Film 'De Surprise - lichtvoetige film over zelfmoord, dood, eigen sterfmoment kiezen - met oa Georgina Verbaan en Jeroen van Koningsbrugge

Film 'De Surprise'
over het kiezen van je eigen sterfmoment

Film 'De Surprise'

Nederlandse films worden steeds beter. Ze zitten niet meer zo knullig in elkaar als een jaar of tien geleden en het acteerwerk is aangenaam om naar te kijken.
Gisteren ging ik met manlief naar de film 'De Surprise', en dat was inderdaad een prettige verrassing.

Je eigen dood kiezen bij een firma

'De Surprise' is een lichtvoetige romantische komedie met in de hoofdrollen Georgina Verbaan en Jeroen van Koningsbrugge, gebaseerd op een verhaal met gelijknamige titel uit 1968 van de Nederlandse schrijver Belcampo.
Depressieve, sullige multimiljonair Jacob (Jeroen van Koningsbrugge) wil na het overlijden van zijn oude moeder het liefst zelfmoord plegen. Dit doet hij dermate knullig, dat hij daar zelf niet in slaagt. 
Hij roept de hulp in van een gespecialiseerd bedrijf dat hem 'op verrassende' wijze naar de andere kant van de wereld zal helpen. Wanneer Jacob de Audrey Hepburn-achtige Anne (Georgina Verbaan) ontmoet tussen de doodskisten waaruit hij moet kiezen, wordt hij verliefd. Maar probeer dan nog maar eens onder het getekende contract uit te komen...

Reacties op deze film

Het publiek in de zaal bij Pathé Breda was gemengd: mannen en vrouwen, alles zo'n beetje boven de 35 jaar. Tijdens de film hoorde ik regelmatig mensen voorzichtig lachen, maar naast me zat een echtpaar dat geen spier vertrok, en na afloop hoorde ik totaal verschillende meningen van 'bizar!' tot 'ik moest zo huilen'. 
Manlief en ik gaven deze onderhoudende film allebei een 7 plus. Georgina Verbaan acteert heel goed, Jeroen van Koningsbrugge vond ik niet zo geloofwaardig in zijn rol, ook al speelde hij prima. Bij hem moest ik telkens aan een jonge versie van Jos Brink denken. De Vlaamse acteur Jan Decleir (in de rol van Muller) acteert prettig maar niet verrassend. Regisseur Mike van Diem heeft wel voor prachtige filmbeelden gezorgd.
Verder een compliment voor Georgina's uitspraak van diverse talen! Kan niet verklappen waar het precies om gaat, anders is de 'verrassing' eraf.

Voor welke kijkers geschikt?

Hou je van een ouderwets aandoende, romantische film? Vind je het niet erg dat 'de doodskeuze' en 'onverwachte sterfmomenten' tot een filmverhaaltje zijn gereduceerd? Hou je van visueel mooie settings met kapitale landhuizen, klassieke auto's en veel gedienstig personeel? Dan zou ik zeggen: ga kijken!
Voor mensen die midden in een rouwverwerkingsproces zitten van pas overleden dierbaren... die adviseer ik na te gaan bij zichzelf of ze grapjes 'over de dood' al kunnen hanteren.
Al met al, een met zorg gemaakte film waarin Georgina Verbaan en Jan Decleir het beste uit de verf komen.  

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

'Het valt wel, maar niet mee!' - boek over conversiestoornis - Deobrah de Poorter - boekreview

Boek over conversiestoornis

Conversiestoornis

Deborah de Poorter heeft een interessante ‘diary’ afgeleverd, ‘Het valt wel, maar niet mee! – hoe houd je jezelf staande in een wereld waarin alles, inclusief jijzelf omver valt?’ (ISBN 9789082349405).
Deborah bewerkte haar eigen dagboekfragmenten uit de periode 2007 t/m 2009 tot dit boek, dat een goed inkijkje geeft in de persoonlijke belevingswereld van een 20e jarige gevoelige studente die probeert zich staande te houden in een wereld die haar overweldigt. Op een dag krijgt ze last van paniekaanvallen en valt ze bijna dagelijks flauw. Wat haar precies mankeert is volgens artsen niet duidelijk. Uiteindelijk krijgt ze de diagnose ‘conversiestoornis’.
“Conversie is Latijn voor ‘omzetting’. Iemand met een conversiestoornis zet een psychisch probleem om in een lichamelijke klacht. Dat gebeurt onbewust. Als gevolg van grote stress schakelen de hersenen bepaalde lichaamsfuncties uit.” (blz. 89) 
Maar waarom overkomt Deborah dit? En kan deze conversiestoornis overgaan?

Opname

Deborah wordt opgenomen in de psychiatrische kliniek COLK, centrum voor behandeling van psychosomatische klachten. Daar leert ze dankzij haar eigen doorzettingsvermogen en diverse therapeuten/hulpverleners beetje bij beetje zichzelf (beter) kennen. Ze leert omgaan met haar emoties en met de lichamelijke ‘aanvallen’, die haar telkens doen flauwvallen. Pas na een tiental maanden – met hier en daar weer terugvallen – gaat het langzaamaan de goede kant op. Deborahs moeizame en persoonlijke proces is in een dagboekachtige vorm gegoten en bevat een heldere inleiding en hoopvolle terugblik op de meegemaakte periode, bekeken vanuit 2015.

Voor welke lezers?

‘Het valt wel, maar niet mee!’ is volgens mij een hoopgevend boek voor jonge, hoogsensitieve en emotioneel gevoelige vrouwen met een conversiestoornis, die vrezen dat hun onverklaarbare lichamelijke klachten nooit zullen overgaan. 
De openhartigheid waarmee Deborah haar eigen vragen en angsten aan het papier toevertrouwde, maar ook haar getoonde strijdvaardigheid om wat van haar leven te willen maken, zal lezers zeker aanspreken. 
Hulpverleners/therapeuten die werken met cliënten die een conversiestoornis hebben, zullen na het lezen van dit boek beter begrijpen hoe jonge mensen met zo’n stoornis zich emotioneel voelen en met welke vragen ze rondlopen.
Deborahs boek vond ik niet alleen informatief om te lezen (wat is een conversiestoornis, hoe ervaart zij haar klachten en hoe gaat ze daarmee om?) maar ook leuk voor de taalpuzzelaar in mij.

Taalgebruik en klachten

Ik hou van informatieve, autobiografisch getinte boeken die niet overgeredigeerd zijn door een redactie van een uitgeverij. Dergelijke boeken bevatten nog de pure stem van de auteur, met een persoonlijk geluid en eigen taalgebruik. Hoe mensen iets beschrijven vind ik enorm interessant omdat ik in mijn therapeutische werk graag terugkerende uitspraken bij cliënten analyseer. 
Wanneer de auteur van een boek bij het beschrijven van een klacht telkens dezelfde specifieke uitspraken gebruikt met emotionele lading, krijg ik bij het lezen ervan vanzelf indrukken en beelden van de achterliggende oorzaak. Dit hangt samen met mijn hoogsensitiviteit(hsp)/helderziendheid. Het heeft me overigens jaren gekost om deze vorm van hooggevoeligheid te mengen met mijn gewone therapietechnieken.
Terugkerend taalgebruik kan verwijzen naar onaffe trauma’s uit het verleden, soms zelfs hele verre verledens, zoals naar gebeurtenissen in vorige levens. Samen met cliënten puzzel ik met zulke uitspraken totdat we het hele achterliggende plaatje/trauma compleet hebben en ronden we oude emotionele zaken alsnog af. Hierdoor ontstaat inzicht en rust waardoor huidige (lichamelijke) klachten kunnen verdwijnen. 
Dit is een hele andere manier om met onverklaarbare lichamelijke klachten om te gaan. Natuurlijk niet voor iedereen geschikt, want ieder mens heeft het recht op zijn eigen levenspad en daarbij behorende keuzes. Het ene pad is niet beter of slechter dan het andere, alleen anders. Toch, als ik mensen lang zie worstelen met hun ‘onverklaarbare klachten’ denk ik wel eens, wisten jullie maar meer over de invloed van voorbije levens op jullie huidige leven.

Vorige levens - lichaamssignalen

Nadat ik Deborah had laten weten dat ik haar boek wilde lezen om er een artikeltje over te maken voor dit blog, vroeg ik of ze er prijs op stelde als ik mijn indrukken aan de hand van haar terugkerende uitspraken met haar zou delen. Wie weet zou die informatie haar een stukje verder kunnen helpen op haar levenspad. Want in haar boek blijft de vraag ‘waarom krijg ik die aanvallen telkens’ overeind, terwijl het toch beter met haar gaat. 
Uit alles wat ik las blijkt dat Deborah – zoals zoveel jonge mensen tegenwoordig – heel sensitief is. Dat heeft voordelen bij het aanvoelen van personen en situaties, maar ook nadelen, bijv. als vorige levens niet helemaal juist zijn afgerond.

Want wat als je in een vorig leven een bokser was die knock out werd geslagen in de ring door de tegenstander? Wat als die bokser ter plekke overleed aan totaal onverwacht hersenletsel? Wat als de laatste gedachten van die bokser waren: ‘ik word duizelig, ik val ineens om’… dan onthoudt het lichaam dat die gedachten nog bij ‘in leven zijn’ horen. De bokser begreep niet goed dat hij stierf, bleef met zijn gedachten hangen…
Wat als je in een vorig leven in oorlogstijd in een bunker schuilde voor ‘aanvallen die je niet zag aankomen’, maar dat de luchtdruk van een exploderende bom je in één klap tegen de grond smeet en doodde? Dan zijn woorden in Deborahs boek die vaak herhaald worden (‘bom’vol programma) of zinnen als ‘mijn toekomst lijkt weggevaagd, de klapt dreunt hard na’ ineens heel logisch.
Door deze twee totaal onverwachte sterfervaringen in voorbije levens heeft Deborah op onbewust niveau aan elkaar gekoppeld: ‘duizelig worden, neervallen, tegen de grond smakken = nog net in leven zijn’. Haar huidige lichaam houdt hieraan vast, net zolang tot ze begrijpt dat dat niet meer nodig is.
Alle details heb ik Deborah gemaild. Dat is veel te veel en te persoonlijk om hier in dit blogartikel te zetten. Ik hoop dat zij er mee verder kan.

Reïncarnatietherapeuten die ‘Het valt wel, maar niet mee!’ lezen, raad ik aan zelf te puzzelen met alles wat Deborah over haar conversiestoornis schrijft. Je steekt er hoe dan ook wat van op!

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/schrijfster
www.vorigelevens.nl

Film Project T - positiviteit van dromers beïnvloedt de toekomst van onze aarde

Film Project T met oa Britt Robertson en George Clooney

Project T - Tomorrowland - film

Tiener Casey (Britt Robertson) komt door het aanraken van een goudkleurig speldje met een 'T' erop terecht in Tomorrowland, een mysterieuze en futuristische plek ergens in een andere dimensie. Dezelfde plek die knorrige vijftiger, uitvinder Frank (George Clooney), als kind in zijn jeugd bezocht.
Samen reizen ze erheen. Casey, slim en nieuwsgierig, Frank mopperend en cynisch. Eenmaal ter plekke, dankzij de hulp van Mom (Judy Greer), proberen ze de gitzwarte toekomst van de aarde positief te veranderen. De samengevatte boodschap van deze film: hoop en positiviteit doet leven, dromers kunnen inspireren.

Actrice Judy Greer

Grumpy Clooney

Clooney wordt volledig weggespeeld door twee vrouwelijke acteurs: de goed acterende Judy Greer en een enthousiaste, vrolijke Britt Robertson. Britt zag ik laatst een van de hoofdrollen vertolken in de film 'The longest ride'; daar viel ze al op als een gevoelige actrice met een fijne uitstraling. Judy Greer is perfect geknipt voor haar rol als meisje/robot.

Het verhaaltje van 'Project T' (Engelse titel 'Tomorrowland', in Nederland gewijzigd ivm een dancefestival met dezelfde naam) is flinterdun, de boodschap aan het einde mierzoet. Of de film nu voor volwassenen is of voor tieners? Lastig te zeggen. Ik denk voor iedereen boven de 13 die van SF-achtige films houdt, achtervolgingen en een scheutje mystiek. Ik vond het een onderhoudende film. Degene met wie ik ging kijken gaf deze film een mager zesje. Ik kwam uit op een zeveneneenhalf.

Jaren vijftig stijl

Visueel gezien vond ik deze Disney-film zeer aantrekkelijk. Tomorrowland is in prachtige jaren vijftig SF-stijl vormgegeven en doet denken aan de tekenstrip/filmpjes over 'The Jetsons' (Hanna-Barbera, jaren zestig). 

The Jetsons 

Plus en min

Zwak vond ik de achtervolgingen en ontploffende robots in menselijke stijl. De bad guy in Tomorrowland leek erg op de huidige enge leider van The Scientology Church waarover ik deze week een indrukwekkende VPRO-documentaire zag (misschien een grapje van de regisseur?) en deze man speelde matig. In het begin van de film werd te veel glycerine ingezet bij enkele acteurs om nep vochtige ogen te creëren en de overdreven cola-sponsoring vond ik echt niet kunnen. Maar goed, mooi vond ik de overgangen tussen werkelijkheid en het futuristische Tomorrowland, de stijl waarin het pretpark in de jaren vijftig was vormgegeven en de uitvinding van de jonge Frank om te kunnen vliegen. In het futuristische Tomorrowland waren de vervoersmiddelen prachtig om te zien. Nog een plusje, de film duurt 130 minuten.

Vergelijkbare films waarover ik schreef in dit blog: Jupiter Ascending (toekomst en reïncarnatie) en Interstellar (tijdreizen, andere dimensies). 
Wil je een roman van me lezen over de toekomst van de aarde? Kijk dan op mijn website bij 'Boodschappenmeisje'.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

Liefde maakt longen ziek - praktijkvoorbeeld - de kracht van gedachten

Ziek worden van de liefde

Ziek worden van de liefde

In dit blog laat ik regelmatig - na goedkeuring van cliënten - aan de hand van voorbeelden uit mijn praktijk regressie- en reïncarnatietherapie zien hoe gedachten en overtuigingen uit het verleden kunnen nawerken in iemands huidige leven. En hoe je dat eventueel ongedaan kunt maken wanneer je daar last van hebt.
Vorig jaar kwam ik een sterk staaltje tegen in de categorie ziek worden van de liefde. Nu denk je daarbij misschien direct aan liefdesverdriet of misselijk worden van de spanning als je met smart wacht op sms-jes of whats-appjes van degene waarop je verliefd bent, maar nee... 

Helderziend momentje

Peter (45) had al vanaf zijn 20e levensjaar last van hevige hoestbuien en slijm ophoesten. Dokters vonden niets verontrustends na meerdere onderzoeken; een recente MRI-scan in het buitenland toonde aan dat zijn longen gezond waren, hoogstens wat geïrriteerd van al dat hoesten. Peter hoestte gewoon heel erg veel, iedere dag. Jarenlang. Hij was er onderhand aan gewend geraakt dat hij meerdere keren op een dag geelgroen slijm ophoestte. Mensen in zijn naaste omgeving vonden de geluiden niet prettig, het hoesten kostte Peter bovendien veel energie. Hij werd er enorm moe van.
Toen Peter bij me kwam voor een consult zag ik tijdens ons gesprek telkens het beeld van een jonge vrouw voor me. Ze zag er ziekelijk uit. Ik zag en hoorde haar hoesten en kreeg de indruk dat ze niet lang geleefd had. Daarom vroeg ik hem of hij een meisje gekend had dat ooit een enorme indruk op hem had gemaakt? Misschien een jonge vrouw waar hij veel van gehouden had, die nu niet meer leefde? Iemand die tijdens haar korte leven veel had gehoest? Peter keek me verbaasd aan. Dacht diep na en bleef een tijdje stil. Net op het moment dat ik begon te denken dat mijn helderziende talent me in de steek liet, vertelde hij me dat hij als 19-jarige verliefd was geworden op een meisje van dezelfde leeftijd. Heel erg verliefd. Ze heette Marilène en leed aan cystic fibrosis (taaislijmziekte), een aangeboren ziekte, waaraan ze op jonge leeftijd (22) was overleden.

De kracht van gedachten

Peter zei: "Marilène was niet verliefd op mij, ze had al een vriend. Ze vond me aardig, maar dat was het. Geen liefde van haar kant. Haar vriend had net als zij taaislijmziekte. Ze werden allebei niet ouder dan begin 20. Ik vond Marilène het mooist en liefste meisje dat ik ooit heb gezien. En ik was stikjaloers op haar vriend. Hij had dezelfde ziekte, samen hoestten ze de longen uit hun lijf, en ook daardoor hadden ze samen een extra klik. Ik wilde die ziekte ook krijgen in de hoop dat ze mij leuker zou gaan vinden dan haar vriend. Avonden heb ik gebeden dat ik ook taaislijmziekte zou krijgen zodat ze van mij zou gaan houden."
En dus deed Peters lichaam jarenlang wat hij op 19-jarige leeftijd wenste, zijn longen produceerden taai slijm, hij hoestte dat iedere dag op.

Gezonde longen

Vorig jaar opperde ik dat het mogelijk een goed idee zou zijn als Peter iedere ochtend tegen zichzelf zou zeggen: 'Mijn longen zijn gezond. Voor het aangaan van een relatie met een vrouw hoef ik geen slijm meer op te hoesten.' Ik verwachtte dat zijn lichaam hierop positief zou kunnen reageren.
We zijn nu een jaar verder. Peter heeft dit inderdaad iedere ochtend, bij het scheren en in de spiegel kijken naar zichzelf, herhaald. Resultaat: zijn akelige rochelhoest is praktisch verdwenen inclusief het slijm ophoesten. Je kunt jezelf soms ziek denken, maar ook weer beter...

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

Verhongerd in een vorig leven, nu last van een eetverslaving - vorig leven Azteek, Belinda Ramirez

Maïskolven, Aztekenvoedsel

Vorig leven als Azteek

Vanwege een drukke agenda deze week, snel een kort blogje met een link naar dit artikel 'Food addiction & past life' dat ik vond op Munchies.vice.com.
Het gaat over Belinda Ramirez uit San Antonio, Texas. Zij ontdekte dat haar huidige eetverslaving samenhing met een vorig leven waarin ze als Azteek verhongerde.
In Amerika wordt zo'n bericht meteen flink opgeblazen en gebracht als sensationeel nieuws. Dat vind ik nogal overdreven. De meeste reïncarnatietherapeuten komen wel een keer in hun praktijk tegen dat voedselproblemen in het huidige leven kunnen samen hangen met traumatische ervaringen in vorige levens. Toch kun je niet zonder meer zeggen: iedereen die nu dik is, heeft een vorig leven gehad waarin hij/zij aan de hongerdood stierf, maar het komt zeker voor. Symboliek speelt mee, recente ervaringen én specifieke uitspraken. Kijk maar naar dit blogartikeltje van me over taalgebruik, gewichtsverlies, dieet, anorexia.

Honger in een vorig leven

Honger in een vorig leven kan ook positieve effecten teweegbrengen in het hier-en-nu en niet direct een eetverslaving tot gevolg hebben.
Ik herinner me een cliënt die bij het teruggaan naar een vorig leven terechtkwam in een situatie ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Hij was gevangen genomen en zat in een werkkamp. Deed dwangarbeid buiten op het veld. Probeerde bij het aardappelen rooien stukjes rotte aardappel achter te houden zodat hij zelf wat te eten had. Hij had honger, kreeg hoge koorts, zijn lichaam was totaal verzwakt. Toen hij stierf ijlde hij over rauwe stukjes aardappel. Wat hij ermee kon doen voordat hij die zou opeten. Koken. Bakken. Stoven.
Deze cliënt was noch dik noch dun en had geen noemenswaardige eetproblemen. Kwam voor angsten in therapie. Wel werkten zijn gedachten (van het sterfmoment) nog steeds na. Want nu was hij kok. Van dat vak 'ging hij leven'. Helemaal wanneer hij werkte met nieuwe aardappelrecepten... Pas na therapie verbreedde hij zijn kook-horizon en kreeg hij interesse voor rijst, risotto, pasta enz.

Praktijkvoorbeelden

Meer lezen over hoe vorige levens je huidige leven kunnen beïnvloeden? Op mijn website vind je gratis te downloaden ebooks met makkelijk leesbare verhalen, zoals 'Ben jij een koekje van eigen deeg?' en 'Vintage Life'.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

Oorzaak achterhaald van onverklaarbare niesbuien - niesallergie - vorig leven - reïncarnatietherapie

Oorzaak van onverklaarbare niesbuien

Plotselinge niesbuien

Lieke (24) had geen echte problemen, behalve last van plotselinge niesbuien. Daarvoor kreeg ze anti-hooikoortspillen van haar huisarts en dat verminderde de klachten. Ach, die niesbuien, daarvan had ze maar één maand per jaar extreem veel last. Verder ging alles zijn gangetje. Ze zat goed in haar vel, had haar vriend - waarmee ze al drie jaar samen was - net aan de kant gezet en was daarover best tevreden want die relatie benauwde haar. Als goede vrienden waren ze uit elkaar gegaan.

Luchtbelletjes

‘Als ik moet niezen, kriebelt het in mijn neus. Net of er van die luchtbelletjes inzitten.’ Bij hele erge niesbuien voelde Lieke zich ronduit beroerd, misselijk en kreeg ze ‘een wazig hoofd’. Zoals ze zei: ‘dan heb ik geen controle meer over mezelf en denk ik, straks ga ik van mijn graatje’. 
Op mijn vraag wat het ergste kon zijn wat haar kon overkomen, antwoordde ze: ‘Geen controle meer over mezelf hebben, buiten bewustzijn raken en niks meer weten. Dan leef je niet.’ Na zo’n niesbui voelde het ‘alsof ze flauw was gevallen’. ‘Mijn onderlichaam is dan helemaal slap, tot onder aan toe.’

In de beginjaren van mijn praktijk maakte ik gebruik van hypnotische inducties om een lichte vorm van trance op te wekken. Tegenwoordig werk ik op een andere manier met vorige levens, maar toen liet ik Lieke plaatsnemen op een ligbank en vroeg haar de ogen te sluiten en zich te concentreren op haar niesbuien en de daarbij horende gedachten die in haar opkwamen. Ze werd er zenuwachtig van en kreeg een weeïg gevoel in haar buik. Met het meer en meer concentreren op de gedachte: ‘Ik heb geen controle meer over mezelf’ kreeg ze een ‘eng, slap gevoel in haar armen en benen’. Witjes lag ze op de bank. ‘Er komt niets bij me op hoor, ik ben helemaal slap.’

Ik liet haar contact maken met de laatste keer dat ze zo’n vervelend lichaamsgevoel had gehad, in een andere tijd en plaats… en de volgende gebeurtenissen ontvouwden zich. Lieke herinnerde zich een vorig leven als jonge vrouw.

Wat als je niet kunt zwemmen in een vorig leven...

Een naderend huwelijk

‘Ik moet wegrennen, ze komen achter me aan!’ Ze is een jaar of twintig en rent alsof haar leven ervan af hangt. Ze vlucht uit een middeleeuwse burcht, rent onder een stenen boogpoort door, de brug van de slotgracht over naar een bosrijk gebied. Ze rent… en rent. Ze is bang, heeft steken in haar borst van het rennen en haar benen worden zo moe… 
Uitgeput verstopt ze zich in een greppel. ‘Als ze me hier maar niet zien.’ Ze is bang, haar lippen zijn droog, ze hijgt als een bezetene. Haar benen voelen slap aan van het rennen. ‘Ik heb geen controle meer over mezelf’, hijgt ze. 
Hard rennen is geen dagelijkse bezigheid voor een jonkvrouwe in nood. Helaas wordt ze door de achtervolgers, dit blijken mensen van de huishouding te zijn, gevonden en teruggebracht naar de burcht. Daar staat een man haar bulderend van het lachen op te wachten. Haar toekomstige echtgenoot. Hun huwelijk is lang tevoren door anderen overeengekomen, maar ze mag hem niet. Onder zijn honend gelach sjokt ze moe en verdrietig richting torenkamer. ‘Ik wil niet met hem trouwen. Ik mag hem niet, maar ik kan er niet onderuit.’ In de torenkamer aangekomen ziet de jonkvrouwe haar (overigens prachtige) trouwjapon klaar hangen. Dit is teveel van het goede, ze voelt zich beroerd, er is geen weg terug. ‘Mijn doodvonnis is getekend.’ De trouwjurk zien is de laatste druppel. ‘Zo wil ik niet verder.’ 
De toekomstige bruid is zo wanhopig bij het aanschouwen van haar huwelijkskeurslijf dat ze zich door het kleine vensterraam van de torenkamer heenwurmt naar buiten. Met een ijselijke gil stort ze zich naar beneden, richting slotgracht. Eerst raken haar benen het vieze donkergroene water, daarna gaat ze kopje onder. ‘Ik kan niet zwemmen!’ Paniek! Wanhopig probeert ze haar hoofd boven het kroos te houden. Haar mond en neus prikken, ‘met van die rare luchtbelletjes.’ Ze niest, proest, hapt naar lucht, zwaait met haar armen tot haar hoofd zwaar wordt. Het laatste wat ze nog zeker weet voor ze verdrinkt is: ‘zolang ik die belletjes in mijn neus voel ben ik er nog.’

Na de dood bijkletsen

Als ik Lieke vraag wat er na de dood van de jonkvrouwe gebeurt, vertelt ze dat ze elegant opstijgt vanuit het slotgrachtwater om haar dode lichaam achter zich te laten. ‘Eerst die akelige vent zeggen wat ik van hem vind!’ (Bij reïncarnatietherapie wordt vaak ‘het tussenbestaan’ gebruikt, een metafoor voor het gebied tussen twee levens in. In dit denkbeeldige gebied kunnen onaffe zaken alsnog worden afgerond, er kan hereniging plaatsvinden tussen mensen die elkaar in het leven ervoor kwijt zijn geraakt, gesprekken worden gevoerd met mensen uit het voorgaande leven etc.) In Liekes geval is duidelijk iets nog niet goed afgerond. 
Er volgt een kort, denkbeeldig gesprek tussen de bijna-echtelieden. Ze legt hem uit dat ze absoluut niet met hem wilde trouwen. Uit het torenraam springen was toen de enige uitweg, met haar huwelijkskandidaat viel in dat leven niet te praten. Hij reageert laconiek: ‘Over gearrangeerde huwelijken werd niet gesproken in die tijd, dat hoorde zo.’

Lieke doet alsnog haar geëmancipeerde huidige zegje en de man belooft beterschap voor een volgend leven. Gerustgesteld neemt de jonkvrouwe afscheid van haar dode lichaam en gaat met haar zielsenergie verder omhoog, naar een plek waar ze ‘uit kan rusten’, bijkomen van alle emoties.

Verschil en overeenkomst

Als Lieke weer kleur op haar huidige wangen krijgt, vallen er voor haar puzzelstukjes op z’n plaats. Zoals over de maand waarin ze altijd het meest last van haar niesbuien heeft. Het is de maand waarin ze ‘moest trouwen’ in dat vorige leven. Dat ze de afgelopen weken zoveel niesbuien heeft gehad snapt ze meteen. Ze heeft net haar vriend aan de kant gezet. Hij probeerde steeds fanatieker Lieke over te halen met hem te trouwen. ‘Ik was daar nog lang niet aan toe, ook al mocht ik hem graag.’

Als ik informeer naar het verband, overeenkomst of verschil tussen de man waarmee ze moest trouwen en haar huidige ex-vriend, zegt ze: ‘Nou, gek hoor. Wat ik toen niet kon, heb ik nu wel gedaan. We hebben lang gepraat over waarom ik niet wilde trouwen en waarom ik er nog niet aan toe was. En het was net of ik alles voelde, alsof ik weer verdronk. Stom, ik raakte zo in paniek dat ik dacht dat ik echt niet meer kon zwemmen terwijl ik gewoon alle zwemdiploma’s heb. En dan die maffe luchtbelletjes die ik voelde in mijn neus…’ 

Het duurde nog een kwartier voordat het werkelijk duidelijk werd: ‘Tjee, ik hoef dus helemaal geen belletjes in mijn neus te voelen of te niezen om te weten dat ik leef!’ Precies. Dat gold voor de jonkvrouwe, niet voor Lieke. 

Liekes onverklaarbare niesbuien verdwenen overigens na deze sessie. Wat een beetje inzicht in het verleden al niet kan bewerkstelligen. 
Wil je meer van dergelijke praktijkverhalen lezen? Kijk op mijn website voor gratis e-books of bestel een van mijn andere boeken bij bol.com.

(c) RHA Publishing - cliënte gaf toestemming voor dit verhaal. Eerder gepubliceerd op de website van Marianne Notschaele.

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

Cadeau-tip voor een jarige die alles al heeft - diy - zelf maken

 

Kado-idee voor iemand die alles al heeft

Cadeau-tip

Weet je niet wat je iemand cadeau moet geven die alles al heeft? Dat heb ik ook wel eens. Laatst heb ik dat opgelost door zelf een cadeau te maken. Omdat de reacties erop fantastisch waren, dacht ik waarom zou ik dit idee niet delen...

Benodigdheden

Dit cadeau is vooral geschikt voor volwassenen. Nodig:
- kleine vouwblaadjes in diverse kleuren (aantal vouwblaadjes afhankelijk van de leeftijd van de jarige)
- glazen pot met schroefdeksel (doos of blik)
- viltstift
- transparante cadeauverpakking, lintje
Geef je het cadeau samen met anderen, laat iedereen meedoen en verdeel het aantal 'te vieren jaren' over de deelnemers. 

Doen

Bedenk waarom je van de jarige houdt, hem/haar leuk, lief en aardig vindt, wat zijn of haar beste eigenschappen zijn, de mooiste herinneringen. Schrijf iets liefs. Wens hem/haar iets aardigs toe. Zorg voor antwoorden op vragen als:
- ik vind je bijzonder omdat ...
- ik hou van je omdat ...
- jij betekent voor mij ... want ...
- de leukste herinnering aan ons samen is ... 
- bij jou denk ik direct aan ...
- je beste eigenschappen zijn ...
- ik wens je toe dat ...
- wat ik van je geleerd heb, is ... enz.
Zend iedereen een e-mail en vraag binnen een bepaalde termijn te reageren zodat je op tijd de glazen pot kunt vullen met vouwblaadjes.

Verpakken als mini-cadeautjes

Schrijf de antwoorden die je krijgt over op gekleurde kleine papiertjes en vouw deze dicht. Plak elk driedubbel gevouwen blaadje vast met een plakbandje zodat je de wens/uitspraak niet meteen ziet. Doe het juiste aantal blaadjes in een glazen pot. (In mijn geval werd de jarige 80, dus regelde ik met enkele familieleden dat we precies 80 wensen/uitspraken/herinneringen hadden.) Doe de deksel op de pot en hussel de inhoud flink door elkaar. Feestelijk verpakken in doorzichtige folie. Klaar.
Degene die dit cadeau ontvangt kan op een moment dat het hem/haar past de 'mini-pakjes' openen en genieten van wat anderen hebben opgeschreven.
Succes verzekerd.

Boek cadeau geven

Boek cadeau geven... kan ook :)

Vind je mijn cadeau-tip niet leuk? Geef een van mijn boeken cadeau aan de jarige, bijvoorbeeld 'Reïncarnatieverhalen. Lang zullen we leven! Dat is weer eens een andere manier om een jarige Many happy returns te wensen. 

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

Radio-interviews met Marianne Notschaele over werken met vorige levens & reïncarnatietherapie

Op de radio

Radio-interviews vind ik stukken minder eng dan met mijn hoofd op tv verschijnen. Mijn meest recente 'optreden' voor luisterpubliek ging goed, voor het eerst sprak ik eens rustig. Dit was vooral te danken aan de rustgevende uitstraling en vakbekwaamheid van de interviewer, Jaap van Kluijven. Als ik zenuwachtig ben ga ik snel ratelen...

Van drie radio-programma's heb ik MP3-opnames kunnen krijgen. Oudere interviews zijn in de ether verdwenen... De interviews die nu nog te beluisteren zijn via mijn eigen website, zijn:

Radio-interview met Jaap van Kluijven (april 2015) 
Radio-interview met Bert van Galen (2011)
Radio-interview met Bert van Galen (nr 2 in 2011)

Enjoy!

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Reïncarnatietherapeut/auteur
www.vorigelevens.nl 

Pesten op de werkvloer - Hoe beleef en overleef je dat? 'Spugen op de tosti van Hans', boek van Karin Bosman - seksuele intimidatie

'Spugen op de tosti van Hans' - boek van Karin Bosman
over seksuele intimidatie

'Spugen op de tosti van Hans' - boek over seksuele intimidatie

In een weekblad zag ik een aankondiging voorbijkomen van Karin Bosmans boek 'Spugen op de tosti van Hans', een boek dat gaat over seksuele intimidatie in een bedrijf. De titel raakte me. Daarom zond ik Karin een e-mail met de vraag of ze haar boek wilde ruilen tegen een boek van mijn hand. Ik ben blij dat ze dat heeft gedaan, want inmiddels heb ik dit 200 pagina's tellende boek met belangstelling gelezen.
De auteur, Karin Bosman, schrijft openhartig en tegelijkertijd discreet over haar eigen ervaringen. Als office manager/PA kreeg ze in een klein bedrijf te maken met grensoverschrijdend, seksueel en intimiderend gedrag van haar baas, de directeur. De inhoud van dit boek geeft een duidelijk beeld hoe seksuele intimidatie op de werkvloer van een klein bedrijf kan ontstaan. We zien hoe dit langzaamaan iemands leven negatief beïnvloedt, de (veelal ontwijkende) reacties van andere personeelsleden hierop in het bedrijf, maar ook hoe het slachtoffer van seksuele intimidatie uiteindelijk terugvecht en via de rechtbank haar gelijk haalt.

Reacties op seksuele intimidaties zijn verschillend

Iedere persoon reageert anders op ongewenst seksueel en/of intimiderend gedrag. De één bijt direct van zich af, met woorden of een lichamelijke reactie, de ander trekt zich terug in zichzelf, gaat emotioneel op slot en doet alsof er niets is gebeurd. Je kunt niet zeggen hoe jij zou reageren, totdat je dit zelf hebt meegemaakt.
Karin Bosman vertelt in 'Spugen op de tosti van Hans' hoe zij reageerde, telkens wanneer de directeur van het bedrijf waar ze werkte haar seksueel benaderde. Klopte dat wel, die ene kus? Zag ze dat misschien verkeerd? Ze probeerde normale verklaringen te vinden voor ongepaste en ongewenste lichamelijke aanrakingen, vreemde sms-jes, liefdesbetuigingen, geile foto's en whats-app-berichtjes. Wat moest ze ermee? Karin was een rustige vrouw die haar baas niet direct tegensprak of van repliek diende. Ze werd stil en stiller. Besloot te zwijgen over wat haar overkwam in de hoop dat ze het verkeerd zag. Daarna hoopte ze dat het op een dag zou ophouden... maar het werd alleen maar erger. 
In haar boek zie je heel goed hoe het proces van seksuele intimidatie stap-voor-stap verloopt en krijg je (meer) begrip voor de emotionele rollercoaster waarin slachtoffers van seksuele intimidatie zich bevinden.

Ongepast seksueel getint gedrag bij een sollicitatiegesprek

Jaren geleden werkte ik in het bedrijfsleven. Een keer solliciteerde ik op een vacature: commercieel medewerkster bij een klein bedrijf in de schoenenbranche. Het sollicitatiegesprek kon alleen plaatsvinden 's avonds laat om 21.30 uur in het bedrijfspand. Het was winter, vroeg donker. Een verlaten bedrijventerrein, een al even leeg kantoorpand... al mijn zintuigen stonden op scherp. Ergens vond ik dit niet kloppen, maar goed, ik had werk nodig. 
De man waarmee ik het gesprek moest voeren, bleek de directeur van het schoenenbedrijf te zijn. Hij wilde alle sollicitanten persoonlijk '(goed)keuren'. Volgens hem kon ik er qua uiterlijk mee door, ik werd 'sexy genoeg' bevonden voor de functie en voor deelname aan beurspresentaties. Diploma's deden er niet toe. Hij vertelde me - met vette knipoog en grote grijns - dat hij altijd met zijn commercieel medewerkster naar beurzen ging in het buitenland, daar hoorden vanzelfsprekend diners en hotelovernachtingen bij. Naarmate het gesprek vorderde boog hij zijn lichaam steeds meer naar mij toe. Ik vond hem eng. Het kwam niet tot een lichamelijke aanraking, maar hij ademde (ongewenste) seks uit al zijn poriën. Dan maar geen functie in de schoenenbranche. Ik rondde het gesprek af zo snel als ik kon en vluchtte ongeveer zijn bedrijfspand uit.
Een jaar na deze merkwaardige sollicitatie hoorde ik via via dat deze directeur al veel commerciële medewerksters 'versleten' had. Ik vroeg me af of zijn assistentes wel vrijwillig het bed met hem hadden gedeeld. Van seksuele intimidatie had ik toen nog nooit gehoord. Dit voorval is lang geleden gebeurd, maar toch krijg ik nog steeds een licht onpasselijk gevoel als ik reclame zie voor 'zijn' schoenenmerk. 
Als dit nog steeds zo'n uitwerking op mij heeft, hoe moeten slachtoffers van langdurige seksuele intimidatie zoals Karin Bosman zich dan wel niet voelen...

Ongepaste liefdesbetuigingen in een therapiepraktijk

Nog een privé-voorbeeld van ongepast gedrag. Komt een mannelijke cliënt bij de therapeut, ik. Hij is nog maar net binnen of schuift de stoel waar hij op zit 'gezellig' dicht tegen me aan. Vertelt dat hij speciaal een therapie-afspraak heeft gemaakt met mij omdat ik van die mooie ogen heb, blablabla, en nog wat andere lichamelijke 'ik vind je leuk'-opmerkingen die niets maar dan ook niets met therapie te maken hebben.
Gelukkig had ik op dat moment al geleerd dat er gedragscodes bestaan en (lichaams)grenzen tussen therapeut en cliënt. Daarom stond ik op uit mijn stoel en schoof zijn stoel terug op de plek waar die hoorde. Zei: 'Wat je nu zegt heeft niets met therapie te maken. Ik ben gelukkig getrouwd en wil dit graag zo houden. Dus, of we hebben nu een consult over het probleem dat je wilde inbrengen of je vertrekt'. De grenzen tussen ons waren direct weer helder en het consult verliep verder normaal. 
Ongepast seksueelgevoelig gedrag komt niet alleen voor op de werkvloer van een bedrijf, maar ook in een therapiepraktijk. Het is dan prettig om te weten hoe je op je strepen kunt staan als therapeut. En dan heb ik het nog niet eens gehad over mannelijke therapeuten die grensoverschrijdend seksueel gedrag vertonen ten opzichte van hun vrouwelijke cliënten of over 'energetische behandelaars' die eisen dat vrouwen al hun kleding uittrekken voor een wel heel speciale behandeling. Of vrouwelijke masseuses die mannelijke cliënten een happy ending-behandeling willen geven, terwijl de klant daar echt niet op zit te wachten. Seksueel ongepast gedrag kan afkomstig zijn van zowel mannen als vrouwen...

Spugen in een plastic bekertje automatenkoffie - getreiter op de werkvloer

Lang voordat ik therapeut werd, werkte ik als directie-secretaresse/PA bij een grote multinational. Af en toe moest ik daar in mijn functie een vrouwelijke collega vervangen. Zij werd iedere dag op slinkse wijze getreiterd door haar baas alsof ze slechts goed genoeg was om zijn koffie te halen of een afgevallen knoop aan zijn jas te zetten. Privé was deze man getrouwd met een vrouw die voor hem kroop en sloofde, dit gedrag verlangde hij ook van zijn secretaresse op de werkvloer.
Alhoewel ik probeerde mijn collega te leren hoe ze voor zichzelf op kon komen door verbaal sterker te reageren, was haar baas met zijn getreiter sterker. Iedere dag had hij wel iets anders waarmee hij haar kleineerde of negatief 'wegzette'. Op den duur kroop ze bijna voor hem, uit angst. Persoonlijk had ik weinig last van deze arrogante kwast. Ik gaf hem telkens een grote mond, zei dat hij zo niet met vrouwen moest omgaan. Goddank was hij niet mijn leidinggevende, anders had ik wellicht anders gereageerd.
De titel 'Spugen op de tosti van Hans' - Karin spuugt symbolisch op de tosti die ze iedere dag voor de directeur moet klaarmaken - deed me denken aan wat mijn collegaatje toen deed. Iedere ochtend spuugde ze in het plastic bekertje automatenkoffie dat ze voor haar baas moest halen, haar enige daad van verzet. Dat hij haar spuug - in de koffie - opdronk deed haar goed. Toch kon ze niet tegen hem op. Stelselmatig werd ze gekleineerd, figuurlijk gezien werd ze steeds kleiner, letterlijk gezien kromp ze in elkaar wanneer hij haar toesprak. Uiteindelijk belandde ze thuis, zonder werk, in de ziektewet.
Ik zag veel gelijkenissen met Karins beschreven ervaringen in haar boek. Dagelijks getreiter, of dat nu seksueel is of niet, kan een geïntimideerd slachtoffer enorm uit evenwicht brengen, emotioneel kwetsbaar maken en zelfs lichamelijk ziek.

Tosti-persoonlijkheden

Karin Bosman heeft in haar boek keurig netjes de erin voorkomende personen andere benamingen gegeven, zijnde 'tostipersoonlijkheden', zoals Meneer, Oortjesman, Engel, Surfneus, Moreelbesef, Zachtgekookt ei, Advocaat en zijzelf als Ik. Alle gebeurtenissen die ze meemaakte spelen zich in haar verhaal af op 'het podium van een theater', synoniem voor de werkvloer van een niet nader te noemen bedrijf. Door de belevenissen een beetje in romanvorm te gieten blijft de auteur uit de gevarenzone van mogelijke represailles van het bedrijf/de directeur in kwestie. 
Op tweederde van 'Spugen op de tosti van Hans' kwam ik kleine tekst- en stijlfoutjes tegen en nogal wat herhalingen, maar echt storend was dat niet bij het lezen. De auteur is zeker geslaagd in haar opzet: ze laat zien hoe seksuele intimidatie iedereen kan overkomen, haar emotionele reacties hierop, en haar verwoede pogingen om recht te halen en 'haar oude leven weer terug te krijgen'.

Het taboe doorbreken - voor wie is dit boek bedoeld?

Eén op de tien werknemers heeft last van seksuele intimidatie op de werkvloer. Karin Bosman wil het taboe doorbreken dat seksuele intimidatie niet zou bestaan. Dat is gelukt.
'Spugen op de tosti van Hans' (ISBN 978-90-484-9050-9/Literoza) kan ik aanbevelen aan vertrouwenspersonen en personeelsmanagers werkzaam in het bedrijfsleven, en aan hulpverleners, therapeuten en coaches die werken met cliënten die het slachtoffer werden of nog steeds zijn van grensoverschrijdend gedrag en seksuele intimidatie.
Meer informatie vind je op de volgende websites:
www.spugenopdetostivanhans.nl
www.pestenopdewerkvloer.nl
www.seriepesten.nl
www.dagtegenpesten.nl
www.kieskleurtegenpesten.be

Weggepest worden op je werk - omgaan met grenzen

Nu lijkt het misschien vanwege mijn gegeven eigen voorbeelden alsof ik zelf zo gemakkelijk grenzen aan kan geven, maar dat is iets wat ik door de jaren heen ook heb moeten leren. Weten wie je bent, wat je waard bent, waar je grenzen liggen ten opzichte van anderen... 
De keer dat het mij echt niet lukte om tegen pesterijen op de werkvloer in te gaan, was in de functie van afdelingssecretaresse bij een dienstverlenende organisatie. De dame die aan het hoofd van de afdeling stond treiterde elk jaar een kwetsbare nieuweling weg om haar eigen gezag overeind te houden. 
Ik was toen jong en gevoelig. Deed extra mijn best om te laten zien wat ik kon. Werkte vier van de vijf werkdagen per week over. Wilde alles goed doen, géén fouten maken. 'Het hoofd' had vlug door wat mijn zwakke plek was, iedere dag hoorde ik wat ik allemaal fout deed. Fouten van anderen werden in mijn schoenen geschoven. 
Na een jaar riep ik tegen alles en iedereen 'sorry, dat is mijn schuld', soms voordat ik aan een taak begon. Ik was doodsbang geworden om fouten te maken en dacht bij alles was fout ging of kon gaan dat ik het dan wel gedaan zou hebben. Tenslotte nam ik verdrietig zelf ontslag, koos voor een andere werkomgeving, een nieuwe opleiding, een ander vak. Stilletjes verdween ik van dat werktoneel, gleed af in de 'tosti-Bermuda-driehoek', zoals Karin dat zo mooi verwoordt in haar boek. In het 'theater' waar zij werkte verdwenen meer dan 26 medewerkers in relatief korte tijdspanne door de verziekte werksfeer. Er hoeft maar één rotte appel in het personeelsbestand te zitten ... en de negatieve effecten kunnen groot zijn.

Reïncarnatietherapie, herpak je kracht

Het heeft mij jaren geleden veel therapiesessies als cliënt gekost om me na dat zelfgenomen ontslag weer de moeite waard te vinden. Voordat ik als zelfstandig regressie- en reïncarnatietherapeut adequaat kon werken met trauma's van anderen moest ik eerst mijn eigen trauma's uit het verleden aanpakken en emotioneel verwerken. Ik heb gekeken naar en geleerd van situaties uit vorige levens waarin sprake was van onaffe karmische relaties (waarom pakt juist persoon X jou aan en niet een ander?), grensoverschrijdend gedrag (schuldgevoelens voortkomend uit daderlevens) en oude geloofsstructuren als slachtoffer. Emotionele zaken uit het verleden verwerken gaf me ruimte om in het hier-en-nu beter op mijn grenzen te letten. Ik werd weer krachtig, durfde me te uiten, de angst om fouten te maken verdween. Die laatste pijnlijke treiterervaring op de werkvloer bracht me overigens veel goeds, al zag ik dat pas enkele jaren later toen ik het overzicht weer terughad.

Vorige levens

In 'Spugen op de tosti van Hans' zullen doorgewinterde reïncarnatietherapeuten die op uitspraken van cliënten letten tekstaanwijzingen vinden die te maken hebben met onaffe vorige levens van de auteur (o.a. met betrekking tot de Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog). Vooral in het begin van het boek: van tosti-wet naar tosti-hel, mensen die verdwijnen, gevangen raken in het web van de directeur, whats-appjes ontvangen en 'het veld leeglaten', het aangebrande tosti-ijzer). Met de beelden die ik daarbij zag, werd het voor mij helder waarom Karin Bosman niet direct optrad tegen de directeur met zijn misselijkmakende avances. Als je van een leven in oorlogstijd op onbewust niveau hebt onthouden dat 'getreiterd worden en je stil houden' de beste overlevingsstrategie was, ga je dat automatisch een leven erna herhalen. Met reïncarnatietherapie kun je gelukkig zulke oude overlevingsstrategieën aanpakken opdat je je kracht in het hier-en-nu terugkrijgt.(Kijk voor praktijkverhalen waarin 'taal' en 'uitspraken' een rol spelen op www.vorigelevens.nl, zoals 'Diehards in de war' of gratis te downloaden e-boeken).
Ik hoop van harte dat Karin Bosman in staat zal zijn ook iets positiefs te halen uit haar moeilijke periode. Volgens mij gaat dat lukken, haar boek met als missie seksuele intimidatie bespreekbaar te maken, is er al. 

Groetjes,

Marianne Notschaele-den Boer
Regressie- en reïncarnatietherapeut/auteur
Informatie over therapie/praktijk: wwwww.vorigelevens.nl 
Op dit Blog Vorige Levens vind je aanverwante blogartikelen. Zet in het zoekfilter linksboven op de webpagina zoekwoorden als 'seksueel misbruik', 'grenzen', 'oorlog' enz.