"Mijn zoon is geen autist, hij is gewoon een indiaan!"





Marion Pauw - 'De Wilden'

Schrijfster Marion Pauw zag ik de afgelopen weken in enkele magazines voorbijkomen. Telkens ging het daarbij om interviews waarin ze vertelde over haar nieuwste roman 'De Wilden'.
In deze roman vlucht een vrouw uit Nederland naar Panama om te ontsnappen aan haar gezinsproblemen. Tijdens een trektocht in de jungle raakt ze de weg kwijt en moet ze leren overleven.

Indianen in de jungle

Ter voorbereiding op dit te schrijven boek verbleef Marion Pauw enige tijd bij een indianenstam in Panama, samen met haar puberdochter en haar jongste zoon, die autistisch is. Over de indianen in de jungle zei ze (Esta 6-2013): "Het intrigeerde me dat hun leven het tegenovergestelde is van ons leven. Alles wat voor ons belangrijk is, is voor hen niet belangrijk en andersom."

Marion en haar dochter hadden het moeilijk met aanpassen. De warmte, de insecten. Geen internet, geen bereik met hun mobieltje. Ik zag het voor me. Ook de giechelend puberdochter die de naaktheid van de indianen 'te genant voor woorden' vond: al die blote mannenbillen en blote vrouwenborsten. 
Marions autistische zoon daarentegen was binnen enkele uren opgenomen in de indianengemeenschap. Wat gebaren, elkaar aanvoelen. Samen met andere jongens en mannen ging hij vissen om daarna zijn vangst boven een vuur klaar te maken. Hij voelde zich volkomen thuis en op zijn gemak in deze jungle.

Marion Pauw: "Door dat bezoek aan die indianenstam ben ik anders tegen zijn syndroom aan gaan kijken. Misschien is hij, net als de mensen die in een verkeerd lichaam geboren worden, in de verkeerde cultuur geboren."... "Ik zag hem daar lopen en doen en dacht: hij is helemaal geen autist, hij is gewoon een indiaan!"

Meteen dacht ik terug aan een jongen die ik ooit in mijn praktijk kreeg, 7-jarige Lex: vorig leven in de jungle 


Marianne Notschaele-den Boer
www.vorigelevens.nl