Film Demolition |
Film Demolition
'Demolition' is een Amerikaanse film uit 2015 (103 min.) van regisseur Jean-Marc Vallée. Ik zag deze film in de bioscoop omdat manlief aan de beurt was om een film te kiezen. Op de titel afgaand leek dit een snelle aktiefilm voor mannen, maar niets was minder waar. In het begin van de film vond ik de hoofdpersoon niet sympathiek overkomen, maar dankzij het uitstekend spel van de acteurs werd ik al snel meegenomen in het verhaal.
Het verhaal gaat over Davis Mitchell (Jake Gyllenhaal), een jonge bankier die worstelt met zijn emoties nadat zijn vrouw is omgekomen bij een auto-ongeluk. Zij reed, hij zat in de auto naast haar. Davis overleefde de crash. Het overlijden van zijn vrouw accepteert hij als een gegeven. Emotioneel lijkt hij onaangedaan.
In de nacht van het ongeluk wil hij in het ziekenhuis een zakje snoep uit een automaat trekken. Dit lukt niet. Davis focust al zijn aandacht op het schrijven van een brief aan het verantwoordelijke automatenbedrijf.
Vervolgens zien we hoe hij op de automatische piloot aanwezig is bij de begrafenis van zijn overleden vrouw en hoe hij zich bezighoudt met een lekkende koelkast, een piepende wc-deur en de behoefte om dingen in zijn omgeving kapot te maken ('sloop' = demolition).
Zijn schoonvader zet hem onder druk om zijn leven terug op de rails te krijgen, echter zonder resultaat.
De klachtenbrieven aan het automatenbedrijf komen terecht bij Karen Moreno (Naomi Watts) die daar op de afdeling klantenservice werkt. Karen is moeder van een zoon en heeft een moeizame relatie met mannen. Haar zoon op zijn beurt heeft moeite met zijn vrouwelijke kant.
Davis en Karen krijgen een relatie. Stap voor stap zie je hoe Davis 'ontdooit', en hoe hij weer in contact komt met zijn gevoelens.
Mannen en rouw - onverwerkte emoties
Vooral mannen zullen in deze film herkennen hoe ze omgaan met verdrietgevoelens. Manlief, met wie ik deze film bekeek, vond dat de hoofdpersoon vrij normaal gedrag vertoonde :). Ontkenning, focus op - in ogen van anderen - kleine, nutteloze zaken, in de overlevingsmodus gaan, doorwerken op de automatische piloot, dingen in hun omgeving willen slopen, tot er een moment komt dat ze zelf emotioneel breken. Pas dan komen ze aan verdrietverwerking toe.
Iedere persoon verwerkt traumatische ervaringen op z'n eigen manier. Voor therapeuten en coaches die werken met rouw en verlies is deze film een aanrader, maar ook voor vrouwen die hun mannen soms qua gedrag niet begrijpen.
Groetjes,
Marianne Notschaele-den Boer
Reíncarnatietherapeut/auteur
www.mariannenotschaele.nl