 |
| SF-filmklassier |
Filmklassieker '2001: A Space Odyssey'
Drie weken geleden zag ik de film 2001: A Space Odyssey, een filmklassieker gemaakt in 1968, bij Pathé in Breda. Ik had de film nog nooit gezien, had ook geen trailer vooraf bekeken, dus het was wachten op wat er zou gebeuren op het grote scherm in de zaal.
Eerst helemaal niets. Ik zag alleen maar een donkergrijs scherm en hoorde moderne orkestmuziek. Dat duurde enige tijd. Ik dacht dat de film kapot was, maar het bleek erbij te horen. Haha. Het begon knullig. Rondspringende mensapen, overduidelijk gespeeld door acteurs, in een Afrikaans woestijnlandschap. Ik begon me te vervelen. Muziek, apen. Het duurde en duurde. Gek genoeg was het toch intrigerend, want ik bleef kijken.
Waar gaat de film over?
Klik hier voor de filmtrailer
* In prehistorisch Afrika zie je hoe enkele mensapen leven, naar voedsel zoeken en elkaar bevechten. Als ze op een ochtend wakker worden, zien ze een groot zwart rechthoekig ding van steen (een monoliet), dat uit de grond steekt. Hoe dat daar gekomen is? Een raadsel. Vanaf dat moment ontdekken de apen dat ze botten van dode dieren kunnen gebruiken als gereedschap. Alsof tegelijkertijd met de komst van de monoliet 'kennis vanuit de ruimte' is neergedaald.
* Het is 1999 (vanuit 1968 bekeken, het jaar waarin de film gemaakt werd, was dat een flinke sprong vooruit in de tijd): een wetenschapper reist vanaf de aarde naar de maan. Op de maan is in een krater een vreemde magnetische zwarte steen ontdekt die miljoenen jaren oud is. Tijdens het maken van een groepsfoto met deze steen, zendt de steen een vreselijk hard geluid uit, een signaal richting Jupiter.
* Achttien maanden later. Astronauten reizen van de aarde naar Jupiter. Tijdens hun ruimtemissie worden ze kunstmatig in slaap gehouden. Twee astronauten blijven wakker om te communiceren met HAL9000, een robotmachine met emotie en menselijke trekjes. HAL schakelt de twee astronauten uit.
* Eén van de astronauten zweeft dood in de ruimte, de overgebleven astronaut belandt in een tunnel van gekleurd licht en vreemde geluiden. Hij reist door tijd en ruimte en eindigt in een kamer met 18e-eeuws meubilair. In die kamer ziet hij zichzelf in jonge en oude versies. Hij verandert in een foetusachtig wezen dat in een bol van licht door de ruimte zweeft en vanuit het heelal de aarde beziet.
De bedoeling van de regisseur was om zijn visie op de evolutie van de mens weer te geven. Het is een merkwaardige film, die je toch een keer gezien moet hebben want veel SF-films die hierna kwamen zijn erop gebaseerd.
Kun je niet tegen traag acteerspel, mijd dan deze film. Interesse in de reïncarnatiegedachte of 'waar we vandaan komen', ga kijken!
- Langzame film (gaap!)
- Sommige ruimtevoertuigen lijken wel kinderspeelgoed
- De mensapen worden door acteurs gespeeld en dat ziet er verre van geloofwaardig uit
+ goede orkestmuziek
+ de achterliggende gedachte: evolutie, reïncarnatie, waar komen we vandaan, van andere planeten?
+ styling (vintage) van kleding, ruimtepakken, meubilair
+ nog steeds een boeiende film
+ de ruimtereis door een tunnel van kleuren was in 1968 ultramodern en deed toen denken aan een LSD-trip
+ angst voor robotisering
+ reïncarnatiethema
+ evolutie van de mens.
Groetjes,
Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl
