 |
| Verkoopstimulerende geuren |
Bij de heerlijke lucht van verse appeltaart denken we als vanzelf aan moeders die in de keuken appels schillen en beslag klaarmaken.
Bloemengeuren maken ons vrolijk, pas gemaaid gras herinnert ons aan de zomer.
In winkels worden niet voor niets speciale sfeer- of aankoopbevorderende geurmengels gebruikt. De lucht van versgebakken brood bij de Hema of V&D maakt ons hongerig, maar ook hebberig om andere producten aan te schaffen. Tweedehands auto’s worden besprayed met een chemisch luchtje opdat we denken dat de auto lekker nieuw ruikt. Zo ‘stinken’ we er een beetje in.
Bloemengeuren maken ons vrolijk, pas gemaaid gras herinnert ons aan de zomer.
In winkels worden niet voor niets speciale sfeer- of aankoopbevorderende geurmengels gebruikt. De lucht van versgebakken brood bij de Hema of V&D maakt ons hongerig, maar ook hebberig om andere producten aan te schaffen. Tweedehands auto’s worden besprayed met een chemisch luchtje opdat we denken dat de auto lekker nieuw ruikt. Zo ‘stinken’ we er een beetje in.
Geuren zijn overal om ons heen en beïnvloeden ons iedere dag. Ik hou van geuren als lavendel, citroen en mandarijn en ben dol op mintvarianten. Ik snuif graag chocolade- en vanilleluchtjes op, liever alleen ruiken dan chocoladerepen of vanilletoetjes zelf naar binnen te werken. Spaart calorieën.
Als reïncarnatietherapeut werk ik meestal met trauma’s uit het verleden van cliënten. Daardoor werk ik ook meer dan gemiddeld met minder prettige geurherinneringen. Jammer. Als tegenhanger gebruik ik dan weer wel af en toe een lekker ruikende, essentiële olie om de sfeer in mijn praktijkruimte aangenamer te maken.
In vervolg op een blogje over het gebruik van essentiële oliën in mijn praktijk, schreef ik over hoe een herinnering een geurcomponent bevat. Toch zijn herinneringen in beeld meer gebruikelijk.
In de loop der jaren kreeg ik nogal veel controle houdende types in mijn praktijk (spiegeltje spiegeltje aan de wand). In lichte trance zagen deze cliënten weinig tot niets, hoorden ze niets, voelden ze niets…. dus ontwikkelde ik allerlei nieuwe methodes en technieken om toch met deze groep cliënten aan hun problemen te kunnen werken.
Ik liet ze tekeningen en schrijfopdrachten maken, gebruikte paranormale waarneming om bij vorige levens te komen en liet ze geregeld focussen op geur en reuk. Geurvragen bleken moeilijk te omzeilen waardoor het achterliggende trauma toch bereikbaar bleek.
Ik liet ze tekeningen en schrijfopdrachten maken, gebruikte paranormale waarneming om bij vorige levens te komen en liet ze geregeld focussen op geur en reuk. Geurvragen bleken moeilijk te omzeilen waardoor het achterliggende trauma toch bereikbaar bleek.
 |
| Via vijgengeur terug naar een vorig leven... |
* Zoals de vrouw die via de geur van dadels en vijgen terug ging in de tijd, naar een leven dat zich afspeelde ten tijde van het leven van Jezus. Ik kreeg haar met geen mogelijkheid in lichte trance, totdat ik vragen stelde over zoete producten waar ze van hield.
 |
| Flesjes oliën |
Maar door beelden om te zetten in kleuren en geuren, kwam ze terecht in een vorig leven in een concentratiekamp ten tijde van de tweede wereldoorlog. De lijkengeur van toen achtervolgde haar nu nog steeds.
Deze twee verhalen zijn uitgewerkt in mijn boek 'Waarom Esther geen Robinson werd'
In mijn boek 'Diehards in de war' staat een verhaal van een cliënte die als huiswerkopdracht na een consult enkele flesjes essentiële oliën van mij mee naar huis kreeg. Met de opdracht aan ieder flesje te ruiken terwijl ze haar ogen sloot. Vervolgens moest ze opschrijven wat er in haar opkwam.
Ze was verrast te ontdekken dat geuren haar toegang boden tot diverse (beeldende) herinneringen.
Zelf nam ik een keer deel aan een workshop onder leiding van een kunstzinnige therapeute. Met gesloten ogen moesten we ruiken aan diverse objecten en onze indrukken na afloop op papier schetsen. We moesten voorwerpen betasten, eraan ruiken, soms ervan proeven en vertellen wat er in ons opkwam.
Ik nam een stukje specerij in ontvangst. Bevoelde het van alle kanten, hoorde het kruid knisperen tussen mijn vingers, rook eraan en … ik zag een oase voor me, nomaden, kamelen. Een geurherinnering aan een leven in de woestijn.
Ik zag een houtvuur en opeens wist ik zeker hoe kamelenvlees rook. Het rook als bedorven vlees. Ik zag een vleessoep in een pot waarin die specerij verwerkt was. Het was een blije herinnering, verbonden aan een speciale hoogtijdag. Kamelenvlees eten kwam zelden voor in dat leven.
De geurindruk was te kort om er dieper op in te gaan. Het volgende object kwam voorbij…
Op Twitter deed ik een oproepje: Wie heeft er een geurherinnering met betrekking tot een vorig leven?
Babs twitterde: “Verbrand hout, niet gewoon openhaard hout, maar oud, sterk ruikend hout, scherp, een volle geur.”
Noor twitterde: “Ik raakte als kind in paniek als ik gas rook. Voelde me er niet happy bij en tot voor kort rook ik zomaar uit het niets een gaslucht, terwijl we inductie koken.”
Noor weet inmiddels dat deze gasgeur hoorde bij een vorig leven dat eindigde met het inademen van dodelijk gas.
 |
| Tabakslucht en een vorig leven... |
Via Iris van Ooyen (FlowerDoctor) ontving ik een berichtje van Es, dat ik voor deze blog mocht gebruiken. Es schreef:
“Ik was op visite bij de zus van een vriend. In de kamer lag een blauw tapijt op de vloer, met een kring van kettingen.
Eerst rook ik tabak, meteen daarachter aan kwam zoute zeelucht. Ik voelde me misselijk worden, mijn keel ging dicht en ik kreeg geen lucht meer; gevolgd door een beeld van een vorig leven waarin ik – gevangen in kettingen - van boord van een schip werd gegooid en in zee verdronk.
Ik was een week van slag. Die geurherinnering is me bijgebleven.”
Tot slot reageerde Marike:
“Een tijd geleden had ik een geurworkshop en focussen van C., bij een initiatief waar ik bij betrokken was, waarbij we focussen als basis gebruikten. Zij liet ons een aantal geuren ruiken en liet ons stilstaan bij gevoelens die een bepaalde geur opriepen.
 |
| De geur van cederhout... |
Bij één van de geuren, cederhout, kreeg ik een heel sterk beeld van wat als een vorig leven aanvoelde. Keltische tijd, zeg maar.
Ik zat als jonge vrouw - gekleed in een lange, groene jurk - bij zonsopgang aan de rand van een bos, bij een grafje van een kindje. Het was geen nieuw verdriet dat ik voelde, maar wel een groot verdriet.
Op de een of andere manier door elke ochtend bij dat grafje te gaan zitten was het verdriet als een vriend, waardoor ik daarna ook heerlijk dansend door de wei terug kon gaan naar het dorp en kon genieten van de zonnestralen op mijn huid en van de kracht die ik voelde als vrouw. Want ik kwam uit een vrouwenlijn van natuurvrouwen. Dus niet rijk van geld maar rijk van wijsheid.
Op de een of andere manier door elke ochtend bij dat grafje te gaan zitten was het verdriet als een vriend, waardoor ik daarna ook heerlijk dansend door de wei terug kon gaan naar het dorp en kon genieten van de zonnestralen op mijn huid en van de kracht die ik voelde als vrouw. Want ik kwam uit een vrouwenlijn van natuurvrouwen. Dus niet rijk van geld maar rijk van wijsheid.
 |
| Keltische vrouw in een voorbij leven |
De beelden en gevoelens die ik hierover kreeg waren zo helder en vertrouwd. Ze brachten me de herinnering dat het goed was verdriet te eren, omdat dan het nieuwe leven ook echt helemaal gevoeld kon worden.”
Dank aan Babs, Noor, Es en Marike voor het delen van hun geurherinnering!
Andere verhalen op mijn website waarin ‘geur’ een belangrijke input vormde voor een herinnering aan een voorbij leven:
Groetjes, Marianne Notschaele
