 |
| roman over een hooggevoelig meisje dat gepest wordt |
'Het Land van Melk en Honing' van Grace McCleen is een prachtige roman. Het was lang geleden dat een boek mij zo kon ontroeren.
Bij het lezen ervan dacht ik regelmatig terug aan regressietherapiesessies waarin cliënten hun traumatische jeugdervaringen herbeleefden. Ik vermoed dan ook dat Grace McCleen - helaas - uit eigen pestervaringen heeft geput om een juist sfeerbeeld te scheppen voor haar roman.
Streng geloof
De hoofdpersoon in dit boek is Judith, een 10-jarig, hooggevoelig en creatief meisje. Na de dood van haar moeder zorgt haar vader voor haar. Hij richt zijn aandacht voornamelijk op zijn werk als fabrieksarbeider, zij bekommert zich op veel te jonge leeftijd om de huishoudelijke taken.
Op school wordt Judith gepest vanwege haar strenge geloof (Einde-der-tijd-gelovigen). Het gepest door een klasgenoot wordt subtiel in kaart gebracht, net zoals het verdriet dat Judith heeft om het gemis van haar moeder en de pijn die vader ervaart omdat zijn vrouw is overleden. Vader raakt zijn geloof kwijt; ernstige, vroegwijze Judith stelt in gedachten vragen aan god.
Magisch denken
Het magisch denken van een kind is in deze roman mooi uitgewerkt.
Gevoelige en creatieve Judith heeft van gevonden materiaalrestjes op haar slaapkamer een mini-wereld in elkaar geknutseld. Op een dag hoopt ze dat het gaat sneeuwen. Ze wil niet naar school omdat ze bang is voor een van de pestkoppen in haar klas.
In haar zelfgemaakte mini-wereld laat ze het 'sneeuwen': ze drapeert witte watten over velden en heuvels van haar 'land van melk en honing', spuit lijm en scheerschuim op de daken van de kleine huisjes, ze maakt miniscule sneeuwpopjes... en wenst en wenst terwijl ze in gedachten een gesprek met god voert. De ochtend erop sneeuwt het buiten daadwerkelijk en Judith begint langzaam te denken dat god haar helpt.
Uit blz. 72/73:
'Zo, jij kunt het dus laten sneeuwen,' zei een stem. 'Wat kun je nog meer, vraag ik me af?' Er schoot iets langs mijn ruggengraat omnhoog mijn haar in en het voelde alsof er iets binnen in me was gesmolten.
'Hallo?' zei ik, maar er gaf niemand antwoord. Ik wachtte.
Toen zuchtte er iemand. Ik wist het zeker.
Ik ging overeind in bed zitten. Mijn ademhaling ging heel hard. Ik trok de dekens om me heen en haalde diep adem. 'Wie is daar?' fluisterde ik.
Alles was weer stil. Toen zei de stem: 'Ik zei: "Wat kun je nog meer?"
Ik schrok. 'Wie bent u?'zie ik.
'Dat is een goeie vraag.'
Ik opende mijn mond. Ik deed hem weer dicht. 'Waar komt u vandaan?'
'Dat ook.'
Ik zei: 'Ik wil weten...'
'Je weet het al,' zei de stem. Hij klonk heel dichtbij.
Ik schudde mijn hoofd. 'Waar bént u?' zei ik.
'Ik ben overal,' zei de stem. 'In dingen en ook erbuiten. Ik was, ik ben, en ik zal zijn.'
Toen sloeg mijn hart één keer heel hard en ik zei: 'U bent God, hè?'
'Sst,' zei de stem.
Ik slikte. 'Kunt u me zien?'
'Natuurlijk,'zei God. 'Ik hou je al een tijdje in de gaten. Je zou Me heel goed van dienst kunnen zijn.'
Ik ging rechtop zitten. 'Hoe bedoelt U?'
'Nou', zei God, 'je hebt een geweldige fantasie. Ik heb iemand als jij nodig om Mijn Instrument te zijn.'
'Uw Instrument?' zei ik.
'Ja.'
'Waarvoor?'
'Wonderen, dat soort dingen.'
Gesprek met God of een entiteit?
Spreekt Judith wel met God? Wat als het een 'gesprek' betreft met een entiteit? Het gebeurt immers wel vaker dat ronddolende entiteiten als een magneet aangezogen worden tot eenzame mensen die om hulp verzoeken. (Deze mogelijkheid wordt in het midden gelaten in dit boek, maar is voor hooggevoelige lezers waarschijnlijk een interessante optie om in gedachten te houden tijdens het lezen.)
Ben je hooggevoelig en/of paranormaal gevoelig, dan is dit helemaal een prachtige roman. Sommige zinnen van Grace McCleen over magisch denken, geloven, gepest worden en verdriet verwerken, raken je recht in het hart.
Een aanrader: 'Het land van Melk en Honing'.
Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl (praktijkverhalen)
Bij het lezen ervan dacht ik regelmatig terug aan regressietherapiesessies waarin cliënten hun traumatische jeugdervaringen herbeleefden. Ik vermoed dan ook dat Grace McCleen - helaas - uit eigen pestervaringen heeft geput om een juist sfeerbeeld te scheppen voor haar roman.
Streng geloof
De hoofdpersoon in dit boek is Judith, een 10-jarig, hooggevoelig en creatief meisje. Na de dood van haar moeder zorgt haar vader voor haar. Hij richt zijn aandacht voornamelijk op zijn werk als fabrieksarbeider, zij bekommert zich op veel te jonge leeftijd om de huishoudelijke taken.
Op school wordt Judith gepest vanwege haar strenge geloof (Einde-der-tijd-gelovigen). Het gepest door een klasgenoot wordt subtiel in kaart gebracht, net zoals het verdriet dat Judith heeft om het gemis van haar moeder en de pijn die vader ervaart omdat zijn vrouw is overleden. Vader raakt zijn geloof kwijt; ernstige, vroegwijze Judith stelt in gedachten vragen aan god.
Magisch denken
Het magisch denken van een kind is in deze roman mooi uitgewerkt.
Gevoelige en creatieve Judith heeft van gevonden materiaalrestjes op haar slaapkamer een mini-wereld in elkaar geknutseld. Op een dag hoopt ze dat het gaat sneeuwen. Ze wil niet naar school omdat ze bang is voor een van de pestkoppen in haar klas.
In haar zelfgemaakte mini-wereld laat ze het 'sneeuwen': ze drapeert witte watten over velden en heuvels van haar 'land van melk en honing', spuit lijm en scheerschuim op de daken van de kleine huisjes, ze maakt miniscule sneeuwpopjes... en wenst en wenst terwijl ze in gedachten een gesprek met god voert. De ochtend erop sneeuwt het buiten daadwerkelijk en Judith begint langzaam te denken dat god haar helpt.
Uit blz. 72/73:
'Zo, jij kunt het dus laten sneeuwen,' zei een stem. 'Wat kun je nog meer, vraag ik me af?' Er schoot iets langs mijn ruggengraat omnhoog mijn haar in en het voelde alsof er iets binnen in me was gesmolten.
'Hallo?' zei ik, maar er gaf niemand antwoord. Ik wachtte.
Toen zuchtte er iemand. Ik wist het zeker.
Ik ging overeind in bed zitten. Mijn ademhaling ging heel hard. Ik trok de dekens om me heen en haalde diep adem. 'Wie is daar?' fluisterde ik.
Alles was weer stil. Toen zei de stem: 'Ik zei: "Wat kun je nog meer?"
Ik schrok. 'Wie bent u?'zie ik.
'Dat is een goeie vraag.'
Ik opende mijn mond. Ik deed hem weer dicht. 'Waar komt u vandaan?'
'Dat ook.'
Ik zei: 'Ik wil weten...'
'Je weet het al,' zei de stem. Hij klonk heel dichtbij.
Ik schudde mijn hoofd. 'Waar bént u?' zei ik.
'Ik ben overal,' zei de stem. 'In dingen en ook erbuiten. Ik was, ik ben, en ik zal zijn.'
Toen sloeg mijn hart één keer heel hard en ik zei: 'U bent God, hè?'
'Sst,' zei de stem.
Ik slikte. 'Kunt u me zien?'
'Natuurlijk,'zei God. 'Ik hou je al een tijdje in de gaten. Je zou Me heel goed van dienst kunnen zijn.'
Ik ging rechtop zitten. 'Hoe bedoelt U?'
'Nou', zei God, 'je hebt een geweldige fantasie. Ik heb iemand als jij nodig om Mijn Instrument te zijn.'
'Uw Instrument?' zei ik.
'Ja.'
'Waarvoor?'
'Wonderen, dat soort dingen.'
Gesprek met God of een entiteit?
Spreekt Judith wel met God? Wat als het een 'gesprek' betreft met een entiteit? Het gebeurt immers wel vaker dat ronddolende entiteiten als een magneet aangezogen worden tot eenzame mensen die om hulp verzoeken. (Deze mogelijkheid wordt in het midden gelaten in dit boek, maar is voor hooggevoelige lezers waarschijnlijk een interessante optie om in gedachten te houden tijdens het lezen.)
Ben je hooggevoelig en/of paranormaal gevoelig, dan is dit helemaal een prachtige roman. Sommige zinnen van Grace McCleen over magisch denken, geloven, gepest worden en verdriet verwerken, raken je recht in het hart.
Een aanrader: 'Het land van Melk en Honing'.
Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl (praktijkverhalen)
