Boek 'Lichte zeden onder de zoden' in de Paravisie

Review in maandblad Paravisie, november 2011

Via Twitter hoorde ik vandaag dat mijn recent uitgekomen boek Lichte zeden onder de zoden een prachtige review had gekregen in het maandblad Paravisie.

Zelf heb ik het blad nog niet onder ogen gekregen, maar een lieve Twittervriendin maakte meteen een fotootje voor me zodat ik de positieve tekst al kon lezen. Om blij van te worden!

Nu nog kopers (en lezers) krijgen.

Een promofilmpje vind je hier op YouTube.
'Lichte zeden onder de zoden', mijn 7e boek alweer, bevat verhalen over vorige levens, relaties, de liefde, erotiek.

Groetjes! Marianne Notschaele

Geuren en herinneringen - voorbije levens

Verkoopstimulerende geuren

Bij de heerlijke lucht van verse appeltaart denken we als vanzelf aan moeders die in de keuken appels schillen en beslag klaarmaken.
Bloemengeuren maken ons vrolijk, pas gemaaid gras herinnert ons aan de zomer.
In winkels worden niet voor niets speciale sfeer- of aankoopbevorderende geurmengels gebruikt. De lucht van versgebakken brood bij de Hema of V&D maakt ons hongerig, maar ook hebberig om andere producten aan te schaffen. Tweedehands auto’s worden besprayed met een chemisch luchtje opdat we denken dat de auto lekker nieuw ruikt. Zo ‘stinken’ we er een beetje in.

Geuren zijn overal om ons heen en beïnvloeden ons iedere dag. Ik hou van geuren als lavendel, citroen en mandarijn en ben dol op mintvarianten. Ik snuif graag chocolade- en vanilleluchtjes op, liever alleen ruiken dan chocoladerepen of vanilletoetjes zelf naar binnen te werken. Spaart calorieën.

Als reïncarnatietherapeut werk ik meestal met trauma’s uit het verleden van cliënten. Daardoor werk ik ook meer dan gemiddeld met minder prettige geurherinneringen. Jammer. Als tegenhanger gebruik ik dan weer wel af en toe een lekker ruikende, essentiële olie om de sfeer in mijn praktijkruimte aangenamer te maken.

In vervolg op een blogje over het gebruik van essentiële oliën in mijn praktijk, schreef ik over hoe een herinnering een geurcomponent bevat. Toch zijn herinneringen in beeld meer gebruikelijk.

In de loop der jaren kreeg ik nogal veel controle houdende types in mijn praktijk (spiegeltje spiegeltje aan de wand). In lichte trance zagen deze cliënten weinig tot niets, hoorden ze niets, voelden ze niets…. dus ontwikkelde ik allerlei nieuwe methodes en technieken om toch met deze groep cliënten aan hun problemen te kunnen werken.
Ik liet ze tekeningen en schrijfopdrachten maken, gebruikte paranormale waarneming om bij vorige levens te komen en liet ze geregeld focussen op geur en reuk. Geurvragen bleken moeilijk te omzeilen waardoor het achterliggende trauma toch bereikbaar bleek.

Via vijgengeur terug naar een vorig leven...

* Zoals de vrouw die via de geur van dadels en vijgen terug ging in de tijd, naar een leven dat zich afspeelde ten tijde van het leven van Jezus. Ik kreeg haar met geen mogelijkheid in lichte trance, totdat ik vragen stelde over zoete producten waar ze van hield.

Flesjes oliën

* Of de aromatherapeute die zich omringde met lieflijke essentiële oliën en haar cliënten verwende met lavendellichaamspakkingen. Visualiseren in beeld lukte haar niet.
Maar door beelden om te zetten in kleuren en geuren, kwam ze terecht in een vorig leven in een concentratiekamp ten tijde van de tweede wereldoorlog. De lijkengeur van toen achtervolgde haar nu nog steeds.

Deze twee verhalen zijn uitgewerkt in mijn boek 'Waarom Esther geen Robinson werd'

In mijn boek 'Diehards in de war' staat een verhaal van een cliënte die als huiswerkopdracht na een consult enkele flesjes essentiële oliën van mij mee naar huis kreeg. Met de opdracht aan ieder flesje te ruiken terwijl ze haar ogen sloot. Vervolgens moest ze opschrijven wat er in haar opkwam.
Ze was verrast te ontdekken dat geuren haar toegang boden tot diverse (beeldende) herinneringen.

Zelf nam ik een keer deel aan een workshop onder leiding van een kunstzinnige therapeute. Met gesloten ogen moesten we ruiken aan diverse objecten en onze indrukken na afloop op papier schetsen. We moesten voorwerpen betasten, eraan ruiken, soms ervan proeven en vertellen wat er in ons opkwam.

Ik nam een stukje specerij in ontvangst. Bevoelde het van alle kanten, hoorde het kruid knisperen tussen mijn vingers, rook eraan en …  ik zag een oase voor me, nomaden, kamelen. Een geurherinnering aan een leven in de woestijn.
Ik zag een houtvuur en opeens wist ik zeker hoe kamelenvlees rook. Het rook als bedorven vlees. Ik zag een vleessoep in een pot waarin die specerij verwerkt was. Het was een blije herinnering, verbonden aan een speciale hoogtijdag. Kamelenvlees eten kwam zelden voor in dat leven.
De geurindruk was te kort om er dieper op in te gaan. Het volgende object kwam voorbij…

Op Twitter deed ik een oproepje: Wie heeft er een geurherinnering met betrekking tot een vorig leven?

Babs twitterde: “Verbrand hout, niet gewoon openhaard hout, maar oud, sterk ruikend hout, scherp, een volle geur.”

Noor twitterde: “Ik raakte als kind in paniek als ik gas rook. Voelde me er niet happy bij en tot voor kort rook ik zomaar uit het niets een gaslucht, terwijl we inductie koken.”
Noor weet inmiddels dat deze gasgeur hoorde bij een vorig leven dat eindigde met het inademen van dodelijk gas.

Tabakslucht en een vorig leven...

Via Iris van Ooyen (FlowerDoctor) ontving ik een berichtje van Es, dat ik voor deze blog mocht gebruiken. Es schreef:


“Ik was op visite bij de zus van een vriend. In de kamer lag een blauw tapijt op de vloer, met een kring van kettingen.
Eerst rook ik tabak, meteen daarachter aan kwam zoute zeelucht. Ik voelde me misselijk worden, mijn keel ging dicht en ik kreeg geen lucht meer; gevolgd door een beeld van een vorig leven waarin ik – gevangen in kettingen -  van boord van een schip werd gegooid en in zee verdronk.
Ik was een week van slag. Die geurherinnering is me bijgebleven.”


Tot slot reageerde Marike:

“Een tijd geleden had ik een geurworkshop en focussen van C., bij een initiatief waar ik bij betrokken was, waarbij we focussen als basis gebruikten. Zij liet ons een aantal geuren ruiken en liet ons stilstaan bij gevoelens die een bepaalde geur opriepen.

De geur van cederhout...

Bij één van de geuren, cederhout, kreeg ik een heel sterk beeld van wat als een vorig leven aanvoelde. Keltische tijd, zeg maar.

Ik zat als jonge vrouw - gekleed in een lange, groene jurk - bij zonsopgang aan de rand van een bos, bij een grafje van een kindje. Het was geen nieuw verdriet dat ik voelde, maar wel een groot verdriet. 
Op de een of andere manier door elke ochtend bij dat grafje te gaan zitten was het verdriet als een vriend, waardoor ik daarna ook heerlijk dansend door de wei terug kon gaan naar het dorp en kon genieten van de zonnestralen op mijn huid en van de kracht die ik voelde als vrouw. Want ik kwam uit een vrouwenlijn van natuurvrouwen. Dus niet rijk van geld maar rijk van wijsheid.

<> 

Keltische vrouw in een voorbij leven

De beelden en gevoelens die ik hierover kreeg waren zo helder en vertrouwd. Ze brachten me de herinnering dat het goed was verdriet te eren, omdat dan het nieuwe leven ook echt helemaal gevoeld kon worden.”

Dank aan Babs, Noor, Es en Marike voor het delen van hun geurherinnering!

Andere verhalen op mijn website waarin ‘geur’ een belangrijke input vormde voor een herinnering aan een voorbij leven:

- Reukproblemen en een Egyptisch vorig leven

- De geur van verf en 2 vorige levens

- Man die bang was voor de lucht in ziekenhuizen

Groetjes, Marianne Notschaele

Onder de grond - elkaar herkennen uit een voorgaand leven

Australië - down under

Vorig jaar ontving ik een e-mail van een man uit Australië. Via een Canadese vriendin was hij op mijn website terechtgekomen.
Ik was verrast toen hij vroeg of hij een afspraak kon maken voor een consult vorige levens bij mij in Nederland. Australië ligt immers aan de andere kant van de wereld! Beetje ver weg, leek me.
Eerst zocht ik daarom nog naar adressen van collega's bij hem in de buurt, maar uiteindelijk lukte dat niet. We maakten een afspraak. Hij was gewend aan verre vliegreizen, vertelde hij. Tussen twee technische projecten in zou hij hierheen vliegen.

Aan de ene kant vond ik het een eer, iemand te mogen ontvangen voor een consult die helemaal vanuit Australië naar Nederland vloog. Aan de andere kant vond ik het 'dood'eng. Wat als het tegen zou vallen? Ik besloot gewoon mijn uiterste best te doen.

Het werd een heel bijzonder consult. Niet alleen omdat ik hem veel kon vertellen over allerlei vorige levens van hem - informatie die hij nodig had om verder te kunnen met zijn huidige leven - maar meer nog omdat we elkaar bleken te kennen uit een vorig leven!

In een mijn - onder de grond

We bleken ooit mijnwerkers te zijn geweest. Geen idee in welke tijd of in welk land dat precies was. We waren allebei man in dat leven. Werkten hard onder de grond om onze gezinnen te kunnen onderhouden. We stierven allebei toen een gedeelte van de mijn waarin we samen werkten, instortte.


In 1993 had ik wel eens een flits gezien van dit vorige leven van mezelf. Ik onderzocht op dat moment hoe het kwam dat ik 'het zo benauwd had' in die periode. Dat leverde beelden op van een mijnwerker die stierf onder de grond. Het waren vage, donkere beelden. Ik had er verder niets meer mee gedaan.


De cliënt uit Australië en ik, we herkenden allebei de oude kameraadschap van toen. Hard werken onder de grond, vrienden voor het leven... of beter, toen tot in de dood :). Hij had het idee dat hij een smid was die kolen nodig had. Samen gingen we die halen in een mijn die slecht gestut was.

Onze ontmoeting nú werd helemaal bijzonder toen ik van hem hoorde dat het technische werk dat hij nu doet, zich afspeelt in de mijnbouw. 'In de open mijnbouw', zoals hij zei, 'want ik heb het niet zo op onder de grond werken'. Hij zei ook: 'Nu krijgt de uitspraak dat ik me vaak in mijn werk begraaf, een hele andere betekenis.' Als 'oude vrienden' konden we daar smakelijk om lachen.

's Avonds na dat consult mailde ik een vriendin hoe bijzonder het was om onverwacht iemand uit een voorbij leven opnieuw tegen te komen.
Ze mailde terug: 'Daarom kwam hij zeker van Down Under!'

Mooi, hoe sommige oude details in het heden een plekje krijgen.

Verhalen van anderen die elkaar kennen uit voorgaande levens

In mijn boek 'Hé, waar ken ik je van?' vind je allerlei verhalen uit de praktijk reïncarnatietherapie over mensen die elkaar kennen of herkennen uit voorbije levens.

In die verhalen spelen taalgebruik/taalgrapjes een grote rol.


Groetjes, Marianne Notschaele

Terug in de tijd - Suske & Wiske

Terug in de tijd - regressie naar het verleden

Lieve vriendin Ineke stuurde me vorig week een cadeau per post: stripalbum nr. 314 van Sukse en Wiske 'Het lijdende Leiden'.

Bij bovenstaande plaatjes in het album dacht ze direct aan de boeken die ik schreef over relaties, reïncarnatietherapie en werken met vorige levens.
Ik ga met cliënten terug in de tijd via consulten. De striphelden gaan in dit album terug in de tijd naar het Leiden van 1574.
Omdat Ineke wist dat ik zelf een vorig leven in het middeleeuwse Leiden had, vond ze dit Sukse en Wiske album helemaal toepasselijk. Ik was er dan ook erg blij mee!

Ik hou van woordgrapjes en humor in strips. Ook kwam ik er na jarenlang strips lezen pas onlangs achter waarom ik strips nog steeds zo fijn vind om te lezen/bekijken.
Als hoogsensitieve vrouw vang ik heel veel gevoelens en beelden op van situaties, mensen, flarden uit het verleden, droombeelden die horen bij toekomst. Bij strips ben ik 'gedwongen' de plaatjes van de tekenaar te volgen. Dat geeft enorm veel rust in mijn hoofd omdat er geen ruimte overblijft nóg meer beeldindrukken binnen te laten komen.

Misschien is dat meteen een tip voor ouders met hooggevoelige kinderen die visueel ingesteld zijn en last hebben van allerlei indrukken van buitenaf. Laat ze veel strips lezen. Plaatjes kijken in een tekenstrip helpt bij het focussen op één verhaal en kan een kind rustiger maken. Dit in tegenstelling tot 'gewoon letters lezen'. Bij beelddenkers komen er zoveel spontane indrukken bij woorden lezen, dat selecteren aan beelden die daarbij horen in het hoofd moeilijk wordt, met gevolg: struikelen over woorden (dyslexie)

Blog over stripverhalen die zich afspelen in het oude Egypte.

Een praktijkverhaal over werken met vorige levens en kinderen, in het teken van strips: Teletijdmachine - reïncarnatietherapie


Groetjes, Marianne Notschaele

Stories: a view on past lives, reincarnation, birth

Birth - a new beginning

A few years ago I met Jacqueline Troost via Internet. She is a Dutch woman in her early seventies who was born in the Netherlands. Most of her present life she lived in Cape Town, South Africa. Now she is partly living in the Netherlands and partly in South Africa.

Jacqueline is a gifted writer, but due to her modesty she was convinced that her writing was just for family members only. She was pleased to hear that I loved her stories about her view on reincarnation and was even more pleased when I told her that my website readers also would be interested in reading her stories.

Last week I added a new story of Jacqueline: Going back 




Other stories written by Jacqueline Troost on www.vorigelevens.nl are: We will meet again - View on reincarnation, birht and past lives 


Stories of other persons in the English language on my site are:

The driving force was fear – past life WW-II - testimonial
Pluto the black and grey cat – past life story WW-II
Woman who foretold the disaster - past life regarding sinking of the Titanic

A little movie I made about aurahealing can be found on YouTube: New method to get rid of narcotic residues

If you want to read more about past lives and therapy you can also go to the stories on my website www.vorigelevens.nl and use the Google translation bar. Have fun reading!

Kind regards, Marianne Notschaele
writer/past life therapist

Boekvermelding in maandblad Goedele - erotische aha-erlebnissen

Een 'geestige' Goedele

Mijn boek 'Lichte zeden onder de zoden' wordt vermeld in het Belgische maandblad GOEDELE (oktober 2011-blz.115) in de seksboetiek, een rubriek met 'tips, weetjes, nieuwtjes en speeltjes, van licht pikant tot aangebrand'.


GOEDELE lijkt wat op ons Nederlandse maandblad LINDA, met één groot verschil: volop aandacht voor licht erotische onderwerpen. Zoals Linda de Mol als BN-er haar eigen maandblad heeft, is de Belgische Goedele Liekens een BV-er: een bekende Vlaming. Goedele werd in 1996 gekozen tot Miss België, gooide later het roer om en werd een bekend seksuologe. Vanaf 2008 heeft ze haar eigen maandblad.

Boek over vorige levens en seksualiteit in maandblad GOEDELE

Reclame is reclame. Tegenwoordig mag je echt al blij zijn als een redactie je boek opmerkt. Dus ik doe niet moeilijk over de titel van het stukje. Kan er de humor wel van inzien :)

"Van de doden niks dan geils.

U kampt met bindingsangst?
De oorzaak zou weleens niet alleen in uw jeugd kunnen liggen, maar in een vorig leven als prostituee.

Het boek Lichte zeden onder de zoden bevat erotische aha-erlebnissen van cliënten uit de praktijk van een reïncarnatietherapeute. Zo is er de studente Sofie, die nadat ze zich een vorig leven als morfinehoertje herinnert, eindelijk weer goede punten voor Engels haalt.

U lacht? Wacht tot uw eigen zestiendeeeuwse pijpbeurten komen bovendrijven!

Lichte zeden onder de zoden, Marianne Notschaele, uitg. RHA Publishing, 16,50 euro."

Ik ben zeer benieuwd of deze aankondiging nieuwe (Belgische) lezers 'trekt' .....


Groetjes, Marianne Notschaele

Tandarts was beeldhouwer in een vorig leven

Tandarts en zijn belangrijkste instrumenten

Gisteren bracht ik een bezoek aan mijn tandarts. Helaas was dit de laatste keer, want hij heeft zijn praktijk overgedaan aan een (aardige) vrouwelijke collega. Ik zal hem missen, ook al vond en vind ik gepeuter in mijn kiezen en gepriegel met een tandartshaakje iedere keer vreselijk. Ook al doet het niet echt pijn.
Al vanaf 1994 kwam ik bij hem. Het liefst kwam ik slechts 2 x per jaar voor controle, helaas soms vaker als mijn tanden of kiezen extra verzorging nodig hadden.

Mijn tandarts was bijna altijd vriendelijk, begripvol, professioneel kundig en had bovendien interesse in spirituele zaken. Waar vind ik weer zo'n geweldige man?
Als ik een nieuw boek had geschreven, gaf ik hem een exemplaar cadeau. Veel van mijn boeken heeft hij gelezen, een paar staan er in zijn boekenkast te wachten op alle vrije tijd die hij binnenkort krijgt. Mijn visitekaartjes lagen in zijn praktijkruimte, gebroederlijk naast andere folders en informatieboekjes over spirituele/alternatieve onderwerpen.

Gisteren had hij bijna een uur nodig om twee van mijn kiezen van almagaan te ontdoen en opnieuw te voorzien van witte vullingen. Terwijl hij bezig was  - over mijn opengesperde mond heengebogen stond - en allerlei haakjes en boren probeerde, was ik na verloop van een half uurtje toe aan een vorm van ontspanning want ik lag therapeutisch onverantwoord verkrampt in de behandelstoel.
Na 4 verdovingsspuiten deed het geen pijn, maar toch...

Kiezen, kleine kunstwerkjes

Ter afleiding concentreerde ik me op de tandarts en zijn handen die ik voor mijn ogen zag bewegen. Hij bouwde net een witte vulling op van kies nummer 1, geholpen door zijn assistente. En ineens.... (ik kon niet lachen met opengesperde mond) ... zag ik flarden van een vorig leven. Niet van mij, maar van mijn tandarts.

Eerst zag ik een steengroeve. Een berg. Rotsen, in de buurt van zee. Het deed Grieks aan. Oud. Lang geleden. Fel zonlicht, schitterend blauwe lucht. Warm. Daarna zag ik blokken wit marmer. Mannen die met de hand blokken zaagden uit marmerrots.
Vervolgens zag ik marmeren beelden in aanbouw. Arbeiders die werkten in stof en hitte. Marmeren beelden, half klaar, die vrouwenfiguren moesten voorstellen. Daarna zag ik mijn tandarts van nu, toen een jongeman met ontbloot bovenlijf, een lap juten voor zijn mond en neus gebonden tegen het stof. Met hamer en beitel vlijtig in de weer. Hij werkte aan een marmeren beeld!

Steenhouwers gereedschap

Grappig! Net zoals hij nu met zijn tandartsgereedschap voorzichtig in mijn mond mijn gebit aan het bewerken was en de witte vulling opbouwde, zo beitelde hij ooit aan een marmeren beeld. Wel met wat grover gereedschap.

Grieks beeld

Nadat de behandeling klaar was, vertelde ik hem wat ik had 'gezien'. Hij keek er niet raar van op. Dat ik dergelijke spontane 'beelden' mbt vorige levens van anderen op kan vangen, dat wist hij wel.
Hij zei: "Dat heeft nog eens iemand tegen me gezegd, dat ik ooit beeldhouwer ben geweest. Ik vind het maken van protheses die precies passen, daar wel op lijken. Beeldhouwen in het klein."

Als mooie, hopelijk nog lang blijvende herinnering aan mijn aardige tandarts, heb ik nu twee kunstwerkjes in mijn mond. Geen marmeren beelden, maar wel kunstig gemaakte witte kiezen.



Meer verhalen over voorbije levens: www.vorigelevens.nl

***

Ken je trouwens het boekje van Michele Caffin: 'Als tanden konden kiezen?' In dat boekje staan interessante weetjes over de symboliek van tanden en kiezen. Want waarom heb je juist last van die ene tand, of die zwakke kies?

Het is tweedehands nog wel verkrijgbaar.

Groetjes, Marianne Notschaele

Mooie therapeutische zinnetjes, verborgen in een kinderboek

Iep! door Joke van Leeuwen

 

Het is me een raadsel waarom het kinderboek 'Iep!' van Joke van Leeuwen terechtkwam op een stapel 'afgeschreven boeken' van de bibliotheek in Zundert, maar ... ik prijs me gelukkig. Voor slechts 0,25 eurocent nam ik dit boek mee naar huis.
Niets is toeval, zullen we maar zeggen :) Misschien was het hoog tijd dat ik haar werk leerde kennen.

Ik wist totnutoe alleen dat Joke van Leeuwen een kinderboekenschrijfster is, dat ze illustreert en dat ze vele keren een Zilveren Penseel of Zilveren Griffel won. Van de film 'Iep!', gebaseerd op haar kinderboek, zag ik wel een paar aankondigingen. 



Afgelopen weekend zat ik in de oktoberzon in de tuin, met een stapel tijdschriften en het boek 'Iep!'
En voor ik het wist, had ik het boek uit.

De pentekeningen in 'Iep!' zijn niet zo mijn ding, maar ik werd geraakt door Joke's mooie zinnetjes die her en der in het boek verspreid staan. Poëtische, korte zinnen. Vakkundig gedoseerd. Kinderliteratuur. Prachtig!
Bij sommige zinnen met een therapeutische touch dacht ik: daar moet ik toch echt even een blogje over maken, maar ook: wat jammer dat ik Joke van Leeuwen als dichter niet eerder ontdekte. Gelukkig ben ik nooit te oud om (bij) te leren...

Uit 'Iep!':
"Loetje begon te huilen. Ze had zoveel verdriet dat ze even niet gewoon kon praten. Het was net of ze verdriet van andere keren had opgespaard. En nu liep ze over."

"'Ik heb haar niet eens dag gezegd', zei Loetje.

'Wij ook niet. Daarom zoeken we haar. Omdat het helpt als je dag kunt zeggen.'"

"'Sommige dingen zijn gebroken ook best goed', zei de redder. 'Een gebroken koekje is nog net zo lekker. En gebroken wit is ook wit. En er zijn heel beroemde kunstwerken die gebroken zijn of waar een stukje af is. Soms is het allerberoemdste ervan juist dat er een stukje af is."

Of een zinnetje als dit: "Hij had een mooie pyjama aan, met veel wakkere woorden erop."

Petje af! Ik ga meer werk lezen van Joke van Leeuwen.

***

Een aantal jaar geleden schreef ik het kinderboekje Koen de Wolkenvlieger (illustraties Hilbert Bolland).
In 'Iep!' vliegt Viegeltje, een meisjesachtig wezen met vleugeltjes, door de lucht. In 'Koen de Wolkenvlieger' vliegt een jongetje tijdens zijn slaap omdat hij een uittreding meemaakt.

In kinderboeken is alles mogelijk!



Groetjes, Marianne Notschaele