Home made havermoutkoekjes - op gewicht blijven - koekjes zonder suiker

Home made havermoutkoekjes (c)Foto: RHA Publishing

Gezonde koekjes zonder suiker

In mijn laatste artikel voor het blad ParaVisie schreef ik het al, tegenwoordig eet ik gezond(er) en zo weinig mogelijk koekjes, snoepjes en andere suikerrijke hapjes. Scheelt kilo's, dat kan ik je verzekeren. In mijn zoektocht naar een smakelijk en gezond alternatief voor roomboterkoekjes, stuitte ik op een recept voor havermout-banaankoekjes. Ik kon haast niet geloven hoe simpel het was om deze gezonde koekjes te maken, maar het is echt waar. 

Recept banaan-havermoutkoekjes - met variaties

Nodig: 1 gewone rijpe gele banaan (géén bakbanaan), havermoutvlokken, handjevol gewelde rozijnen, pompoen- en zonnebloempitten, dadelstroop.
Afhankelijk van de grootte van de banaan: bij een kleine banaan neem je 50 gram havermout, bij een grote banaan 75 gram. 
In een schaaltje de banaan prakken met een vork tot een smeuïge massa. De rest van de ingrediënten erbij doen en mengen. Bolletjes van maken ter grootte en dikte van het koekje dat je wilt hebben (ze rijzen niet in de oven!). In de heteluchtoven bakken op 175 graden, max. 20 minuten.

Ik had de koekjes op met zonnebloemolie ingevet aluminiumfolie gelegd, maar dat was niet zo'n goed idee. De volgende keer gebruik ik bakpapier, want bij het eraf halen bleef de bodem van de koekjes aan het zilverpapier plakken. Direct na het bakken zijn de koekjes krokant van boven, binnenin zacht. Ongeveer 2-3 dagen houdbaar in een plastic doosje.
Nog sneller 'bakken', kan in de magnetron: zelfde recept, 2 minuten op vol vermogen. Daar waar je in één keer alle koekjes in de oven zet, kun je nu beter de hoeveelheid splitsen en 2 x de helft van de totaalhoeveelheid in een glazen schaal doen, invetten is niet nodig. Ik heb dat getest, is minder lekker dan uit de oven, maar zeker smakelijk. Je kunt deze koekjes bij gebrek aan een oven of magnetron ook in de koekenpan bakken. Zodra de bananengeur vrijkomt is het koekje meestal klaar.

Variaties in recept

Het leuke van dit simpele gezond koekje vind ik de mogelijkheid om te variëren met wat je lekker vindt: voeg aan de banaan/havermoutmassa gehakte walnoten, pinda's, hazelnoten, cashewnoten, diverse soorten pitten en (sesam)zaadjes, chocostukjes, etc. toe. De banaan geeft aan de koekjes een zoetige smaak; vind je dat niet zoet genoeg, voeg dan een scheutje dadelstroop, ahornsiroop of honing toe. Andere tip: piepklein scheutje rozenwater of oranjebloesemwater bij de massa banaan/havermout.
Heb je graag duidelijke voorbeelden via een filmpje, Google dan even op "Banana+oatmeal+coockie+YouTube".

Reïncarnatieverhalen en koekjesrecepten

Koffie, thee, koekjes erbij én lezen? Download mijn gratis e-book met reïncarnatieverhalen, die zich afspelen in verschillende landen, en bijbehorende koekjesrecepten: 'Ben jij een koekje van eigen deeg?'

Verhalen over vorige levens en reïncarnatie,

met koekjesrecepten

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer

Reïncarnatietherapeut/auteur/blogger/schrijver

www.vorigelevens.nl 

Op gewicht blijven, hoe doe je dat? - Alternatieven om een gezond gewicht te bereiken - artikel ParaVisie februari 2017

Te dik, te dun: vorig leven als oorzaak?

Update: dit artikel kun je nu online lezen via dit linkje.

Het nieuwe ParaVisie-nummer (febr. 2017, pag. 12 t/m15) ligt nu in de winkel. Hierin is een artikel opgenomen dat ik schreef over alternatieven om een gezond gewicht te bereiken. 
Ik vertel o.a. over oorzaken van gewichtsschommelingen zoals het niet letten op je energie-grenzen/aura, nawerkingen van narcoses op het lichaam, mogelijke samenhang van ervaringen uit vorige levens met betrekking tot obesitas, anorexia, lipoedeem, en angst voor de weegschaal.

Voorgaande artikelen in ParaVisie over reïncarnatietherapie, vorige levens en paranormale ervaringen kun je teruglezen via o.a. deze webpagina.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

Contact met overleden opa - Paranormaal verhaal - Marianne Notschaele - ParaVisie - leven na de dood - reïncarnatie

  

Opa en een goed stukje vlees - reïncarnatie - paranormale ervaring

Het artikel dat ik schreef voor ParaVisie (januari-nummer 2017) over mijn overleden opa, en de keer dat ik na zijn dood nog contact met hem had, kun je nu via dit linkje lezen.

Enjoy!

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

Marianne Notschaele over een sauna-ervaring - RTL Nieuws weekendmagazine - mini-interview door Peper Hofstede

 

Artikel over bijzondere sauna-momenten

Sauna-ervaring - artikel door Peper Hofstede - RTL Nieuws weekendbijlage - mini-interview Marianne Notschaele

In een Romeins vorig leven hield ik er al van: naar de thermen gaan. Toen in het badhuis van Pompeï. Nog steeds kan ik heerlijk genieten van een hele dag relaxen in een sauna-complex. Naar aanleiding van een oproepje van journaliste Peper Hofstede, die vroeg of iemand wel eens iets geks had meegemaakt in de sauna, reageerde ik. In alle jaren dat ik saunaganger ben, kwam het slechts twee keer voor dat er wat aparts gebeurde. Zie hieronder. Wil je het hele artikel lezen dat zij schreef voor het weekendmagazine van RTL Nieuws (januari 2017), klik dan hier.

Marianne Notschaele over een rare sauna-ervaring

Marianne Notschaele-den Boer (56): “Ik ben al jaren een fervent saunaganger. Ik ga zeker twee keer per maand en in al die tijd is me maar zelden iets raars of gênants overkomen. Wel een keer iets vrij dramatisch. Ik was bij Thermen Lucaya in Oss, inmiddels bestaat het niet meer. Ik stond in de algemene doucheruimte me rustig af te spoelen. Ineens viel een man die naast me stond met een enorme klap tegen de grond. Ik ben maar klein, 1.60 meter, en deze gigant was zeker 2 meter lang en lag nu dus gestrekt op de tegels. Uit zijn hoofd vloeide een stroom bloed zo het doucheputje in. Hij was out gegaan en met z’n hoofd tegen een kraan beland. Daar zat ik dan, in m’n nakie geknield naast die grote, blote man. Ik riep dat er EHBO nodig was, maar het duurde wel even voordat er iemand kwam. Intussen bleef ik maar tegen hem praten in de hoop dat hij bij zou komen. Uiteindelijk is hij met een ambulance afgevoerd. Ik heb gewoon mijn saunadag afgemaakt, maar wel met een heel onrustig gevoel. Ik vraag me nog steeds weleens af hoe het met hem afgelopen is. Ik hoop dat hij er met een hechting vanaf is gekomen en dat er niets ergers aan de hand was.
Een andere keer kan ik me ook nog goed herinneren, hoewel dat niet zo erg was, maar gewoon een beetje gek. Ik zat in het voetenbad op te warmen, toen ik ineens een raar geluid hoorde. Echt een geluid dat niet in de sauna thuishoort: staal dat op staal klingelt. Ik keek om mee heen, maar zag niet direct waar het vandaan kwam. Maar toen spotte ik het: er liep een blote meneer met een piercing door zijn eikel. En aan die piercing had hij iets hangen dat op een sleutelbos leek. Daar liep hij parmantig mee rond. Het zag er nogal pijnlijk uit, ik heb maar snel weer weggekeken.”

In 99% van de keren dat ik naar de sauna ging, gebeurde er niets speciaals hoor, maar bovengenoemde momenten ben ik niet vergeten.

Aanverwante artikelen uit dit blog

- Voetmassage en vorige levens
- Voetreflexologie en herinneringen aan vorige levens

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

Vader-dochter relatie in 'Dag, ik ga vrijheid halen' - Aurelia van Maalen - boek - recensie - review

Aurelia van Maalen - 'Dag, ik ga vrijheid halen'

'Dag, ik ga vrijheid halen' - boek - relaties binnen de familie Van Maalen onder de loep

Van uitgeverij Prometheus ontving ik een recensie-exemplaar (e-book), waarvoor dank, van het intrigerende boek Dag, ik ga vrijheid halen, geschreven door Aurelia van Maalen. Aurelia, dochter van Michiel van Maalen, vertelt in dit boek over haar vader, moeder en zussen, over familierelaties en over hoe zij als meisje en volwassene aankeek en nu aankijkt tegen haar vader, een kleurrijk persoon, bouwer van luchtkastelen, een man met grootse plannen om in Afrika een vrije staat te stichten.
In Dag, ik ga vrijheid halen doet de schrijfster op openhartige, discrete wijze verslag van familiegebeurtenissen. Geen fictie, geen familieroman met happy end, maar relatieperikelen in het echt. Tussen vader en moeder, vader en zijn kinderen. Thema: gezin, relaties, vrijheid, idealen, libertarisme.

Evenwichtig, goed verhaal

Op een nette manier schrijft de auteur haar frustraties van zich af en probeert ze postuum haar vader beter te begrijpen. Als lezer kom je meer te weten over het gedachtegoed van Michiel van Maalen en hoe hij in het leven stond. Als vader en echtgenoot schitterde hij vaak door afwezigheid. Michiel liet zijn vrouw en dochters doodleuk achter in Europa omdat hij zijn idealen (en later nieuwe vriendin) in Afrika belangrijker vond. Weliswaar hield hij per brief, fax en e-mail contact met zijn dochters en ex-partner vanuit het verre Ethiopië en Somalië, maar toch kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat ik hem bij vlagen enorm egoïstisch, goedgelovig en hippie-achtig vond. Knap, hoe zijn dochter Aurelia dit eerlijk beschrijft: alle eigenschappen van haar vader komen aan bod, zowel de aangename als de minder fraaie.
Ze belicht de relaties binnen het gezin van meerdere kanten zodat je een goed beeld krijgt van het huwelijk van haar ouders en haar vaders eigenzinnige ideeën. Je zult maar zo'n vader hebben, dacht ik regelmatig. In Dag, ik ga vrijheid halen komt halverwege het boek ook Michiel van Maalens lieve en bij het gezin betrokken houding aan bod. Voor al zijn dochters was hij als vader dan wel voortdurend afwezig, voor de lokale bevolking in Afrika was hij een inspirerende en verbindende figuur. Een man met een 'vrijheidsmissie'.
Michiel komt in eerste instantie egoïstisch over omdat hij zijn persoonlijke dromen volgt, kost wat kost. Hij verlaat vrouw en gezin, maar blijft wel met zijn vrouw verbonden (vanwege de alimentatie die hij daardoor ontvangt) en neemt er een Afrikaanse vrouw bij. Om confrontaties met anderen uit de weg te gaan is hij lang niet altijd eerlijk. Hij ziet wat hij wil zien, heeft wilde ideeën en gaat na zakelijke mislukkingen dapper voort, met bijna kinderlijk enthousiasme. Naarmate Aurelia zijn leven en hun vader-dochter relatie in kaart brengt, zie je wat er allemaal mee te maken heeft of kan hebben (jeugd/ouders/oorlog). Moeder bevindt zich in de slachtofferrol (jammerend, ontkennend, boos, een oogkwaal ontwikkelend om maar niet te hoeven zien wat er echt aan de hand is op relatiegebied), maar gaat in de loop der jaren haar eigen weg en wordt zelfstandiger. Overigens, niet alle dochters hebben dezelfde verbinding met hun vader.

Libertarisme - Kritarchia

De schrijfster is erin geslaagd haar vader op journalistieke wijze vorm te geven in een prettig leesbaar, interessant en persoonlijk boek, dat mij zeker boeide. Daarbij stak ik meteen het een en ander op over onderwerpen waar ik nog niet eerder van had gehoord: libertarisme, Kritarchia. 
Aanvankelijk kan Aurelia het niet opbrengen zich te interesseren voor haar vaders geloof in Kritarchia of het libertarisme. Ze is allergisch voor al zijn theorieën, filosofieën en ideologieën omdat juist die ervoor zorgden dat hij zo vaak afwezig was: met zijn hoofd elders, of fysiek in Afrika. 
In Dag, ik ga vrijheid halen leert ze gaandeweg haar vader beter kennen en krijgt ze respect voor het leven dat hij in Afrika leidde. Aurelia: "Hij leefde in middeleeuwse toestanden. Hij was doorgedrongen tot de politiek, hij had zich de lokale taal eigen gemaakt en was volledig geaccepteerd binnen zijn stam." (Blz. 291).
+ goed geschreven
+ goed geredigeerd
+ informatief over libertarisme, regeringsstructuren in Ethiopië en Somalië.
- de tekst van dit boek is zo goed geredigeerd dat ik de 'stem' van Michiel wat minder persoonlijk vond, ook al werden briefteksten van hem gebruikt.
Geschikt voor lezers die houden van familiegeschiedenissen, relaties tussen ouders en kinderen, of die zich interesseren voor dit specifieke vrijheidsonderwerp met betrekking tot Afrika.

Vorig leven als Noor?

De auteur weeft in haar eigen verhaal stukken uit brieven die haar vader aan het gezin schreef. Ik verwachtte daarin aanknopingspunten te vinden wat betreft Afrika en vorige levens van Michiel van Maalen, maar vond ze niet. Normaal gesproken kom ik in mijn praktijk reïncarnatietherapie, bij cliënten die in Afrika perse iets willen gaan opzetten of doen nogal eens vorige levens tegen die zich in die contreien afspeelden. Wel vond ik onverwacht dit stukje tekst over de reïncarnatiegedachte van Michiel van Maalen: "Nu ik over Vikings praat wil ik jullie deelgenoot maken van een diepe gedachte die af en toe in mij opborrelt als ik een Noor tegenkom of als ik een Vikingschip zie. Dan denk ik dat ik ergens in de buurt van Dorestad leef, zo’n duizend jaar geleden, en dat die moordlustige rotjongens met hun messen en zwaarden er weer aan komen. Zou ik de reïncarnatie van een Dorestedeling zijn? Of domweg een overgevoelig scholiertje dat de griezelverhalen van zijn schooljuf uit de tweede klas van de lagere school niet goed verteren kon? Wat het ook zij, ik ben vastbesloten om de Noren het woeste gedrag van hun voorvaderen alsnog betaald te zetten." (Blz. 285)
Michiel van Maalen leefde voor het ideaal een land op te richten waar mensen in vrijheid konden leven. Dat is hem niet gelukt. Toch geeft zijn dochter in Dag, ik ga vrijheid halen zijn filosofieën en ideeën door aan anderen. Ze laat zien wat er van kan komen als een man durft te dromen en anders durft te denken. Aurelia's vader was jurist, idealist, adviseur, schrijver van grondwetten en lobbyist, avonturier, filosoof, politiek ondernemer, inspirator en gedreven visionair activist. Hij had grootse plannen over vrijheid, wilde een nieuw land, Kritarchia, stichten dat anders geregeerd zou worden dan andere landen. Een vrij land zonder bemoeizucht en belastingen. Dromen vormen vaak het begin van werkelijke veranderingen...

Voor de boektrailer, klik hier.

eBook 'Dag, ik ga vrijheid halen' | Aurelia van Mallen | ISBN 9789044631821 | 400 pagina's | 2016 Prometheus Amsterdam |

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur/blogger
www.mariannenotschaele.nl 

Inbakenen voor volwassenen - Otonamaki - Japan - terug naar de baarmoederperiode 2.0 - therapeutische ervaring - regressietheapie

Otonamaki - inbakenen van en voor volwassenen

Terug naar de baarmoederperiode - Otonamaki - Japan

Bladerend in de Viva van deze week schoot ik in de lach, toen ik in de rubriek Uitgelicht een foto tegenkwam van inbakenen voor volwassenen: Otonamaki. In Japan heeft vroedvrouw Nobuko Watanabe mensen in molton hoezen laten 'inpakken' om ze te laten ervaren hoe het is als baby's worden ingebakend. Ouders zijn nogal eens ongerust of inbakenen voor baby's geen claustrofobische ervaring zou zijn. Op deze manier kunnen ze zelf ervaren hoe het is. En de reacties zijn positief; van 'lekker, ik viel bijna in slaap' tot 'het ziet er krap uit, maar het voelt juist veilig'.

Regressietherapie - tricot

Direct dacht ik terug aan de jaren 1995-1997. Ik heb menig workshop gevolgd bij collega-regressietherapeuten die zich hadden bekwaamd in 'regressie naar de baarmoederperiode'. Een ideaal hulpmiddel daarbij was een langgerekte tricot. Volwassen cliënten konden bij rebirhting of een geboortesessie plaatsnemen in foetushouding in de tricot en moesten zich daarna op eigen kracht naar buiten werken, vergelijkbaar met het symbolisch overdoen/naspelen van hun eigen geboorte. Als begeleidend therapeut kon je desgewenst een knoop leggen in de tricot en kreeg je hetzelfde effect als nu in Japan als nieuwtje wordt getoond. Omdat ik in de loop der jaren anders ben gaan werken met herinneringen aan de baarmoederperiode, gebruik ik geen tricots meer voor cliënten. Maar... Otonamaki is wat mij betreft: regressie naar de baarmoeder 2.0.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut/auteur
www.mariannenotschaele.nl 

Romantische SF-film 'Passengers' - te vroeg wakker worden op reis naar een andere planeet - eenzaamheid - claustrofobie

Film 'Passengers' 

Film 'Passengers' - romantische ScienceFiction

Ik heb Passengers (3D) met kerst al in de bioscoop gezien. In sommige zalen draait-ie nog steeds, vandaar dat ik deze SF-film nog wil tippen voor de romantici onder mijn bloglezers. 

Verhaal

Op reis door de ruimte in een gigantisch en ultramodern ruimteschip, op weg naar een nieuw te bewonen planeet, wordt één passagier, Jim (Chris Pratt) 90 jaar te vroeg uit zijn kunstmatige slaap gewekt. Een technisch mankement is de oorzaak. Een jaar lang - slechts in gezelschap van een robot - houdt hij het in zijn eentje vol, dan slaat de eenzaamheid toe. Hij besluit een andere passagier, Aurora (Jennifer Lawrence) zelf wakker te maken. Hierover voelt hij zich wel een beetje schuldig. Toch laat hij haar in de waan dat ook zij door een technisch foutje wakker is geworden. 
Beide passagiers dolen rond in het immens grote ruimteschip, waar na verloop van tijd de technische mankementen steeds erger worden. Ondertussen raken ze verliefd op elkaar en redden ze na een spannende aktie het ruimteschip met alle passagiers die nog steeds in slaap zijn.
Voor de filmtrailer, klik hier.

Mooie filmbeelden, leuk gevonden technische snufjes, een romantisch verhaal, sympathieke en aantrekkelijke acteurs. Een aangename SF-film! Voor claustrofobisch aangelegde kijkers misschien wat minder geslaagd: 99,5% speelt zich af binnen het ruimteschip. Aantal acteurs: 4. 
Het einde is leuk gevonden. Ook al zitten er veel dingetjes in de film die niet echt kunnen of kloppen, ik gaf Passengers een 8!
Thema's: liefde, relatie, romantiek, technische wereld, claustrofobie, eenzaamheid, overleven.

Zet eventueel 'SF' in het zoekfilter van dit blog voor andere films die ik de moeite waard vond om te bekijken.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

Rosita Steenbeek schrijft over mededogen - De Maand van de Spiritualiteit - Compassie - 13 januari t/m 12 februari 2017

Rosita Steenbeek schrijft over mededogen

Rosita Steenbeek - Maand van de Spiritualiteit

'Heb uw vijanden lief' van auteur Rosita Steenbeek is het essay (60 pagina's) van De Maand van de Spiritualiteit (vanaf 13 januari 2017 voor € 3,99 verkrijgbaar in de boekwinkel).
In dit boekje buigt Rosita Steenbeek zich over het begrip compassie. Wat houdt compassie in? Mededogen, barmhartigheid, meevoelen met een ander – eigenschappen die van wezenlijk belang zijn in religies en filosofieën. Kunnen we leren om compassie te hebben? Op welke manier speelt het een rol in Rosita Steenbeeks eigen leven en wat ziet ze ervan in de wereld om haar heen?

Ze gaat o.a. te rade bij mensen als Nelson Mandela, de Vietnamese boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh, een Israëlische professor wier dochter omkwam bij een busexplosie en een Siciliaanse arts die op Lampedusa al vijfentwintig jaar vluchtelingen opvangt. Pas wanneer je je werkelijk in een ander kunt verplaatsen, wordt het mogelijk mededogen te voelen. Kunnen we zo ver gaan dat we dat ook opbrengen voor ‘onze vijanden’?

Leestip voor therapeuten/coaches die zich bezighouden met onderwerpen als relaties, naastenliefde, mededogen/compassie, schuld/daderschap.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut
www.mariannenotschaele.nl 

Film Assassin's Creed The Movie - genetische herinneringen voorouders - dna - Spanje 1492

Voorouderherinneringen - Spaanse middeleeuwen

Waar gaat deze film Assassin's Creed The Movie over?

Dankzij een revolutionaire technologie die het herbeleven van genetische herinneringen mogelijk maakt, kruipt Callum Lynch in de huid van zijn voorouder Aguilar de Nerha, lid van een geheim genootschap de Assassijnen, en reist terug in tijd: de periode van de Spaanse inquisitie in de 15e eeuw.

In contact met voorouders

Het verhaal vond ik af en toe onsamenhangend: een mix van zoeken naar de Heilige Graal (de 'appel' uit het paradijs), elkaar bevechtende Tempeliers en Assassijnen, achtervolgingen in de schemering, speren, kruisbogen en een vliegende adelaar... Wel was ik gecharmeerd van de wetenschappelijke machine Animus, waarin de hoofdrolspeler (deels gedwongen) geplaatst wordt om zo in contact te komen met zijn voorouders uit het jaar 1492. Dat had nog het meeste weg van regressie naar vorige levens.
Ik ben geen gamer en had nog niet eerder van het computerspel Assassin's Creed gehoord. De film die hierop gebaseerd is, Assassin's Creed The Movie, was voor mij volkomen nieuw. Van rasechte gamers hoorde ik dat ze deze film vonden tegenvallen, zij verwachtten er meer van. Ik vond het een aardige aktiefilm, vooral geschikt voor gameliefhebbers, jongens van 14+ en mannen die van een tikje duistere (aktie)films houden. Mogelijk dat regressietherapeuten die werken met voorouder-energie, de machine die genetische herinneringen naar boven kan halen, interessant vinden.
De filmtrailer kun je via deze webpagina bekijken.

Plussen en minnen

+ De achtergrondmuziek (dreiging/spanning) is fantasisch!

+ Donkere, duistere sfeer van de middeleeuwen is mooi weergegeven.

+ Wetenschappelijke benadering van dna/regressie is interessant.
+ Bijzondere knipmessen.

+ Machine 'Animus'.

+ Acrobatiek bij achtervolgingen, leap of faith/death.

- Ik kon het verhaal niet altijd volgen. Wie vocht nou tegen wie?

- Sommige acteurs speelden goed, anderen heel erg slecht. Hoofdrolspeler Michael Fassbender was aangenaam om naar te kijken, zowel wat spel als gespierd en afgetraind lichaam betreft (dames!). Tegenspeelster Marion Cotillard daarentegen leek de hele film door op het punt te staan om in huilen uit te barsten, terwijl dat nergens op sloeg. 

- De film is een samenraapsel van allerlei machines en scènes uit andere, soortgelijke aktie- en of SF-films.

- Minder leuk om naar te kijken als je de action adventure video game serie Assassin's Creed al kent.
- Voor vrouwelijke kijkers misschien hier en daar aan de gruwelijke kant (afhakken vinger in een van de eerste scènes).

- Veel zich herhalende overview shots.
De film als geheel gaf ik een 7. Degene met wie ik deze film bekeek, gaf ook een 7. Hij vond de achtervolgingsscènes het leukst en het verhaal niet te volgen.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer

Regressie- en reïncarnatietherapeut/auteur

www.vorigelevens.nl 

Collateral Beauty - film - rouw - verdrietverwerking - verlies kind

Film over rouwverwerking - Collateral Beauty

Gelukkig is Will Smith, die de hoofdrol vertolkt in deze film, omringd door acteurs die beter spelen dan hij, zoals Naomie Harris en Kate Winslet, want filmtechnisch gezien vond ik 'Collateral Beauty' matig. Toch tip ik deze film hier vanwege het onderwerp: hoe een vader en moeder, na het overlijden van hun dochtertje, ieder op hun eigen manier omgaan met het enorme verdriet dat ze hebben.

Waar gaat deze film over?

Na het overlijden van zijn 6-jarige dochtertje, functioneert de New Yorkse reclameman Howard op zijn werk niet meer naar behoren. Hij staart hele dagen verdrietig voor zich uit en houdt zich overdag bezig met dominostenen neerzetten in lange rijen op zijn bureau. Eén tikje, en alles valt om. Drie collega's willen hem helpen bij het verwerken van zijn verdriet. Deels omdat ze met hem bevriend zijn, deels omdat een zakelijke deal stagneert. 
Hun hulp zit knullig in elkaar, maar is goed bedoeld. Via een detective ontdekken ze dat Howard brieven heeft geschreven aan 'Dood', 'Liefde' en 'Tijd'. De collega's benaderen drie lokale toneelspelers met het verzoek of zij zich tegen betaling voor willen doen als de personificaties van Dood, Liefde en Tijd, om zo Howard aan het praten te krijgen over zijn verdriet (en daarmee de zakendeal op tijd rond te krijgen). Omslachtig, maar goed, het is een film.

Voor wie de moeite van het kijken waard?

Hoewel de film zich traag voortsleept met een matige spelende Will Smith die de hele tijd diep triest kijkt met roodomrande ogen, is het einde toch nog verrassend. 'Collateral Beauty' vind ik een aanrader voor therapeuten/coaches die gespecialiseerd zijn in verdriet- en rouwverwerking, en voor ouders die nog midden in het rouwproces zitten na het overlijden van een kind. In dat laatste geval: zakdoeken mee!
De film geeft een typisch Amerikaanse situatie (praatgroepen ed) weer, waarin een echtpaar, vader en moeder, totaal verschillend omgaan met het verlies en verdriet van hun overleden kind. Sta je iets verder van dit dramatische onderwerp af, dan zul je je waarschijnlijk ergeren aan het slechte spel van Will Smith en enkele ongeloofwaardige scènes. Het einde waarin de dominostenen opeens terugkomen is goed gevonden, maar de 'engelen' op een brug in een New Yorks park is zwak. Ook de betekenis van de filmtitel 'Collateral Beauty' - in tijden van verlies zijn er ook mooie momenten - is er met de haren bijgesleept. Maar... in de bioscoopzaal hoorde ik in het donker meerdere mensen sniffen en huilen, dus... als 'verdrietverwerker' een prima film.

De filmtrailer kun je via dit linkje bekijken.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.mariannenotschaele.nl