Marianne Notschaele over haar boek 'Lichte zeden onder de zoden'
Ik hou van verhalen schrijven. Ik hou van boeken maken. Ik hou van mensen die mijn boeken lezen. Daar word ik blij van!
Ik vind het geweldig dat mijn boeken hun weg vinden naar geïnteresseerde lezers. Het maakt me daarbij niet zoveel uit of lezers die boeken via via lenen, uit de openbare bibliotheek halen, nieuw of tweedehands aanschaffen. Hoe meer lezers, hoe leuker.
Als mensen gaan begrijpen dat werken met vorige levens 'doodgewoon' is, dat onze spraak bol staat van de vorige levens-verwijzingen en dat je daar met een vleugje humor over kunt vertellen... dan bereik ik met mijn boeken wat ik wil.
Reclame maken voor boekenverkoop, het hoort erbij. Ook al vind ik dat het minst leuke deel van het auteur zijn.
Ik benijd ze niet, bekende auteurs die overal moeten opdraven voor interviews en van hun uitgever hun gezicht moeten laten zien op tv. Schrijvers willen immers schrijven, niet bezig zijn met verkopen van hun werk. Maar ik begrijp het wel.
Als je jezelf niet laat zien als auteur, verdwijn je in de grote massa. Dus... even een minifilmpje, opgenomen met de webcam, op deze blog zetten en babbelen over mijn laatste boek. Zodat het zoden aan de dijk zet om lichte zeden te verkopen (en ja, ik heb ooit lang geleden in een voorbij leven in het verre Oosten een bordeel gerund, zie voorwoord van het boek, toen ging de 'verkoop' van de meisjes prima. Toch een beetje schuldgevoel aan over gehouden wellicht?).
Voor bloglezers daarom dit filmische babbeltje over mijn laatste boek, dan kan ik zelf snel verder met de voorbereidingen van 'Vintage Life', mijn volgende (e)boek.
Alle informatie over 'Lichte zeden onder de zoden' vind je hier.
Groetjes, Marianne Notschaele
