Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie

Marianne Notschaele-den Boer - vorige levens - reïncarnatietherapie
Marianne op Twitter (klik op afbeelding)

25 januari 2014

Liefdesroman 'Ooit zal ik je weer zien' van Ellen Lina-Rink - boekrecensie


Een roman van Ellen Lina
 over jeugdliefde, drama, romantiek en relatieperikelen

Roman 'Ooit zal ik je weer zien'

Van de Nederlandse schrijfster Ellen Lina-Rink (1983) las ik deze week haar pas uitgekomen liefdesroman ‘Ooit zal ik je weer zien’, een uitgave in de Ellessy Relax-reeks.
Ellen Lina benaderde me via Twitter met de vraag of ik haar nieuwste boek wilde lezen en recenseren voor dit Blog Vorige Levens. Op mijn vraag of er iets in stond over regressie of vorige levens, antwoordde ze “niet direct, maar wel over het verliezen van dierbaren en de verschillende reacties erop”. Mijn interesse was gewekt.
Deze week plande ik een rustige dag voor mezelf en begon ik in ‘Ooit zal ik je weer zien’ (334 pagina’s). In ruim vijf uur las ik dit spannende liefdesverhaal, dat een zeer verrassend en absoluut onverwacht einde kent, achter elkaar uit. Een geslaagd relaxgebeuren, precies waar deze roman voor bedoeld is.

Geloofwaardige dialogen

Ellen Lina’s roman bevat weinig expliciete persoons- of situatiebeschrijvingen, maar wel veel sprankelende en geloofwaardige dialogen tussen diverse personen én vlot neergeschreven gedachten van de 28-jarige hoofdpersoon Julia.
Ik denk dat deze auteur ook prima televisieserie-scènes zou kunnen schrijven, juist vanwege de prettig leesbare ‘gesprekken’.

Over de inhoud

“Hoe moet je verder gaan met leven, wanneer je zoiets afschuwelijks hebt meegemaakt dat het schuldgevoel bijna ondraaglijk is? Wanneer je jeugdliefde daardoor zodanig is veranderd, dat een toekomst samen onmogelijk lijkt? Wanneer je eigenlijk het liefst helemaal niet meer had geleefd?”
De 28-jarige Julia heeft niets meer op de rit, en haar verloofde Sean al helemaal niet. Een jaar na een dramatische gebeurtenis waarbij familieleden van Sean en Julia zijn betrokken, gaat het bergafwaarts met hun relatie. Sean en Julia reageren allebei verschillend op verdriet, verlies en rouw.
Wanneer hun relatie barsten vertoont door Seans overmatig alcoholgebruik en beginnend huiselijk geweld, nemen ze (tijdelijk) afstand van elkaar. Maar… kunnen ze echt zonder elkaar? Komen ze los van hun schuldgevoelens ten aanzien van het trauma waarbij ze – ieder op hun eigen manier – betrokken waren?
Julia ontmoet een nieuwe liefde, Ryan. De perfecte man. En toch is ze niet in staat om jeugdliefde Sean, waarmee ze al vele jaren samen is, te vergeten.
Spannend en verrassend, tot het allerlaatste leesmoment.

Boektrailer

Deze trailer geeft prima de sfeer weer van dit boek, zie.

Voor welke lezers geschikt?

‘Ooit zal ik je weer zien’ is vooral geschikt voor jonge vrouwelijke lezers, zo tussen de 15 en 30 jaar. Ondanks dat er heftige gebeurtenissen aan bod komen - zoals uit elkaar gaan, verlies van dierbaren, huiselijk geweld - leest dit verhaal lekker weg. Nergens is het te zwaar of te emotioneel. 
Knap, hoe de schrijfster hedendaagse relatieproblematiek - overmatig alcoholgebruik, huiselijk geweld, een op scherp staande relatie vanwege moeizame rouwverwerking om het verdriet van verloren dierbaren - heeft gemixed met realistische romantiek, een originele opzet - brieven van moeder aan haar dochter - en een absoluut onverwacht einde.
Het thema schuld is mooi uitgewerkt, met hier en daar goed in het verhaal passende en juist gedoseerde kleine hulpverlenings- en levenslessen.
Hoofdpersoon Julia is geloofwaardig in haar reacties op wat haar allemaal overkomt wanneer Sean en zij uit elkaar drijven. 
Als regressietherapeut zou ik deze roman aanraden aan jonge vrouwen die moeite hebben met zelfstandig en volwassen worden binnen een relatie met een partner. Ook vrouwen die kampen met pleasergedrag of teveel schuldgevoelens kunnen vast nog wat opsteken van de hoofdpersoon Julia.

Ik kwam slechts een paar kleine stijl- en taalfoutjes tegen, voornamelijk in het begin van het boek. Vermoedelijk lezen de meesten daar overheen omdat het verhaal spannend is. Wel zou ik de schrijfster of degene die het boek redigeert aanraden enkele verkleinwoorden te schrappen en een synoniem te zoeken voor ‘aai’ en ‘aaien’.

Geen associatie met vorige levens

Tijdens het lezen hoopte ik telkens op een vorige-levens-ontknoping, al was het maar in de vorm van een droom, maar nee. Het slot was zeker verrassend, maar echt totaal anders dan wat ik verwachtte. Vanuit reïncarnatie-oogpunt zocht ik telkens iets meer achter zinnen zoals:

- “Hij maakt iets in me los. Iets geks.”… “Daarnaast heb ik het gevoel dat ik hem al eens eerder heb gezien. Ik kan alleen niet plaatsen waar en wanneer.” (blz. 23)
- “Ik ben het aan Sean verplicht om bij hem te blijven en voor hem te zorgen, mijn hele verdere leven lang.” (blz. 24)
- “Weer dat gevoel, ik kén hem.” (blz. 25)
- “Het is net alsof ik je al eens gezien heb. Kan het zijn dat ik je ergens van ken?”(blz. 71)
- “Het zijn allemaal dingen die bij mij in een vorig leven lijken te zijn gebeurd.” (blz 85)
- “Het zou me een regelrechte slet maken, dat is één, en daarnaast ben ik geen type die er twee aan een lijntje houdt. Dat is zeer slecht voor m’n karma en het brengt me nergens.” (blz. 105)
- “Wat hadden wij het samen leuk. Hoe ver weg lijkt dat nu, alsof het in een vorig leven was.”(blz. 136)
- “Het is slecht voor m’n karma als ik meteen met een ander het bed in duik.” (blz 256)
“Ooit zal ik je weer zien. Wie weet in een volgend leven, misschien wel op een prachtige plek – ergens – waar dat ook mag zijn.” (blz 297)

Ik verwachtte nog een onderliggende reden waarom Sean, Julia en Ryan zo met elkaar verbonden zijn.
Wat hebben zij nog meer uit te werken met elkaar? Waarom voelt Julia zich zo verplicht tot zorgen voor Sean, ‘haar hele leven lang’? Waarom ondergaat ze soms lijdzaam Seans botte gedrag? Waarom hebben Sean en Ryan een instant hekel aan elkaar?

Fantasie over een vorig leven in de Schotse Hooglanden

Tijdens het lezen van 'Ooit zal ik je weer zien' kwamen bij mij beelden in me op van de besneeuwde Schotse Hooglanden, een voorbij leven waarin twee mannen verliefd waren op dezelfde vrouw. Twee mannen, waarvan er één onder invloed van drank, zijn rivaal te lijf ging. In de vrieskou, bij een bergmeer. 
Er ontstond een gevecht op leven en dood waarbij de vrouw probeerde beide mannen uit elkaar te halen, hetgeen niet lukte. De dronken, woedende man probeerde vervolgens zijn geliefde uit frustratie te wurgen. De drie personen tuimelden al vechtend in het ijskoude bergwater. Eén man wist zich vrij te worstelen uit het gevecht, hij trok zichzelf uit het water omhoog en klauterde op de rotskant van het bergmeer. De andere man verdronk, samen met de vrouw.
Resterend schuldgevoel van de vrouw - omdat ze twee minnaars had tussen wie ze niet kon kiezen en dat deze liefde fataal afliep - zorgde ervoor dat ze beide lovers in een nieuwe incarnatie nog eens opnieuw zou ontmoeten, om andere keuzes te maken… 
Ik zag zoiets al helemaal voor me en wat had ik het leuk gevonden om zoiets in deze roman als slot tegen te komen. Maar nee, mijn gefantaseerde einde leek in geen enkel opzicht op de verrassende ontknoping die Ellen Lina voor lezers in petto heeft.

Hoe denkt de schrijfster over reïncarnatie?

Ik vroeg via e-mail hoe Ellen Lina over het bestaan van vorige levens en reïncarnatie denkt. Ze antwoordde daarop:
“Ik geloof dat er meer is dan ‘dit’ leven. Of laat ik het zo zeggen, ik hoop het. Dat je van ieder leven mag leren, en dat je de kans krijgt om het over te doen als het leven niet heeft gebracht wat je hoopte. Misschien krijg je meerdere levens om te oefenen, of krijg je meerdere kansen om je ware soulmate te vinden. Zou je het weten of merken? Wanneer je al hebt mogen uitproberen? Wanneer je een paar eeuwen geleden leefde en alle ervaringen hebt mogen meenemen naar nu? Het lijkt me bijzonder.
Misschien handel je onbewust naar de kennis die je ooit hebt opgedaan, als oude ziel. Misschien kom je wel nieuw uit de verpakking en beleef je alles voor de eerste keer, als blanco ziel. Zou je het kunnen zien aan iemands blik, in zijn of haar ogen, aan de manier van doen? Een kind met zoveel levenswijsheid, dat het nauwelijks een kind kan zijn? Het is ongrijpbaar voor mij, maar mede daarom ontzettend interessant. Zou ik iemand anders geweest zijn ooit…? Wie zal het zeggen. Die persoon heeft goed zijn best gedaan, dat is een feit. Ik leid een mooi en rijk leven. Wie weet is dat de verdienste van mijn voorganger. Het is een gedachte die ik graag vasthoud. Bijna magisch.” 

Ellen Lina’s ‘Ooit zal ik je weer zien’ (ISBN 978-90-8660-240-7, www.ellessy.nl) is overal verkrijgbaar. Lekker lezen, voor wie van drama en romantiek houdt.

Liefde, relaties en vorige levensinvloeden

Wil je meer lezen over reïncarnatietherapie en werken met inzichten uit vorige levens, check even mijn boeken ‘Hé, waar ken ik je van?’ of ‘Lichte zeden onder de zoden’ op www.vorigelevens.nl. Het eboek 'Vintage Life' (pdf) kun je gratis aanvragen in ruil voor je adresgegevens.

Groetjes,
Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur