Dit verhaal verscheen in gewijzigde vorm in 2005, www.vorigelevens.nl
Op een dag ontving ik een e-mail van Ava (48) met een algemene vraag over reïncarnatietherapie. Ze had een foto bijgevoegd waarop een vrouw stond afgebeeld. Ik nam aan dat zij het was. Ik mailde haar een gepast antwoord terug en vroeg: "Ben jij dat op de foto of iemand anders? Als ik naar die vrouw kijk, verandert dat beeld voor me direct in een middeleeuwse jonkvrouw. Een vrouw die hoorde bij een kasteel in zuid-Engeland. Ik zie haar voor me met een hoge punthoed op haar hoofd, met zo'n lange dunne sluier eraan. Ik hoor ruisende, lange rokken, en voel de kilte van koude kamers. Ik zie grote blokken steen van kasteelmuren en twee trouwe schildknapen. Misschien je kinderen van nu?”
Cornwall
Een paar dagen later e-mailde Ava me: “Vanochtend las ik jouw mailtje over de jonkvrouw terwijl mijn zoon riep: 'Mam waar zijn de cornflakes?' Meteen dacht ik, het was in Cornwall, daar stond het kasteel! En waar ligt Cornwall, ik heb het net opgezocht. Cornwall bevindt zich in het uiterste zuidwest puntje van Engeland, aan de kust. Een prachtig ongerept, ruig landschap. Geweldig!
Ik woon nu in zuid-Limburg en heb vaak kastelen bezocht. Net als iedereen vind ik ze prachtig qua vormgeving, als een sprookje zo indrukwekkend. Maar binnenin heb ik het steeds koud. De open haarden zijn nooit aan, en zelfs als ze aan zouden zijn - wat prachtig is, een geweldig vuur waarin je jezelf kunt verliezen door alleen maar erin te staren - ben je van voren zalig warm en voelt je rug steenkoud. Ik heb een hekel aan kou. De grote hoge kasteelkamers vind ik heel mooi, maar de koude, kille stenen verafschuw ik en dan die harde stoelen waar je rugpijn van krijgt. Wel houd ik weer van kisten waarin je al het mooie linnengoed kunt opbergen, waar ik van tijd tot tijd in snuffel omdat het zo lekker ruikt. Ik heb wat geurzakjes erin gelegd, we hebben zoveel heerlijk ruikende rozen buiten. Ik pluk ze, laat de rozenblaadjes drogen, verzamel ze en naai er zakjes omheen. Ik houd van de geur van rozen. Vaak speel ik er wat mee, wrijf ze in mijn handen fijn, of wrijf ze over mijn huid. Heerlijk. Ik vind het ook fijn op een nazomerse dag in de uitgespaarde ruimte te zitten voor het hoge raam dat op de tuin uitkijkt. Hier kan ik uren zitten. Wat kijken, dromen, doezelen met de zon op mijn gezicht. Wat een voorrecht om zo te mogen genieten.
Marianne, ik weet niet of ik dit nou verzonnen heb, maar dit kwam er volgens mij in een paar minuten uit. Zonder na te denken. Bij het nalezen van de tekst merk ik dat de taalstijl als vanzelf veranderde van toeschouwer naar diegene die het zelf ervaren heeft.
Mijn zoons hebben Keltische namen gekregen bij hun geboorte. Noem hun namen maar niet, ook al lezen ze de site niet, ze zouden een appelflauwte krijgen als ze weten dat hun namen in een verhaal staan. Als je denkt dat mijn verhaal echt is, mag je het op de site zetten.”
Herinneringen aan een vorig leven
Ik denk wel degelijk dat deze indrukken van Ava een vorig leven van haar betreffen. Soms heb je slechts een kleine aansporing nodig om informatie uit je onderbewuste omhoog te laten borrelen. De foto die ze mij mailde, waarvan ik niet wist of zij het was of iemand anders, gaf mij spontaan beelden en gevoelens over een kasteelleven van de vrouw die op de foto stond, met de nadruk op steen en kilte.
Als Ava in Cornwall een gelukkig vorig leven had als kasteelvrouwe, is het heel normaal dat sfeerelementen (linnengoed in kisten, gedroogde rozenblaadjes, uitzicht op de tuin) uit zo’n leven haar ook nu nog gelukkig kunnen maken. Haar bijna volwassen zonen nu, waren mogelijk ooit haar trouwe schildknapen.
Zomervakantie & verhalen lezen over reïncarnatie
Op mijn website vind je linkjes naar enkele gratis te downloaden e-boeken in pdf met reïncarnatieverhalen en herinneringen aan vorige levens. Bij bol.com kun je boeken met praktijkverhalen kopen. Veel leesplezier!
Groetjes,
Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl
