 |
| prent van Hiroshige |
In 2005 reisde ik samen met mijn man drie weken door Japan van noord naar zuid, gebruikmakend van de supersnelle treinverbindingen. We overnachtten in diverse traditioneel Japanse ryokans en maakten kennis met lieve Japanse mensen, genoten van het Japanse eten, bezochten prachtige tempels, woonden de oorlogsherdenkingsbijeenkomsten bij (atoombom 2e wereldoorlog) in Nagasaki en Hiroshima in augustus. Het was een indrukwekkende vakantie.
Ik voelde me bijzonder thuis in dit land en welkom, niet alleen door de vriendelijke mensen -en het openbaar vervoer dat werkelijk tot op de minuut op tijd aankomt en vertrekt- maar ook omdat een van mijn vorige levens zich ooit in Japan afspeelde. Alles in Japan voelde aan als 'thuiskomen'. Zelden heb ik me tijdens een vakantie in het buitenland zo veilig gevoeld.
Misschien dat het daarom extra zeer doet als ik de verschrikkelijke beelden zie van de zeebeving/aardbeving gisteren. Alsof 'mijn land' overspoeld is met water.
***
In 1979 kocht ik voor het eerst een kunstwerk van mijn eerste officiële salaris. Het was een originele afdruk van een prachtige Japanse houtsnede uit de Edo-periode. Op de voorgrond een man en en vrouw in traditionele kimonodracht, op de achtergrond een brug in een landschap.
De verkoper vertelde me destijds dat het bijzonder was dat de grote prentafbeelding uit twee delen bestond: deels gesigneerd door stempels van Hiroshige én van Hokusai. Die kunstenaarsnamen zeiden me toen helemaal niets, ik vond de prentafdruk gewoonweg zo mooi dat ik 'm persé wilde kopen ook al was dat toen een belachelijk dure aankoop.
Pas in 2005 kwam ik erachter dat Hiroshige en Hokusai wereldberoemd zijn om hun prenten, waaronder de befaamde 'The great wave of Kanagawa' van Hokusai. Ook Hiroshige maakte afbeeldingen van grote golven.
De verkoper vertelde me destijds dat het bijzonder was dat de grote prentafbeelding uit twee delen bestond: deels gesigneerd door stempels van Hiroshige én van Hokusai. Die kunstenaarsnamen zeiden me toen helemaal niets, ik vond de prentafdruk gewoonweg zo mooi dat ik 'm persé wilde kopen ook al was dat toen een belachelijk dure aankoop.
Pas in 2005 kwam ik erachter dat Hiroshige en Hokusai wereldberoemd zijn om hun prenten, waaronder de befaamde 'The great wave of Kanagawa' van Hokusai. Ook Hiroshige maakte afbeeldingen van grote golven.
***
In 1999/2000 schreef ik een roman, getiteld 'Boodschappenmeisje'. Deze roman gaat over een jonge vrouw die last heeft van voorspellende dromen die de toekomst betreffen (1999-2012). Een van de beschreven passages gaat over aardbevingen in Europa, met desastreuze gevolgen.
In 2000 was het woord 'tsunami' nog niet echt bekend, maar als ik nu teksten van dat boek teruglees denk ik.... goh, ja... begrijpelijk dat auto's door de kracht van kolkend water meegesleurd kunnen worden. Bij het schrijven van die roman leek het vrij onwaarschijnlijk dat het klimaat 'raar zou gaan doen' of dat er werkelijk zoveel catastrofes in de wereld zouden plaatsvinden in de aanloop naar 2012 toe.
Vandaag denk ik ineens heel anders over Japanse prenten, tsunami-afbeeldingen en het boek dat ik schreef. Fictie of non-fictie, ik weet het niet.
Vandaag denk ik ineens heel anders over Japanse prenten, tsunami-afbeeldingen en het boek dat ik schreef. Fictie of non-fictie, ik weet het niet.
In gedachten zend ik veel licht en liefde naar mensen in Japan die het nu nodig hebben...
Informatie over de roman 'Boodschappenmeisje' vind je hier:
Een verhaal over een vorig leven in Japan vind je hier:
In mijn boek 'Diehards in de war' zie:
http://www.vorigelevens.nl/boekdiehardsindewar.htm
is een verhaal opgenomen van een cliënte uit mijn praktijk die zich haar vorige leven herinnerde als Japanse vrouw. In dit praktijkverhaal wordt ingegaan op de nawerkingen van sterven in dat voorbije leven. Stralingseffecten van de atoombom zorgden er o.a. voor dat ze nu moeite had 'te stralen'. De vrouw was in haar huidige leven bang om zomaar ineens man en kinderen te verliezen, haar angst was terug te voeren op dat Japanse leven. Zo ook haar allergie voor Oosters voedsel...
Groetjes, Marianne Notschaele
