 |
| Mandenmaker, vlechten met wilgenteen |
Zo'n jaar of tien geleden volgde ik bij Rien Stuijts in Zundert een paar cursussen 'manden maken van wilgenteen'. Een heerlijk ontspannende bezigheid!
In die tijd had ik het zo druk in mijn praktijk reïncarnatietherapie, dat ik na een lange dag hard werken met mijn hoofd, graag met mijn handen bezig wilde zijn. Zelf manden leren vlechten - echt, zo eenvoudig was dat niet - vond ik leuk om te doen, net zoals ik het interessant vond om een uitstervend ambacht onder de knie te krijgen. En dat terwijl ik me niet eens een vorig leven herinnerde als mandenmaker :).
Gesnoeide takken buigzaam maken door ze 24 uur in water te weken, een bodem maken van stukjes wilgenteen in vast patroon, daarna omhoog vlechten volgens meer dan 100 jaar oude vlechttechnieken, randen afkanten en tot slot oortjes aan de zijkanten knutselen.
Na afloop van zo'n les had ik geregeld pleisters nodig voor mijn vingers omdat ik met stanleymesjes uitschoot of mijn vingers bezeerde aan de scherpe uitsteeksels. Manden vlechten vergt opperste concentratie en veel kracht van handen en vingers. Ik deed zeker vier cursussen voordat ik de basisbeginselen door had.
Op een andere plek leerde ik hoe ik bijenkorven kon vlechten van buntgras, maar het 'oude mannetjes-gehalte' bij mede-cursisten was zo hoog dat ik me een vreemde eend in de bijt voelde en na één cursus stopte.
Inmiddels had ik flink ontzag gekregen voor mandenvlechters en imkers die bijenkorven maakten. Jammer, dat die beroepen bijna waren verdwenen.
Manden-revival in de uitvaartindustrie
Vandaag kwam ik via een advertentie in een blad Green Coffins tegen, een bedrijf dat prachtige moderne uitvaartmanden levert, gemaakt van natuurlijke materialen als wilgenteen, bamboe, pandanus en bananenblad. Geheel conform een nieuwe trend in uitvaartland: eco (ecologisch verantwoord geteeld gewas, een natuurlijk afbreekbaar product) & fair trade (eerlijke handel met mandenvlechters in China en Indonesië).
Het vak mandenmaker (her)leeft! Niet in Europa, maar wel in Indonesië en China.
Ik vind het een mooi idee: gesnoeide 'dode' takken of geplukte bladeren die gevlochten zijn tot een nieuwe uitvaartmand. Immers, alles leeft, alles sterft... en alles begint ook weer opnieuw.
Groetjes,
Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/schrijfster
www.vorigelevens.nl
