Een jongetje van 11 treedt uit zijn lichaam en vliegt boven New York - animatiefilm 'Phantom Boy' - uittreding en vliegen

Animatiefilm 'Phantom Boy' over uittreding en vliegen

Kinderanimatiefilm over uittreding

De animatiefilm 'Phantom Boy' is binnenkort te zien tijdens het jeugdfilmfestival Cinekid (15 t/m 22 oktober 2015 in Amsterdam). Ik zag deze aankondiging en dacht meteen, yes! eindelijk iets over uittredingen voor kinderen in filmvariant.

Koen de Wolkenvlieger - boekje over uittreding en vliegen

In 2002 maakte ik het kinderboekje Koen de Wolkenvlieger, over een jongetje dat 's nachts uittreedt en rondvliegt. Reguliere uitgevers vonden mijn boekje destijds te eng qua onderwerp voor kinderen om het uit te geven. Bovendien koppelde ik onverklaarbaar bedplasgedrag, aan niet op tijd terug in het lichaam zijn na een uittredingservaring. Ik besloot het zelf in beperkte oplage uit te geven en nadat het boekje was uitverkocht, zette ik een gratis ebookversie op mijn website. 

Een dikke tien jaar later krijg ik nog steeds bedank-e-mails van ouders met hoogsensitieve kinderen. Gevoelige nieuwetijdskinderen vinden dit onderwerp verre van eng en hun ouders zijn juist geholpen met een andere kijk op hoe ze bedplassen bij hun kinderen kunnen voorkomen.

'Koen de Wolkenvlieger' - gratis downloaden via website

Animatiefilm 'Phantom Boy'

Phantom Boy - verhaal

Maar nu dus een kinderanimatiefilm waarin een jongetje van 11, Leo, lijdt aan kanker. Hij ligt in New York in het ziekenhuis, treedt met zijn geest buiten zijn lichaam en vliegt heel de stad door. Hij ziet bijvoorbeeld zijn verdrietige moeder op een parkeerplaats van het ziekenhuis. Ze huilt, terwijl ze kort ervoor nog bij hem op de kamer deed alsof er niets aan de hand was.

In het ziekenhuis waarin Leo in bed ligt, wordt een agent met een gebroken been opgenomen. De agent kan niet verder met zijn werk, boeven vangen. Maar Leo gaat met zijn geestkracht achter de boeven aan. 

Een animatiefilm voor kinderen én volwassenen over een uittreding, buitengewone krachten, een simpel boeven-vang-verhaaltje en een zwaar onderwerp als kanker. Ik ben nieuwsgierig geworden!

Phantom Boy, regie Jean-Loup Felicioli en Alain Gangol, Frankrijk, 2015, 75 minuten.

Groetjes, 

Marianne Notschaele-den Boer

Regressie- en reïncarnatietherapeut/auteur

www.mariannenotschaele.nl 

'Durf te vragen en verrijk je leven' - The art of asking - boek - Amanda Palmer - recensie

Boek 'Durf te vragen' The art of asking - Amanda Palmer

Wie is Amanda Palmer?

Amanda Palmer. Wereldberoemd rockpunk-zangeres, componiste, songwriter, activiste, blogster, de helft van punk-cabaret-duo The Dresden Dolls, levend standbeeld, TED-spreekster, crowdfundpioneer. Getrouwd met een beroemde schrijver, Neil Gaiman… Heb ik onder een steen gelegen of wat? Ik had werkelijk nog nooit van haar gehoord.

Ik leerde haar pas deze maand kennen, als schrijfster van het boek ‘Durf te vragen en verrijk je leven’ (The art of asking), in een goede vertaling van Marike Groot en Sander Brink (‘The art of asking, durf te vragen en verrijk je leven’, Amanda Palmer, www.levboeken.nl 2015, ISBN 9789400506237, 397 blz. – 19,95). In dit boek komt ze op mij over als een gevoelige, oprechte vrouw. Boeiend, inspirerend. Brutaal en schreeuwerig aan de buitenkant, maar lief van binnen. In ‘De kunst van het vragen’ geeft ze een verfrissende kijk op het kunstenaarschap en de relatie tussen artiest en publiek, door op haar eigen manier - met zelfspot en humor - te vertellen over persoonlijke ervaringen binnen het systeem ‘vragen en krijgen, geven en nemen’.

De relatie tussen kunstenares en publiek

Amanda vraagt als artiest ondersteuning aan haar publiek. In het begin van haar zangcarrière vroeg ze om slaapplekken voor haar band en zichzelf, later om leningen zodat ze nieuwe albums kon maken, tegenwoordig om financiële hulp via crowdfunding en Kickstarter-projecten. Ze vertelt o.a. over obstakels en valkuilen die ze tegenkwam, over privé emotionele situaties en filosofische, bijna therapeutische kanten van de kunst van het vragen (om geld).
Hulp vragen is moeilijk. Herkenbaar. Ook ik vraag weinig hulp aan anderen, ik wil het liefste alles zelf kunnen en doen. Lastig en vermoeiend soms. Ik weet het. Daarom vond ik Amanda’s boek leuk om te lezen, en op zijn tijd leerzaam. Zo ontdekte ik dat ik misschien wel meer kunstenaarschap in me heb dan ik voorheen vermoedde. Ik ben therapeut, blogger, schrijver, uitgever, verzin nieuwe creatieve therapeutische opdrachten voor cliënten, ontwerp, teken, en ik hou van films, theater, toneel, cabaret.

Moeite met geld vragen voor geleverde diensten

Amanda Palmer zegt dat een verstoorde relatie tot geld accepteren van anderen - ook binnen een liefdesrelatie - vaak te maken heeft met 'gezien willen worden door de ander', met 'je geliefd willen voelen'. Daar ben ik het mee eens, maar soms is er meer aan de hand.
Geld vragen voor geleverde therapeutische diensten, zoals een consult, daar heb ik weinig moeite mee. Toch zie ik in de alternatieve zorg veel therapeuten die daar wél problemen mee hebben. Ze vragen extreem lage bedragen voor goede massages, therapiesessies, healingen, enz. Dit komt niet altijd voort uit het feit dat ze graag aardig gevonden willen worden, maar ook vanwege te weinig vertrouwen in eigen kunnen of een te laag zelfbeeld. Angst voor bekendheid en succes kan meespelen, zelfs geboortenaweeën en onverwerkte vorige levens kunnen nog hun invloed doen gelden. (Zie blogartikelen over: Angst om facturen uit te schrijven - vorig leven en Geen oplossing zien in financiële problemen - geboorte).
Zo gaf ik jarenlang onbetaald advies aan derden op paranormaal gebied. Het liep op den duur de spuigaten uit qua tijd en inspanning. Tot ik uitzocht hoe deze verstoorde relatie met betrekking tot geven en nemen in elkaar zat. Waarom wilde ik juist dat soort adviezen gratis verstrekken?
In een ver verleden, in een aantal vorige levens, had ik behoorlijk geknoeid met paranormale vermogens en krachten als dader. Zonder me daarover toendertijd schuldig te voelen. Toch knaagde ergens diep van binnen een schuldgevoel en was ik in mijn huidige leven extreem voorzichtig met mijn paranormale vermogens en talenten. Ik wist precies hoe je wel en niet zuiver hoorde te werken. Gaf gratis paranormale adviezen aan anderen totdat ik begreep hoe de vork in de steel zat. We teach what we most need to learn. 
Vooral schrijvers zijn er goed in anderen te vertellen wat ze zelf nog niet helemaal begrijpen. Ze ontdekken dat vaak tijdens het schrijven of pas nadat een boek is afgerond. Ik blog en schrijf me niet voor niets een slag in de rondte. Informatieve artikelen schrijven voor anderen is gratis therapie voor mezelf.

Levend standbeeld 'de bruid'

Amanda Palmer worstelde jarenlang met geld vragen voor haar werk als kunstenares. In het begin van haar carrière trad ze op als straatartieste. Met een witgeschminkt gezicht, gekleed in een witte trouwjurk met lange sleep, een boeket bloemen in haar handen, stond ze urenlang stil als ‘bruid’. Een levend standbeeld, buiten, in weer en wind. Als een voorbijganger stopte om kleingeld te geven, bewoog ze, pakte een enkele bloem uit het boeket dat ze vasthield en overhandigde dat aan de geld-gever. Via haar ogen probeerde ze de gever te bereiken, te bedanken. Het standbeeld zijn, leerde haar veel over de relatie tussen artiest en publiek, over geven en nemen.
In de eerste honderd bladzijden van ‘De kunst van het vragen’ kwam ik mooie uitspraken tegen van Amanda over straattheater, relaties, de symboliek van trouwen (de bruid als standbeeld, stilstaan=niet in beweging zijn), vertrouwen, en kleine signaaltjes richting een Japans vorig leven als geisha (antieke trouwjurk, witte schmink, vuurrode mond, zen, een Japanse man die urenlang naar ‘het standbeeld’ keek, origami vouwen) en een Duits vorig leven (speelgoedpistool, Duitsland, The Dresden Dolls, act betaversie). Ik denk overigens dat Amanda weinig tot niets weet over haar vorige levens, ze heeft/had haar handen vol aan 'het heden': “Als ik er eenmaal volledig als lijk bij lag, hoopte ik op applaus, stond ik weer op, klopte ik mijn glinsterende tutu af en keerde ik zwierig terug naar mijn plaats in het midden.” 

De rest van het boek staat in het teken van Amanda Palmers chaotische liefdesleven, haar kwetsbaarheid, vriendschappen, verbindingen leggen met anderen, het bandleven en de muziek, de relatie met het publiek dat naar optredens komt, jezelf de moeite waard vinden, crowdsurfen en crowdfunding (digitaal bedelen).

Sfeer - onderwerpen en uitspraken van Amanda Palmer

Om de sfeer van dit boek te pakken, hieronder enkele uitspraken die mij het meest raakten:
* Blz. 31: “Als kunstenaars goed werk leveren, verbinden ze mensen met zichzelf en rijgen ze mensen aan elkaar, via die gedeelde ervaring van het ontdekken van een verband dat daarvóór niet zichtbaar was.” ... “Volwassen kunstenaars trekken de lijnen tussen de grotere puntjes van het volwassen leven: seks, liefde, ijdelheid, geweld, ziekte en dood.”

* Blz. 45: “In mijn zwijgende, verstijfde toestand kregen tijd en ruimte een fascinerende nieuwe hoedanigheid, die gemeten werd van de ene bevrijde beweging tot de andere, en ik creëerde een inwendig gesproken dialoog met de wereld om me heen. Ik bedacht dat als ik dingen maar luid genoeg in mijn hoofd zei, de boodschap wel door mijn ogen naar buiten zou schieten.”

* Blz. 48: “Diep van binnen willen we allemaal gezien, begrepen, geaccepteerd en verbonden worden. Ieder van ons wil geloofd worden. Kunstenaars zijn daar alleen wat … luidruchtiger in.”

* Blz. 55: “Vraag het iedere goede acteur: soms is het masker het hulpmiddel waarmee je tot de waarheid kunt komen”.

Amanda babbelt verder in haar boek over ‘haat is angst’, dat ‘een geschenk altijd in beweging moet blijven’ qua energie, dat haar baan als standbeeld een perfecte gelegenheid was om over zichzelf en het leven te leren. Ze kan ‘een krachtveld van menselijke energie aanvoelen’ als ze op het podium staat (blz. 148: “Als ik terugkijk op de afgelopen 15 jaar van mijn leven in de muziek – al het toeren, praten, signeren laat op de avond, bloggen, twitteren, op de bank slapen, crowdsurfen en alle andere manieren waarop ik contact heb gemaakt van oog tot oog, van ziel tot ziel en hand tot hand met de leden van mijn publiek – zie ik als een net.”) Ze is creatief, inventief, grappig. Vertelt niet alleen over fanmail, maar ook over haatmail en negatieve reacties op haar levensstijl, over ‘zonde-eters’ en medicijnmannen, haar moeizame relatie met platenmaatschappijen en het willen vrij blijven.

Weinig minpunten aan ‘Durf te vragen en verrijk je leven’. Hier en daar wat herhalingen van dezelfde gebeurtenissen, maar absoluut bijzonder en inspirerend om te lezen. 

TED & Amanda Palmer

En haar schreeuwerige muziek… ik heb inmiddels enkele YouTube-filmpjes bekeken. Met haar rockpunk-muziek heb ik geen klik, ik hou meer van de zachte filosofische binnenkant van Amanda Palmer.
Via deze link kun je haar TED-speech bekijken. Laat je inspireren en/of lees 'The art of asking'.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer

Regressie- en reïncarnatietherapeut

www.mariannenotschaele.nl 

Nawerkingen narcose - operatie - uitspraken van chirurg - verdovingsresten zelf uitademen - oefening

Narcose kan nawerken, maar ook gesprekken van chirurgen tijdens een operatie

Concentratieproblemen na een narcose-behandeling?

Vorige week bracht ik een bezoek aan een familielid in het ziekenhuis. De patiënte had een operatie ondergaan, die gelukkig goed was verlopen. Wel moedigde ik de herstellende patiënte aan om eventuele narcose-resten denkbeeldig uit te ademen voor meer helderheid. Ze zei: 'dat heb ik vanochtend al gedaan, ik zag hele zwarte wolken uit mijn mond komen'. Het verplegend personeel was verbaasd dat deze patiënte sneller dan gemiddeld haar helderheid terug had na zo'n zware operatie met verdoving.
Meteen dacht ik terug aan een verhaal dat een tijdlang op mijn website stond. Voor dit Blog heb ik het aangepast en ingekort. Onderaan vind je een linkje naar de 'ballonnenoefening', een ademoefening in combinatie met tekenopdracht die ik door de jaren heen veel cliënten heb aangeraden wanneer ze operaties onder narcose hadden ondergaan en daarna last kregen van onverklaarbare dufheid of concentratieproblemen. Terugkoppeling van cliënten gaf aan dat deze oefening uitstekend werkt. Doe er je voordeel mee!

Volgende patiënt - hsp - onder narcose - trigger vorig leven

Narcose is een nuttig verdovingsmiddel om operaties pijnloos voor patiënten te laten verlopen, maar omdat de energieverbinding tussen lichaam en ziel voor een klein gedeelte altijd blijft bestaan, kan op onbewust niveau van alles (zoals beeld, geluid) worden geregistreerd.

Marie-Louise onderging als kind een operatie aan haar amandelen. Een routine-operatie, niets bijzonders zou je denken. Maar Marie-Louise was een dromerig meisje en hoogsensitief. Op de toegediende narcose met mondkapje - inademing, terugtellen van 10 naar 1 - reageerde ze met een onmiddellijke uittreding en haar bewustzijn registreerde 'wat er verder beneden gebeurde met haar lijf'.
De uitvoerende chirurg was chagrijnig, had zijn dag niet. Marie-Louise was onder narcose, maar zweefde voor haar eigen gevoel rond in de operatiekamer van het ziekenhuis. Ze hing gedurende de operatie zo'n beetje tegen het plafond aan, boven haar lichaam, en zag de chirurg aan het werk. Ze zag groene operatielakens, ving een gesprek op over wie er wanneer van het team op vakantie zou gaan, en hoorde de chirurg lachend zeggen: ‘Huppaké. Volgende patiënt. En weer eentje. Het zijn net koeien vandaag.’ Het bezorgde haar een naar gevoel. Ze was toch een meisje, geen koe? 
Een halve dag later was de narcose uitgewerkt. Operatie geslaagd. Marie-Louise werd opgehaald door haar ouders en mocht weer naar huis.
Terug op school kreeg ze problemen met eenvoudige rekensommen, optellen en aftrekken ging steeds mis. Bij het rekenen 'kwam ze er niet meer uit.' Marie-Louise vertelde dat ze gepest werd door een klasgenootje. 'Dat voelde aan alsof ik geen mens was, maar een stuk vee'.

Marie-Louise werd volwassen; ze werd zich tegelijkertijd meer en meer bewust van haar paranormale gevoeligheid. Tijdens een regressiesessie op latere leeftijd begreep ze pas dat ze als kind een uittreding had gehad toen ze onder narcose was. Ook kwam wat de chirurg destijds had gezegd, opnieuw in haar op. Woorden die - zonder dat de arts dat overigens bedoeld had - een vorig leven triggerden bij Marie-Louise, een leven in oorlogstijd. Als Joodse was ze op treintransport gezet, in een veewagon. 
Het uitademen van oude narcoseresten zorgde ervoor dat de wolkenmist - die al jaren in haar hoofd zat - daaruit verdween. Als kind was ze wel 'in narcose geteld', van 10 naar 1, maar niemand had er aan gedacht om haar er weer uit te tellen. Zo was ze blijven steken in de ervaring, net zoals ze niet meer uit de getallen en sommen wijs kon, op school.

(Een ander praktijkverhaal over nawerkingen van uitspraken van chirurgen tijdens operaties vind je hier.)

Ballonnenoefening

Helderheid nodig na een narcose? Zelf-doen! Uitademingsoefening

Durf je de ballonnenoefening niet te doen zonder begeleiding, dan kun je altijd een afspraak maken voor een consult bij me. Ook collega-regressietherapeuten, bij jou in de buurt, kunnen je ongetwijfeld helpen. Het is mogelijk dat er onverwachte emoties vrijkomen tijdens het opblazen van de ballonnen, of dat je lichamelijke reacties krijg als misselijkheid en/of braken. Plan in elk geval na deze uitadem-oefening een dagdeel rust in. De meeste cliënten die deze oefening deden, doken erna hun bed in om te gaan slapen.

Zelf narcose-resten uit je lichaam en energieveld ademen met behulp van ballonnen

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut
www.mariannenotschaele.nl 

'De kracht van stille mensen' - boek van Sophia Dembling - introvert - hsp - kracht - recensie

Boek over introverte hoogsensitieve personen

Introvert of gewoon lekker rustig

Noemen anderen jou wel eens introvert, maar vind je dat overdreven? Hou je gewoon van rust en stilte op z'n tijd omdat je hoogsensitief bent? Geef je meer om één-op-één-gesprekken dan om oppervlakkig geklets? Hou je niet van drukke feestjes die anderen oh zo gezellig vinden? Vind je extraverte mensen aardig en interessant maar bovenal extreem luidruchtig? Dan herken je je vast in Sophia Demblings beschrijvingen van zichzelf en andere introverte mensen.

Sophia Dembling - introvert zijn als kracht gebruiken

Sophia Dembling schrijft blogs voor Psychology Today, PsychCentral.com en reportages voor The Wall Street Journal. Ze is introvert en sensitief. Heeft een relatie met een extraverte man en probeert iedere dag om zich staande te houden in een wereld waarin ze laveert tussen introverte en extraverte mensen.

Ze is niet verlegen, maar geniet van stilte. Ze is niet a-sociaal, maar vindt het prettig om tijd alleen door te brengen. Temidden van grote groepen mensen zal ze niet snel haar mond opendoen, maar ze houdt er wel van om lange gesprekken aan te gaan met andere introverte mensen waarmee ze een klik voelt. 

In haar boek ‘De kracht van stille mensen’ laat ze zien wat introverte, hoogsensitieve personen uniek maakt en hoe ze hun sterke punten kunnen inzetten om het maximale uit hun persoonlijkheid te halen. Ze legt het accent op voordelen van introvert zijn, gevoeligheid en talenten, op een zelfde wijze als schrijfster Elaine N. Aron dat doet in haar boeken voor hsp'ers.

Psychologie - praktijkvoorbeelden

In 49 korte hoofdstukken gaat Sophia Dembling in op allerlei aspecten van introvert zijn (blz. 21: “Onze stille wateren hebben diepe gronden, onze uiterlijke kalmte is vaak een masker voor alles wat er onder de oppervlakte afspeelt.”), met een mini-samenvatting aan het eind van elk hoofdstuk. Hoewel ze halverwege dit boek vaak in herhaling vervalt, geeft ze goede voorbeelden uit de dagelijkse praktijk, vooral uit haar eigen leven.
Dankzij vele verwijzingen naar psychologische onderzoeken en onderzoekspsychologen (Sigmund Freud, C.G. Jung, Rollo May, Jennifer Grimes, Mihaly Csikszentmihalyi, IPIP-HEXACO-meetinstrument, UCLA-eenzaamheidsschaal, Will Fleeson, Donna McMillan, de Likert-schaal, Jonathan Cheek, Kelly Parkinson, Rosarch-test, Robin Dunbar, Default Mode Network van neurologen en DSM5) is ‘De kracht van stille mensen’ een goed en informatief boek geworden voor psychologen, psychiaters, therapeuten en coaches die werken met cliënten die hooggevoelig zijn. Introverte lezers zullen die passages misschien minder interessant vinden, maar zij hebben juist weer baat bij tips en adviezen hoe je als introvert persoon in een drukke sociale wereld kunt 'overleven' (blz. 62: “De magische woorden zijn: Niet mijn verantwoordelijkheid, niet mijn probleem".)
Op licht humoristische toon geeft de auteur voorbeelden uit haar privéleven. Hoe functioneert een introvert iemand het beste in een groot gezelschap of tijdens een feestje? Welk excuus kun je gebruiken om je even terug te trekken om 'op te laden'? (Blz. 21: “Je hoeft niet altijd iets hard te zeggen om gehoord te worden, zolang je het maar consequent blijft zeggen."). Hoe overwin je telefoonangst? Hoe vind je je plek in social media? Ze adviseert er vriendelijk op los. Ook moedigt ze introverte personen aan zaken te ondernemen, er op uit te gaan, uit hun comfortzone te stappen en te investeren in nieuwe vriendschappen, hoe moeilijk dat ook is. Tegelijkertijd doet ze haar best zowel introverte als extraverte mensen in hun waarde te laten (blz. 190: “Willen we onze eigen introversie respecteren… dan betekent dat dat we evenveel respect moeten hebben voor extraversie. Het mooie hiervan is dat wanneer de yin en yang van introversie en extraversie in balans zijn, we een evenwicht in de wereld bewerkstelligen: gedachte en actie, stilte en geluid, rust en beweging. Te veel van het een of het ander en de dingen kloppen niet meer.”)

Geschikt voor een brede doelgroep lezers

‘The Introvert’s Way’ is goed vertaald, maar de tekst had op sommige punten vlotter gekund. Soms is iets te letterlijk vertaald vanuit het Amerikaans naar het Nederlands (“Een zelfbenoemde extraverte vrouw vroeg me…”, hier had ik bijvoorbeeld liever zien staan 'een vrouw die zichzelf extravert noemt, vroeg me…'). En bij een zin als “Hoe komt het toch dat onbeduidend gekeuvel alle leven uit me wegzuigt?” moet ik meteen denken aan wat er oorspronkelijk zou hebben gestaan in het Engels.
Verwijzingen naar psychologische onderzoeken zijn niet zo mijn ding, maar dat maakt de inhoud van dit boek wel toegankelijk voor een grotere doelgroep dan alleen introverte, hoogsensitieve lezers. 'De kracht van stille mensen' is geschikt voor een breed lezerspubliek: informatief voor introverte, onzekere mensen die zoeken naar een plek in onze drukke samenleving én kennisverhogend voor psychologen, psychiaters, therapeuten en coaches die cliënten graag het labeltje 'introvert' opplakken.

‘De kracht van stille mensen. Introvert zijn in een drukke wereld’, een uitgave van www.levboeken.nl, ISBN 9789400506220, softcover, 192 pagina’s, prijs 19,95 euro/ook als e-book verkrijgbaar.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer

Reïncarnatietherapeut/auteur

www.mariannenotschaele.nl