op het podium stond. Dat was echt mijn idee." 

Het zou ook best wel eens zo kunnen zijn dat Joan herinneringen met zich meedraagt uit een verder verleden dan uit haar huidige jeugd. Misschien was ze wel ooit zelf een indiaan, getooid met veren...
Onze huidige kledingkeuze wordt namelijk regelmatig beïnvloed door voorbije levens.
(Wil je hier meer over lezen, vraag dan het GRATIS ebook VINTAGE LIFE aan via www.vorigelevens.nl)

Wanneer we een 'krachtleven' hadden - een vorig leven waarin we blij en gelukkig waren en ons krachtig voelden - onthouden we op onbewust niveau welke kleding we daarbij droegen. Het dragen van kleding nu, die daarop lijkt, sterkt ons gevoel van 'je goed in je vel voelen'.


Kracht

Stel dat Joan ooit in een vorig leven een indiaans opperhoofd was dat zijn krachtige uitstraling onderstreepte door het dragen van een lange veren hoofdtooi, dan is het mogelijk dat Joan zich anno 2012 gesterkt voelt door het dragen van zelfgemaakte indiaanse kleding én een veren hoofdtooi. De indiaanse kleding herinnert haar aan lang vervlogen tijden, waar ze kracht uitstraalde.

Ik ben heel benieuwd hoe ze het gaat doen op het Songfestival!
Joan, ik wens je heel veel succes toe!

Meer lezen over hoe dat zit met vorige levens?

Verder lezen over vorige levens en de relatie tot kledingkeuze nu?


Vraag dit e-book- helemaal gratis! - aan via mijn mijn website. Hierin staat oa een verhaal over hoe een vorig leven als indiaan nu nog steeds kan nawerken.
En hier vind je een praktijkverhaal over een vorig leven als indiaan en nawerkingen van verdoving/rituelen.

Boeken over werken met vorige levens en reïncarnatietherapie: www.vorigelevens.nl



Groetjes, Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut en schrijfster

7 mei 2012

Tweedehands kleding 'een nieuw leven geven' - eBook Vintage Life

Vermelding e-book 'Vintage Life' in maandblad 'Spiegelbeeld'

E-book Vintage Life in maandblad Spiegelbeeld

Nu mijn nieuwe boek Vintage Life als e-book al aan een paar honderd geïnteresseerde lezers is gemaild, kan ik dit project loslaten en beginnen aan mijn volgende boek 'Ik loop je astraal voorbij!' over paranormale ervaringen. Dat wordt weer een papieren boek - uitgave in 2013 - waarvoor de consument gewoon moet betalen. Vintage Life daarentegen is een kadootje van uitgeverij RHA Publishing aan lezers, om meer bekendheid te geven aan het onderwerp reïncarnatietherapie en werken met inzichten uit voorbije levens.

GRATIS eBook!
Vorige week zag ik in het maandblad Spiegelbeeld (mei-nummer) dat 'Vintage Life' in de boekenrubriek 'Van de bovenste plank' was vermeld. Daar ben ik blij mee, want ik hoop dat dit gratis e-book over vorige levens en vintage fashion veel mensen bereikt en inspireert om anders naar kledingkeuzes te kijken.
Heb jij je bijvoorbeeld wel eens afgevraagd waarom je voorkeur uitgaat naar een bepaalde kledingstijl of hoe het komt dat je een afkeer hebt van specifieke mode items?

Tweedehands kleding - recycling
2e handskleding een nieuw leven geven

Nu dit e-book klaar is, valt mijn oog natuurlijk ineens op allerlei mode-artikelen waarin het woord vintage vaak voorkomt en lees ik verrassende uitspraken van geïnterviewden over vintage fashion.

Zoals in het blad Linda, waar Foske Douze - een kleedster op filmsets - zei: "Gelukkig voor mij vinden veel mensen tweedehandsspullen niet fris. Dat maakt mij niks uit. Wat maakt het nou uit dat een jurk door een overleden vrouw is gedragen. Ik geef het met liefde een nieuw leven."
Zoals ze het verwoordde, moet ik meteen denken aan het gegeven dat recycling van oude kleding een beetje op reïncarnatie lijkt. Reïncarnatie kun je zien als een soort recyclingsproces van de ziel. Iedere keer hult de ziel zich in een nieuw lichaamsjasje. 

In het blad Happinez sprak Marieke Eyskoot van 'Talking Dress' over "Het verhaal achter de jas, broek of blouse die je in de winkel koopt". Zij zet zich in voor eerlijk en milieuvriendelijk geproduceerde kleding.
Terwijl zij doelt op de wijze waarop kleding (groen) geproduceerd wordt, denk ik aan welk vorig levens-verhaal er achter de keuze zit voor een bepaald type jas of broek.

Gratis

Ben jij nieuwsgierig naar hoe voorbije levens je huidige modekeuze kunnen beïnvloeden?
Meld je aan via www.vorigelevens.nl en klik op de gele boekcover voor meer informatie. Het e-boek wordt geheel gratis aan je gemaild in ruil voor je adresgegevens.

'Vintage Life' lezen op je iPad of iPhone
Het Nederlandstalige pdf-bestand kan worden ingelezen op een tablet, iPad, pc of smartphone/iPhone. Je kunt het bestand ook openen in iBooks en in je virtuele bibliotheek zetten. Fijn vakantieleesmateriaal!

Tot slot nog een prachtig filmpje via YouTube over 500 jaar vrouwenportretten in de Westerse kunst. Krijg je een beter beeld bij mode/haardracht door de tijd heen.



Marianne Notschaele-den Boer
www.vorigelevens.nl

6 mei 2012

Bang om facturen uit te schrijven - kalligraferen - vorig leven - rechtspraak in de middeleeuwen

 


Angst om facturen uit te schrijven - vorig leven middeleeuwen

Het artikel dat op deze webpagina stond is herschreven voor het spirituele maandblad ParaVisie. Het was te lezen in het decembernummer 2017.
Je kunt het nu online lezen via deze webpagina.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl

4 mei 2012

Boek - 'Leven na Anne Frank' van Berthe Meijer


Boek over (over)leven na de Tweede Wereldoorlog

In vervolg op het vorige blogartikel

Mijn bibliotheekboek 'Leven na Anne Frank´ van Berthe Meijer moet retour, het ligt al veel te lang thuis. De uitleentermijn is al verstreken. Een mooi boek, snel uitgelezen en daarna klaargelegd om een blogje over te maken. Dat kwam er niet van. Tot vandaag.

Het lange blogartikel van gisteren 'Herdenking 4 & 5 mei - in het licht van oorlogs vorige levens' maakte veel los bij lezers. Reakties kreeg ik voornamelijk via Twitter, een makkelijk en snel medium. Maar Twitter is niet altijd even handig om in een beperkt aantal tekens iets zorgvuldig te formuleren in vraag of antwoord. Al helemaal niet wanneer het 't thema 'goed of fout in de oorlog' betreft.
Iemand raadde me aan nog iets toe te voegen over 'vergeving'. Ik heb erover nagedacht, maar het blogartikel vind ik goed zoals het nu is. Ik heb er drie dagen aan geschreven, geschaafd en verbeterd om zo zorgvuldig mogelijk te verwoorden wat ik ergens van vind. Nog langer wikken en wegen levert geen beter artikel op, maar een concept-artikel dat  hoogstwaarschijnlijk in de virtuele prullenbak van mijn pc zou belanden.

Ik weet hoe gevoelig het onderwerp ligt, slachtoffers en daders te gedenken op eenzelfde dag. Toch hoop ik dat het ooit mogelijk wordt. Wellicht als we het begrip reïncarnatie betrekken bij oorlog. Voor wie mijn uiteenzetting daarover nog wil lezen, klik op bovenstaand linkje.

Berthe Meijer

Het boek 'Leven na Anne Frank' (2010) van Berthe Meijer trok me aan omdat op de achterflap stond:

"Over de oorlog is veel geschreven, maar over het leven daarna wordt door slachtoffers doorgaans gezwegen. In dit boek wordt dit taboe doorbroken. Angst, schaamte, trauma's en fobieën werpen hun schaduw op de jaren die volgen. Berthe Meijer overleefde als kind het concentratiekamp Bergen-Belsen en kijkt 65 jaar later terug op een turbulent bestaan in de naoorlogse jaren en daarna."

Een taboedoorbrekend boek? Niet wat mij betreft. Maar ik kan me zeker voorstellen dat dat zo is voor lezers uit de Joodse gemeenschap. In Joodse families werd en wordt lang gezwegen over de Tweede Wereldoorlog. The Holocaust is te pijnlijk, persoonlijke oorlogservaringen te heftig. Wegstoppen van herinneringen is een vorm van overleven.

Vermoedelijk vanuit verkooptechnisch oogpunt heeft uitgeverij De Bezige Bij wat kleine herinneringen van Berthe aan de familie Frank in dit boek opgenomen. 
Ik begrijp dat wel, maar vond dit eerder afbreuk doen aan Berthe's eigen verhaal dan dat ik het van toegevoegde waarde vond. Berthe's verhaal is schrijnend genoeg.


Inhoud

De eerste 100 pagina´s waren zeer de moeite waard, wat daarna kwam kon me minder boeien (over haar relatie met Ischa Meijer). Het maakte wel dat ik anders aankeek tegen Ischa Meijers lompigheid, zoals ik de man slechts oppervlakkig via de tv kende. (Misschien is dit wel boeiend voor lezers die Ischa Meijer interessant vinden?)
Vanaf pagina 150 heb ik me ertoe gezet om het boek toch uit te lezen, maar dat kostte wel enige moeite. De opgevoerde bekende Nederlanders in de relatiesfeer van Berthe en een stuk dagboek van Ischa Meijer leken me meer op aanraden van de uitgever toegevoegd. Misschien omdat dat boekverkoopbevorderend werkt? Bekende Nederlanders toevoegen?Het boek eindigt met een hoofdstuk waarin Berthe al haar gezondheidskwalen opsomt. Zelf doet ze dat met verwondering. Af en toe legt ze een mogelijk voorzichtige verbinding met haar gezondheidstoestand en haar kampervaring op jonge leeftijd.

Als reïncarnatietherapeut kon ik tijdens het lezen de ene na de andere prachtige verbinding leggen tussen gezondheidskwaal en welke oorlogservaring van Berthe daarmee te maken had, terwijl de schrijfster daar volgens mij amper idee van had.
Wel maakte ze zelf de verbinding tussen honger lijden in de oorlog en haar voorliefde voor koken op latere leeftijd (ze schreef jarenlang culinaire columns voor het NRC).


Dromen over voedsel in een kamp = overleven

Op blz. 25 staat iets over de erbarmelijke toestanden in een concentratiekamp. Over eten schrijft Berthe: "Het scoren van voedsel noemde men 'organiseren'. Honger voedde de fantasie." en "Als kind luisterde ik naar euforische gesprekken van volwassenen over wat er allemaal op tafel zou komen als ze de oorlog overleefden."

Eenmaal bevrijd door het Rode Leger werd Berthe als kind verzorgd en gevoed door dorpsbewoners in Tröbitz om aan te sterken. Voldoende eten hebben ,werd zo ook verbonden met vrijheid. Net zoals 'organiseren'. Precies datgene waarmee ze op volwassen leeftijd haar geld verdiende om eten te kopen: schrijven over recepten en organiseren van maaltijden voor gasten.

Dit boek geeft overlevingsmechanismen weer, zoals vele mensen hanteerden na de Tweede Wereldoorlog. Vooral Joodse oorlogsslachtoffers probeerden - eenmaal bevrijd na de oorlog - hun angsten, schaamte, verdriet en andere emoties diep weg te stoppen om te kunnen doorgaan met (over)leven. Hierdoor kwamen ze pas tientallen jaren later toe aan verwerking van wat ze hadden meegemaakt in de kampen. En sommige, nog in leven zijnde, oude Joodse kampslachtoffers zwijgen nog steeds.

Op deze video wordt Berthe geïnterviewd over haar boek.
In dit interview uit het blad Opzij krijg je nog wat achtergrondinformatie over Berthe.




Een vergelijking met reïncarnatietherapie

Blocken van emoties en het pas in een later stadium verwerken van trauma's is iets wat we kennen bij reïncarnatietherapie. Trauma's uit een vorig leven kunnen zo heftig zijn geweest, dat verwerking ervan pas plaatsvindt in een leven eropvolgend (zie ook het artikel van gisteren, waar ik over mijn eigen vorige leven als Joodse vertelde).

Wil je meer lezen over hoe reïncarnatietherapeuten werken met oorlogservaringen, kijk dan op www.vorigelevens.nl voor boeken over dit onderwerp.




In 'Waarom Esther geen Robinson werd' vind je bijvoorbeeld praktijkvoorbeelden die aansluiten bij Berthe's kampervaring in de Tweede Wereldoorlog. Verhalen van cliënten die hun emoties tijdens de oorlog op slot zetten om te overleven. Pas een leven later, nu, leerden ze ermee omgaan.

Berthe Meijer blockte haar emoties na vreselijke oorlogservaringen, maar nu ze wat ouder is, probeert ze ze alsnog te verwerken. Ieder mens bepaalt daarin zijn of haar eigen tempo.


Marianne Notschaele-den Boer

3 mei 2012

Herdenking 4 & 5 mei - in het licht van reïncarnatie en oorlog




Oorlog tussen herdenkingscomité's

Deze week volop in het nieuws: Het Nederlands Auschwitz Comité wil dat het Nationaal Comité 4 en 5 mei een gedicht terugtrekt van een 15-jarige scholier. Omdat het gedicht gaat over een 'foute keuze' van een Nederlander om zich tijdens de Tweede Wereldoorlog aan te sluiten bij de Waffen-SS.
Het Auschwitz Comité wil niet dat slachtoffers en daders op hetzelfde moment herdacht worden. 'Oorlog' tussen twee herdenkingscomité's, tja...

Ik vind dat er in elke oorlog voornamelijk verliezers zijn en dat zowel daders als slachtoffers de gevolgen ervan met zich meedragen. Bij herdenking hoort wat mij betreft zowel de ene als de andere kant. Daders én slachtoffers. En wat te denken van toeschouwers of andere rollen die men in oorlogstijd aannam? Slachtoffers kunnen onaardige besluiten nemen voor anderen, daders kunnen hulpvaardig zijn. Niet alles is zwart-wit. Soms volgt de ene (overlevings)keuze in oorlogstijd op de andere en kun je niet meer terug, ook al zou je dat in 't diepst van je hart het liefste willen. 'Fout gedrag' heeft heel erg veel nuances.


Na verloop van tijd... meer (in)zicht

Hoe langer het geleden is dat de Tweede Wereldoorlog plaatsvond, hoe meer soorten slachtoffers herdacht worden. Eerst herdachten we de slachtoffers dicht bij huis: Nederlanders. Joden, onderduikers, gesneuvelde soldaten en burgers. Pas tientallen jaren later dacht men aan vervolgde zigeuners: Roma en Sinti, aan homoseksuelen en slachtoffers uit de Jappenkampen. Soms gaan er jaren overheen voor we ons realiseren wie slachtoffers waren in oorlogstijd.
Misschien duurt het ook nog wel tientallen jaren voordat we met zijn allen ontdekken dat vorige levens reëel zijn, en dat ieder van ons wel eens een leven in oorlogssituaties heeft meegemaakt. Lang geleden, kort geleden, als slachtoffer, dader of iets er tussen in.

Wachttoren in Birkenau - 1996 (c) RHA Publishing

Tussen 1992 en 1995 verwerkte ik via therapiesessies bij diverse reïncarnatietherapeuten mijn eigen vorige leven dat zich in de Tweede Wereldoorlog had afgespeeld.
Hoewel ik in 1960 geboren ben en katholiek ben opgevoed, was ik in het leven voor mijn huidige leven een Frans, Joods meisje dat eind 1943 vanuit Parijs naar Auschwitz werd gedeporteerd. Dat leven eindigde zo akelig en zo onverwacht op jonge leeftijd, dat ik daar in mijn huidige leven lang last van heb gehad. Allerlei onverwerkte emoties speelden me nog parten.


Oorlogsnaweeën

Ik was bang voor mannen die gekleed waren in uniform-achtige jassen. Een agent met een pet op, laarzen aan en een marcherende tred... brr. Alle honden vond ik lief, maar voor herdershonden ging ik nog net niet op de loop.
Op de middelbare school sprak ik vloeiend Frans en tegelijkertijd weigerde ik rijen Duitse woordjes uit mijn hoofd te leren. De leraar Duits was een lieve man, maar als ik hem Duits hoorde praten kromp ik onbewust ineen en voelde ik me onpasselijk worden.

Als 16-jarige kwam ik tijdens een vakantieweek in Parijs terecht in de Joodse wijk Le Marais. Daar werd ik 'overvallen' door heimweegevoelens, net zoals ik ooit overvallen werd tijdens een razzia, familieleden kwijtraakte en in een vorig leven nooit meer thuiskwam. Ik heb wat afgehuild die vakantieweek. Ik wist gewoon zeker dat ik in die Parijse wijk had gewoond. Ik huilde van verdriet om wat was en van blijheid omdat ik het parkje Place de Vosges herkende, waar ik als kind speelde.

Rond mijn 30e ontmoette ik een vriendelijke vrouw tijdens een opleidingsbijeenkomst. Ik 'herkende' haar onmiddellijk. Ook gestorven in de Tweede Wereldoorlog, opnieuw geïncarneerd net als ik. In Auschwitz stond zij als man aan de Duitse kant.
Toen ze op die bijeenkomst een Duits gedicht voorlas, werd ik plotseling bevangen door angst. Ik viel flauw en klapte tegen de grond. Heel even kon ik heden en verleden niet meer uit elkaar houden.

Gelukkig vond ik collega-reïncarnatietherapeuten die me hielpen bij de verwerking van oude (onaffe) emoties, zodat de angsten een plek kregen in het verleden. Ik kon daarna verleden en heden goed uit elkaar houden.


TV-programma in 1996

Begin 1996 was ik als reïncarnatietherapeute te gast in een tv-programma (filmfragmenten via de link) waarin aandacht werd besteed aan het onderwerp vorige levens en de Tweede Wereldoorlog.
De interviewster, Tineke de Nooy, vroeg - geheel tegen de afspraken in die vooraf met de redactie van dat programma gemaakt waren - naar mijn eigen vorige leven in de oorlog. Dit was meteen mijn eerste kennismaking met programmaredacteuren die een lekker sappig verhaal prefereerden boven gedane beloftes. 
Zo goed mogelijk probeerde ik te laveren tussen wat ik wel en niet wilde vertellen over oorlogs-vorige-levens. Het was namelijk de bedoeling dat ik als therapeute iets in dat programma zou vertellen, niet als 'slachtoffer'.

Ik herinner me de 150 positieve brieven die ik kreeg naar aanleiding van dat programma van mensen die blij waren dat ik over vorige levens durfde te vertellen op televisie, maar ik herinner me ook de keiharde kritiek. In een praatprogramma vroeg een bekende acteur zich af hoe ik het in mijn botte hoofd durfde te halen om me voor te doen als Joods oorlogs-slachtoffer. Hij stelde dat ik een fantast was, want vorige levens bestonden niet. Ik zou lijden aan een of andere stoornis. Echte Joden hadden volgens hem het alleenrecht op de slachtofferstatus...

In datzelfde jaar wilde ik 'terug naar Auschwitz'. Ik was ervan overtuigd dat een bezoek aan het voormalige concentratiekamp - waar ik af en toe nog spontane herinneringen aan had - me zou kunnen vertellen of ik het misschien toch niet verzonnen had. Wie weet had ik wel een of ander collectief bewustzijnsprobleem?


Niet-Joods

Samen met een Joodse vriendin, die net als ik reïncarnatietherapeut was, leek het ons passend ons aan te melden bij de Joodse organisatie die ieder jaar herdenkingsreizen organiseerde naar de kampen.
Bij onze aanmelding moesten we opgeven waarom we juist aan deze groepsreis wilden deelnemen. Mijn Joodse vriendin zei me dat ik beter niet kon vermelden wat mijn beroep was omdat maar weinig Joden geloven in reïncarnatie; zij noteerde een vage reden. 
Eerlijk als ik ben, gaf ik aan dat ik niet-Joods was, maar katholiek en bij beroep vulde ik reïncarnatietherapeut in, trots als ik was op mijn vak. Dat had ik beter niet gedaan.
Mijn vriendin mocht mee op herdenkingsreis naar de kampen, ik niet.


1996 - Auschwitz - Arbeit macht frei poort (c) RHA Publishing

Tenslotte ging ik zelf met mijn man in augustus van dat jaar. Met zijn tweeën reisden we op eigen gelegenheid via Buchenwald naar Auschwitz. We maakten ontroerende, prachtige en ook pijnlijke gebeurtenissen mee.
Herinneringen aan Auschwitz, blok 10 en Birkenau die ik had, waarvan ik dacht dat ze niet konden kloppen, dat ik ze misschien toch verzonnen had, waren ter plekke controleerbaar en juist! Angstig, pijnlijk én wonderlijk.
Deze herdenkingsreis was absoluut helend voor mij.

1996 - blok 10 waarin medische experimenten werden uitgevoerd in Auschwitz
(c) RHA Publishing

Vanaf 1992 werkte ik al met cliënten en hun trauma's uit voorbije levens. Een deel van die ervaringen hadden betrekking op traumatische ervaringen als slachtoffer in oorlogstijd.
Pas nadat mijn eigen oorlogsleven emotioneel goed afgerond was en ik er steeds meer afstand van kon nemen, kon ik als regressie- en reïncarnatietherapeut mijn cliëntenhorizon verbreden.
Ook werkte ik met oudere cliënten die als kind de Tweede Wereldoorlog hadden meegemaakt. Zij hadden op andere wijze last van de oorlog. Met hen deed ik alleen regressietherapie, werkte ik in 'dit leven'. Wel vonden ze steevast 'dat ik hen zo goed begreep, terwijl ik toch te jong was om de oorlog meegemaakt te hebben'.


Overleven in oorlogstijd

Naarmate ik mijn eigen dader-vorige-levens onder de loep nam, kreeg ik meer begrip voor oorzaak en gevolg door vele levens heen. Noem het karma. Wat je zaait, zul je oogsten.
Mijn cliëntenkring breidde zich verder uit, werken met allerlei soorten vorige levens kwam aan de orde. En wat vorige levens in de Tweede Wereldoorlog betrof, er viel voor heel veel cliënten oud zeer te verwerken.
Van Joden die op transport werden gesteld, ondergedoken zaten, verzetsstrijders, kampgevangenen, dwangarbeiders tot soldaten. Bange soldaten, laffe soldaten, hoge piefen, fanatiekelingen, SS-ers, Nazi's, kindsoldaten,deserteurs. Duitse, Nederlandse, Belgische, Franse, Russische, Poolse soldaten, geallieerden....
Allemaal mensen in voorbije levens met keuzes en gevolgen. Allemaal mensen die wilden blijven leven in oorlogstijd. Afhankelijk van hun keuzes hadden ze een leven erna emotionele nawerkingen, van angsten tot schuldgevoelens. Vooral de volhouders hadden last van onaffe zaken. De diehards...
.
In dit boek bundelde ik verhalen over oorlogs vorige levens van zowel daders als slachtoffers

In oorlogen zijn er meer verliezers dan winnaars. Nawerkingen een leven later zijn er voor iedereen. De kampgevangene zonder kleding van toen durft nu niet meer naar de sauna. De fanatieke Nazi van toen durft nu amper besluiten te nemen ergens voor te gaan. Slachtoffers, daders, kampgevangenen, soldaten, onderduikers, deserteurs, enz. Alle ervaringen in allerlei levens - ook die gedurende oorlogstijd - vormen ons geweten, laten ons (ziels)bewustzijn groeien.
Uiteindelijk zijn er geen foute keuzes, slechts keuzes die fout uitpakken.

Daarom vind ik dat op 4 mei, Dodenherdenking, we iedereen mogen herdenken die ooit in een oorlog is gestorven. Het gedicht van de 15-jarige scholier over de 'foute keuze' van een Nederlander voor de Waffen-SS ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, mag ook een plek krijgen tussen de andere gedichten. Het wordt tijd voor een breder perspectief.

Terwijl ik dit blog schrijf is er een kort geding aangespannen door Federatief Joods Nederland tegen de gemeente Bronckhorst. Omdat de dodenherdenking in Vorden omstreden is. Voor het eerst zouden deelnemers aan de herdenking stil kunnen staan bij de tien Duitse soldaten die in Vorden begraven liggen.

Ik denk dan ogenblikkelijk aan de keer dat ik als therapeut (met een Joods vorig leven) een sessie deed met een man, die in zijn vorig leven SS-er was geweest. De Tweede Wereldoorlog had op hem net zo'n grote impact gehad als op mij, alleen anders. Anno nu zagen we elkaars ziel, elkaars innerlijk. Allebei hadden we van ons oorlogsstuk geleerd. Ik was geen slachtoffer meer, hij geen dader meer.

En ja, natuurlijk begrijp ik de pijn en het verdriet van nu nog levende, bejaarde mensen die de oorlog 'echt' hebben meegemaakt.



Dodenherdenking


Zelf heb ik op Dodenherdenking jarenlang een kaarsje aangestoken 'voor mezelf', om het Joodse kind dat ik in een vorig leven was en dat jong stierf, alsnog te gedenken. Op 5 mei stak ik een kaarsje op:'omdat ik er nog steeds ben'. Of weer ben. Niet meer in het vorige leven, maar wel in dit leven, nu. Lang leve reïncarnatie!
Echter, voor we allemaal door hebben dat reïncarnatie een gegeven is, zijn we vast tientallen jaren verder.

Vandaag kreeg ik via Twitter nog bericht van een ex-cliënte die haar oorlogstrauma had verwerkt. Ze schreef: "Blij dat ik opnieuw geboren ben. Alvast fijne Bevrijdingsdag voor jou!"

Morgen, op 4 mei ben ik om 20.00 uur twee minuten stil om iedereen te gedenken die ooit gestorven is in oorlogstijd. Op 5 mei ben ik blij dat we hoe dan ook allemaal blijven voortleven. Dat onze ziel onsterfelijk is.


Over een sopraan die zong op een herdenkingsbijeenkomst

Naar de hemel zingen...

Als hooggevoelig type is het voor mij misschien makkelijker om in contact te staan met mijn voorgaande levens. Ook energie van overledenen neem ik makkelijker waar dan anderen.

In de voormalige concentratiekampen Buchenwald, Auschwitz en Birkenau ´zag´ en ´voelde´ ik - toen ik daar een bezoek bracht -  veel energie hangen. Zielsenergie van overledenen, restenergie van emoties. Entiteiten die nog steeds niet beseffen dat een leven plotseling eindigde in het kamp, of dat nu kwam door ziekte, uitputting, gas of verbranding.

Na de dood is het de bedoeling dat we onze zielsenergie meenemen en onze lichaamsjas achterlaten. Soms komt de dood zo plotseling (of is het sterven zo traumatisch) dat zielsenergie blijft hangen op de sterfplek totdat de zielsenergie/entiteit begrijpt dat het vrij is om 'omhoog te gaan', verder te gaan.

De barakken van Birkenau waren leeg voor het oog van gewone bezoekers, maar het was er (nog) stervensdruk met entiteiten/geesten. Menig hoogsensitief persoon weet niet wat hem of haar daar overkomt. Zeker rondom plekken van de crematoria, plekken waar mensen in totale verwarring zijn gestorven.

Birkenau, barakresten in 1996 - (c) RHA Publishing

Toen ik in 1996 in Birkenau was, was ik vooral bezig met mijn eigen verwerkingsproces en minder met al die zielen die daar nog aanwezig waren. Pas in een later stadium leerde ik entiteiten te laten beseffen dat ze weg kunnen van zo'n onheilsplek en hielp ik soms mee om ze te begeleiden naar lichtere sferen door op ze af te stemmen en met ze in gesprek te gaan. Het is niet zo moeilijk om overledenen naar het licht kletsen... ze verlangen naar een plek van veiligheid, warmte, een plek om uit te rusten. Maar dan moeten ze wel beseffen wat hun dood veroorzaakte. Zonder hulp lukt dat natuurlijk ook, maar dan gaan er vele jaren, soms eeuwen overheen.


Helende reis

Vorige week sprak ik zangeres Esther Barten Zij vertelde hoe ze onlangs als sopraan een lied ten gehore bracht bij een oorlogsherdenkingsbijeenkomst in een kerk. Ze zong daar een lied, gebaseerd op een gedicht over het treintransport naar Sobibor.
Toehoorders waren emotioneel geraakt, zijzelf oversteeg haar eigen kunnen qua zang.
Ze vertelde hoe haar stem de ruimte vulde in de kerk, hoe op haar toontrillingen verdwaalde zielen werden aangetrokken. Het was alsof haar zang in cirkels omhoogging en een aantal entiteiten naar het licht trok. Esther zei: "Ik zong ze gewoon de hemel in..."

Vermoedelijk heeft ze een aantal verdwaalde oorlogsentiteiten dankzij haar zangtalent een duwtje in de goede richting gegeven: omhoog, naar het licht.
De ene keer helpt een helderziende een entiteit naar het licht, de andere keer gebruikt een sopraan haar stem om dode mensen naar de hemel te zingen... daarbij maakt het echt niet uit aan welke kant van de oorlog iemand ooit stond.

Dodenherdenking & Bevrijdingsdag, onlosmakelijk met elkaar verbonden. Net zoals dood en leven bij elkaar horen.



Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeute/auteur van boeken over werken met vorige levens


Meer lezen over vorige levens en oorlog?

Kijk op www.vorigelevens.nl voor boekinformatie (praktijkervaringen van cliënten mbt 2e wereldoorlog)
Het boek 'Waarom Esther geen Robinson werd' bevat een aantal praktijkvoorbeelden mbt kampervaringen. Het boek 'Diehards in de war' is geheel gericht op oorlogservaringen en vorig levens (zowel dader als slachtoffer). In mijn andere boeken vind je ook hier en daar een praktijkverhaal over oorlog en reïncarnatie, al dan niet vanuit 'goede' of 'foute' positie ;)