Film over rouwverwerking - Collateral Beauty
Gelukkig is Will Smith, die de hoofdrol vertolkt in deze film, omringd door acteurs die beter spelen dan hij, zoals Naomie Harris en Kate Winslet, want filmtechnisch gezien vond ik 'Collateral Beauty' matig. Toch tip ik deze film hier vanwege het onderwerp: hoe een vader en moeder, na het overlijden van hun dochtertje, ieder op hun eigen manier omgaan met het enorme verdriet dat ze hebben.
Waar gaat deze film over?
Na het overlijden van zijn 6-jarige dochtertje, functioneert de New Yorkse reclameman Howard op zijn werk niet meer naar behoren. Hij staart hele dagen verdrietig voor zich uit en houdt zich overdag bezig met dominostenen neerzetten in lange rijen op zijn bureau. Eén tikje, en alles valt om. Drie collega's willen hem helpen bij het verwerken van zijn verdriet. Deels omdat ze met hem bevriend zijn, deels omdat een zakelijke deal stagneert.
Hun hulp zit knullig in elkaar, maar is goed bedoeld. Via een detective ontdekken ze dat Howard brieven heeft geschreven aan 'Dood', 'Liefde' en 'Tijd'. De collega's benaderen drie lokale toneelspelers met het verzoek of zij zich tegen betaling voor willen doen als de personificaties van Dood, Liefde en Tijd, om zo Howard aan het praten te krijgen over zijn verdriet (en daarmee de zakendeal op tijd rond te krijgen). Omslachtig, maar goed, het is een film.
Voor wie de moeite van het kijken waard?
Hoewel de film zich traag voortsleept met een matige spelende Will Smith die de hele tijd diep triest kijkt met roodomrande ogen, is het einde toch nog verrassend. 'Collateral Beauty' vind ik een aanrader voor therapeuten/coaches die gespecialiseerd zijn in verdriet- en rouwverwerking, en voor ouders die nog midden in het rouwproces zitten na het overlijden van een kind. In dat laatste geval: zakdoeken mee!
De film geeft een typisch Amerikaanse situatie (praatgroepen ed) weer, waarin een echtpaar, vader en moeder, totaal verschillend omgaan met het verlies en verdriet van hun overleden kind. Sta je iets verder van dit dramatische onderwerp af, dan zul je je waarschijnlijk ergeren aan het slechte spel van Will Smith en enkele ongeloofwaardige scènes. Het einde waarin de dominostenen opeens terugkomen is goed gevonden, maar de 'engelen' op een brug in een New Yorks park is zwak. Ook de betekenis van de filmtitel 'Collateral Beauty' - in tijden van verlies zijn er ook mooie momenten - is er met de haren bijgesleept. Maar... in de bioscoopzaal hoorde ik in het donker meerdere mensen sniffen en huilen, dus... als 'verdrietverwerker' een prima film.
De filmtrailer kun je via dit linkje bekijken.
Groetjes,
Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.mariannenotschaele.nl
