 |
| Gave huid of horrorhuid? |
Anna kwam een keer bij me voor een eenmalig consult vorige levens en schreef daarover in haar eigen columns voor de website www.budhi.nl
Ik mocht een kopietje maken voor mijn blog Vorige Levens. Met dank aan Anna :)
Gluren in het verleden
"Over een paar weken ga ik het toch echt doen. Gluren in het verleden. Naar mijn vorige levens.
De afspraak stond al maanden geleden in mijn agenda en nu de dag nadert kan ik aan bijna niets anders meer denken.
Hoewel ik als Anna zijnde een heel fijn, gezond en gelukkig leventje leef, voelt het niet helemaal compleet. Die stukjes van mij, vergeten, maar wel meegesleept naar dit leven, ik wil ze weten!
Mijn lieve, nuchtere vriend zorgt ervoor dat ik niet doorsla in al dat past life geneuzel. Hij gelooft er namelijk geen snars van.
En toch zijn het die sceptici die o-zo nieuwsgierig zijn naar mijn therapie-avontuur. Want zitten we niet allemaal met wonderlijke angsten, klachten en/of schuldgevoelens opgescheept? Dingen die je niet kunt verklaren, maar nooit overgaan en we daarom maar als normaal beschouwen? Het zou toch mooi zijn als de verklaring lag in een leven, lang gelee. En dat dat nu nog te helen is…
Maar ik ben ook best bang. Want misschien wordt mijn vrolijke zelf wel opgeschrikt door nasty ass beelden en verander ik alsnog in een klappertandende angsthaas. Maar dat risico neem ik graag. (En ook daar zijn therapieën voor.)
Gisteren kreeg ik een mailtje van de desbetreffende therapeut naar aanleiding van mijn ingevulde vragenlijstje: ”Ik heb al zo’n vermoeden welke kant het opgaat (met vorige levens van jou dan he..)”
Ai ai ai…. Wat staat me te wachten? Wat stond me al die 3000 jaar te wachten? Ik wil het weten. Nu!!"
***
 |
| Pest-slachtoffers (middeleeuwen) |
Horrorhuid
"In dit leven als Anna heb ik niets te klagen over mijn huid. Glanzend, zacht, gezond en put- en puistloos.
Ik krijg er dan ook vaak complimentjes over en behalve dat ik er heel blij mee ben, sta ik weinig stil bij mensen die te kampen hebben met een niet zo fijn uiterlijk en huid-issues. Terwijl ik maar al te goed weet hoe het is om uitgescholden te worden. Om buitengesloten te worden. Puur op basis van mijn uiterlijk.
Alleen is dat alweer een poosje geleden. Zo rond het jaar 400-500. Het was toen dat ik onder de etterige wonden en vlekken zat. Ik ging destijds door het leven als Ivo, een eenzame man, gestorven in de vroege middeleeuwen aan een nare huidziekte.
En zelfs in een leven daarop, rond 1400, ben ik nogmaals getroffen door een horrorhuid. Dit keer als vrouw met syfilis, waarvan de gevolgen voor mijn uiterlijk ook niet gering (i.v.m. eetlust niet klikken rond lunchtijd) waren…
Waarschijnlijk is het daarom dat ik al een paar keer levendig droomde over mijn lichaam bezaaid met nare zweren.
En misschien is het ook daarom dat er altijd ‘gepulkt’ dient te worden. Zelfs mijn vriend moet het ontgelden als hij na een periode van overmatig zonnen aan het vervellen is. Ik haal het grootste geluk uit vellen trekken en ondanks zijn pijnlijke grimassen kras en trek ik vrolijk door.
En waarschijnlijk verklaart het ook waarom ik soms overmatig ga zweten en dicht sla als mensen lang naar me kijken of ik de volle aandacht krijg. Zo onzeker en verlegen…
En zou het ook verklaren waarom ik altijd roep ”Ja flupsie NU vind je me nog leuk, wacht maar tot over een paar jaar…”
Het zijn de overblijfselen van vorige levens, die me nu nog achtervolgen. Althans, dat is de conclusie van de vrouw bij wie ik een consult heb gedaan.
Om die ongewenste erfenisjes te verwerken moet ik een verhaal schrijven. Correctie: meerdere verhalen schrijven.
Een daarvan gaat over Ivo. Over zijn leven en zijn dood. Het lijkt direct te helpen. Ik schrijf en de woorden komen vanzelf. Zijn hele levensverhaal staat zo op papier. Ik krijg hoofdpijn en buikpijn en ben heel even verdrietig, maar voel me veel lichter na het schrijven er van.
Zijn verhaal is geen vrolijk verhaal, maar druipt van de eenzaamheid. Van niet begrepen worden. Van vernedering en onmacht. Niemand leek te zien dat zijn huid slechts een cocon was, en dat hij weer vervellen zou.
En dat er iets heel moois in hem schuilde. Net als in mij nu, al is dat misschien makkelijker te zien, omdat mijn verpakkingsmateriaal wat beter is uitgevallen…
En ik besef me nog beter dan voorheen dat ik blij mag zijn met mijn hulsje dat beschermt en precies aangeeft hoe ik me voel.
Laat ik haar koesteren en liefhebben met lipstick, warm water, zon, zee, wind en scrubjes. Laat ik in de spiegel kijken en damn gelukkig zijn hoe ik ter wereld ben gekomen. Alle korstjes barstjes rimpels rondjes… ze zijn er niet voor niets. Laat het een les zijn. En wel een hele simpele: Genieten. Van dat verdomd lekkere lijf.
P.s. mocht je nieuwsgierig zijn, ik deed mijn vorige levens consult bij Marianne Notschaele-den Boer."
***
Werken met huidproblematiek & vorige levens komt vaker voor in mijn praktijk.
Hierover schrijf ik ook in mijn boeken, die te koop zijn via o.a. bol.com (overzicht)
Bijvoorbeeld:
- Verhaal van cliënte Héléna in 'Hé, waar ken ik je van?' - gepest worden
- Verhaal van cliënte Eveline in 'Lichte zeden onder de zoden' - relaties
- Verhaal van clïënte Carla in 'Waarom Esther geen Robinson werd' - gebrek aan zelfvertrouwen.
- Ook in de roman 'Boodschappenmeisje' is een praktijkvoorbeeld verwerkt over huidproblematiek (hoofdstuk over 2e wereldoorlog).
